Moldavië

Victoria Sanduta is rechter en voormalig voorzitter van de Vereniging van Rechters van Moldavië. Onlangs werd ze samen met andere rechters ontslagen na een onderzoek door een commissie die de president had opgezet om de rechters door te lichten.

Volgens haar ging het om een openlijk politieke ‘doorlichting’ met als doel alle rechters de laan uit te sturen die niet ‘westers georiënteerd’ waren of die het komende EU-referendum en de presidentsverkiezingen in twijfel zouden trekken.

Misschien denk je nu dat dit een manier was om rechters te verwijderen die al hun post bekleedden sinds de dagen van het IJzeren Gordijn. Maar dat was niet het geval: Victoria Sanduta is veeleer jong. Niemand had haar beslissingen als rechter ooit in vraag gesteld. Haar werd wel aangewreven dat ze niet achter de president stond en blijk gaf van een gebrek aan “op het Westen gerichte oriëntatie”.

Victoria Sanduta. Foto: Foto: Craig Murray

De overwinningen van zowel het EU-referendum als de presidentsverkiezingen waren nipt. Het pro-EU-kamp ‘won’ het referendum met 50,34 procent van de stemmen; de pro-EU-president Sandu ‘won’ de verkiezingen met 55,35 procent van de stemmen.

In beide verkiezingen verloor het prowesterse kamp grotendeels de stemmen van de inwoners van Moldavië zelf, maar kon de overwinning binnenhalen dankzij de honderdduizenden stemmen uit de diaspora.

Rechter Sanduta werd aangewreven dat ze niet achter de president stond en blijk gaf van een gebrek aan “op het Westen gerichte oriëntatie”

Er waren 235 stembureaus in landen buiten Moldavië, het merendeel ervan binnen de EU. In Rusland daarentegen, waar het grootste deel van de inwoners van de Moldavische diaspora －zo’n half miljoen －woont, waren er maar twee stembureaus.

Die stembureaus (beide in Moskou) kregen elk slechts 5.000 stembrieven. De officiële rechtvaardiging luidde dat dit overeenkomt met het aantal Moldaviërs dat in Moskou woont, terwijl de meerderheid zich in het zuiden van Rusland bevindt.

Dit betekent dat zowat een half miljoen in Rusland wonende Moldaviërs niet konden gaan stemmen, terwijl de honderdduizenden in de EU dat wel konden.

In totaal brachten 328.3855 Moldaviërs in het buitenland hun stem uit. Slechts 9.998 daarvan wonen in Rusland, waar de meeste mensen van de diaspora te vinden zijn.

Bijna 300.000 van de toegelaten stemmen stonden achter de toetreding tot de EU – een overwinning met een meerderheid van 10.555 stemmen. Sandu behaalde in de presidentsverkiezingen een meerderheid met 179.309 stemmen.

Bij dezelfde voorwaarden voor de diaspora in de EU en in Rusland zou de stembusgang uitgelopen zijn op een nederlaag voor de EU en waarschijnlijk ook voor Sandu. Het kwam Sandu dan ook goed uit dat hij zich kon ontdoen van de rechters die de uitslag in voor hem negatieve zin konden beïnvloeden.

Roemenië

Ik moest automatisch terugdenken aan wat gebeurd was in buurland Roemenië, waar prowesterse rechters de koploper in de verkiezingen hadden gediskwalificeerd omdat hij geen Russofoob was en populair, wat een overtreding is.

De beslissing van het Grondwettelijk Hof om Georgescu te diskwalificeren is verkeerd en buiten alle proporties

Calin Georgescu staat niet achter de oorlog in Oekraïne. Zijn sociaalconservatieve standpunten zijn populair in Roemenië, maar hij is niet EU-vriendelijk. Toch is hij absoluut niet de extreemrechtse mafkees die de westerse media van hem gemaakt hebben.

Calin Georgescu. Foto: Verenigde Naties

In feite is Georgescu een hooggewaardeerde ontwikkelingseconomist en voormalig Special Rapporteur van de Verenigde Naties. Zijn expertise ligt in duurzame ontwikkeling en samen met anderen wil hij dat naties afstand doen van het gebruik van de Amerikaanse dollar als belangrijkste betaalmiddel in het handelsverkeer.

Ik ben het met sommige van zijn standpunten eens en met sommige niet, maar dat doet hier niet ter zake. Hij won de eerste ronde van de Roemeense presidentsverkiezingen met een duidelijke voorsprong en de beslissing van de rechters van het Grondwettelijk Hof om hem te diskwalificeren is overduidelijk verkeerd en buiten alle proporties.

De belangrijkste beschuldiging is dat hij bepaalde zinnen stuurde naar zijn aanhangers met de vraag om ze te posten op de sociale media. Maar dat doet tegenwoordig toch elke verkiezingskandidaat ter wereld?

Verder wordt beweerd dat sommige van zijn aanhangers werden betaald door Rusland. Het Grondwettelijk Hof kreeg daarvoor bewijs toegespeeld door ‘westerse inlichtingendiensten’ over een online Russische campagne die hij gevoerd zou hebben.

Gerichte reclame en de verkoop van jouw gegevens op het internet is een dagdagelijks kernmerk waar alle politieke partijen gebruik van maken

Merk op dat de beschuldiging niet gaat over stemvervalsing of verkiezingsfraude, maar dat mensen dingen zeggen op het internet om kiezers te overhalen om hun stem uit te brengen.

Maar dat is toch wat overal gebeurt in verkiezingen?

Het is hetzelfde als het schandaal van Cambridge Analytica dat zo hysterisch door The Guardian werd gehyped. Er was wel degelijk een schandaal, namelijk dat Facebook de persoonlijke gegevens van cliënten had verkocht om politieke tegenstanders beter tot doelwit te maken.

Cambridge Analytica werd echter nooit gefinancierd door de Russen en het idee dat sommige posts op Facebook, te midden de enorme tsunami van allerhande reclame en campagnes, de stemming in het voordeel van de Brexit hadden doen omslaan, is nonsens waaraan verliezers die hun verlies niet kunnen aanvaarden, zich vastklampen.

Gerichte reclame en de verkoop van jouw gegevens op het internet is een afschuwelijk en dagdagelijks kernmerk van het moderne leven. Alle politieke partijen en alle organisaties die vechten voor een of andere zaak maken er nu gebruik van.

Ik twijfel er geenszins aan dat Rusland zich wel degelijk moeit om buitenlandse verkiezingen te beïnvloeden. Dat doet elk groot land. Ik heb het zelf gedaan voor het Verenigd Koninkrijk – zonder succes in Polen toen Kwasniewski werd verkozen en met gunstig resultaat in Ghana toen Kufuor de overwinning behaalde.

Rusland moeit zich wel degelijk om buitenlandse verkiezingen te beïnvloeden. Dat doet elk groot land, maar als Rusland het doet, is het verkeerd

De EU en andere westerse machten financieren ngo’s en journalisten overal ter wereld om de publieke opinie te doen kantelen in deze of gene richting en verdoken westerse inlichtingendiensten financieren ‘invloedrijke agenten’. Nogmaals: ik heb het zelf gedaan.

Maar als Rusland het doet, is het verkeerd.

En dan hebben we het nog niet gehad over de absoluut enorme rol die de Israëlische lobby speelt door wereldwijd politieke invloed te kopen. Dat is een veel grotere bedreiging voor de democratie dan Rusland ooit kan zijn.

Ik heb geen idee hoe de Roemeense rechters werden geselecteerd om het juiste resultaat te bekomen zoals gebeurde in Moldavië, of hoe ze werden gedwongen of omgekocht om amper vier dagen later hun oorspronkelijke beslissing om de verkiezingen niet af te blazen, toch te wijzigen.

Ik ben me ervan bewust dat de propaganda voor een regimewissel in volle gang is in Georgië, waar de ‘verkeerde’ partij, die niet vijandig genoeg staat tegenover Rusland, het lef had om opnieuw de verkiezingen te winnen.

De propaganda voor een regimewissel is in volle gang in Georgië

De huidige president van Georgië, afkomstig uit Frankrijk, klampt zich vast aan de macht. Zelfs niet de enorme hoeveelheden CIA-geld, noch de via CIA-NGO’s doorgesluisde fondsen, noch de mooi gedrukte Engelstalige borden, hebben voldoende mensen de straat op gekregen om de ‘kleurenrevolutie’-demonstraties overtuigend te laten overkomen.

Ondertussen weigert Macron in Frankrijk te aanvaarden dat hij de verkiezingen heeft verloren en dringt hij aan op de aanstelling van een reeks rechtse ministers die onmogelijk steun kunnen krijgen in de Nationale Assemblée.

De schijn van westerse democratie valt uiteen net zoals de schijn van het internationale recht uiteenvalt, nu door het zionisme omgekochte politici haar hebben losgelaten in hun streven om de genocide en annexatie van Gaza verder te zetten.

Dit artikel verscheen eerder op de website van Craig Murray. De vertaling is van Marina Mommerency.