Er heeft zich een werkelijk schokkende verandering voltrokken in het Midden-Oosten. Centraal hierin staat een duivelse deal: Turkije en de Golfstaten aanvaarden de uitroeiing van de Palestijnse natie en de creatie van Groot-Israël, in ruil voor de uitroeiing van de sjiitische minderheden in Syrië en Libanon en het opleggen van salafisme in de oostelijke Arabische wereld. (Het Salafisme is een islamitische stroming die pleit voor een terugkeer naar de oorspronkelijke praktijken en leerstellingen van de vroege moslims, nvdr.)

Dit betekent ook het einde voor de christelijke gemeenschappen in Libanon en Syrië. Getuige daarvan het afbreken van alle kerstversieringen, het verbieden van alle alcohol en het gedwongen opleggen van de sluier aan vrouwen toen de jihadisten — die zondag de regering van Bashar al-Assad omverwierpen — Aleppo amper twee weken geleden voor het eerst innamen.

Het is geen toeval dat de aanval op Syrië begon op de dag van het staakt-het-vuren tussen Libanon en Israël

De snelheid waarmee Syrië instortte, verraste iedereen. Een hernieuwde Israëlische aanval op Zuid-Libanon, gelijktijdig met een salafistische inval in de Bekavallei, lijkt onvermijdelijk, aangezien de Israëli’s er duidelijk belang bij hebben dat hun grens met hun nieuwe, op de Taliban lijkende, Groot-Syrische buur zo ver mogelijk naar het noorden opschuift. Het kan een race om Beiroet worden, tenzij de Verenigde Staten al hebben geregeld wie dat gebied krijgt.

Het is geen toeval dat de aanval op Syrië begon op de dag van het staakt-het-vuren tussen Libanon en Israël. De jihadistische krachten willen niet overkomen alsof ze zij aan zij met Israël vechten, hoewel ze strijden tegen troepen die onophoudelijk door Israël zijn gebombardeerd, en in het geval van Hezbollah uitgeput zijn geraakt door de strijd tegen Israël.

The Times of Israel heeft er geen moeite mee om het onuitgesprokene luidop te zeggen, in tegenstelling tot de Britse media:

x

In feite geven de Israëlische media veel meer waarheid over de Syrische rebellenkrachten dan de Britse en Amerikaanse media. Dit is nog een artikel van The Times of Israel:

“Hoewel HTS officieel brak met Al-Qaeda in 2016, blijft het een salafistisch-jihadistische organisatie die in de VS, de EU en andere landen als terreurorganisatie is aangeduid, met tienduizenden strijders.

De plotselinge opkomst doet de vrees rijzen dat een mogelijke overname van Syrië dit land zou kunnen veranderen in een islamitisch, Taliban-achtig regime — met repercussies voor Israël aan zijn zuidwestelijke grens. Anderen zien het offensief echter als een positieve ontwikkeling voor Israël en een nieuwe klap voor de Iraanse as in de regio.”

Het is dezelfde CIA die een premie van 10 miljoen dollar op zijn hoofd heeft gezet en die hem financiert, uitrust en luchtsteun geeft

Vergelijk dit met de Britse media, die van The Telegraph en The Express tot The Guardian de officiële lezing promoten dat niet alleen dezelfde organisaties, maar ook dezelfde mensen die verantwoordelijk waren voor massale martelingen en executies van niet-soennieten (inclusief westerse journalisten), nu worden voorgesteld als lieve, liberale types.

Poster uitgegeven door het ministerie van Buitenlandse Zaken van de VS

Nergens is dit duidelijker dan in het geval van Abu Mohammad Al-Jolani, die nu formeel de leiding heeft in Damascus en door de westerse media wordt gepresenteerd als een gematigde leider. Hij was de plaatsvervanger van ISIS en de CIA heeft een premie van 10 miljoen dollar op zijn hoofd gezet! Ja, dat is dezelfde CIA die hem financiert, uitrust en hem luchtsteun geeft.

Aanhangers van de Syrische rebellen proberen nog steeds te ontkennen dat ze Israëlische en Amerikaanse steun hebben — ondanks het feit dat er bijna tien jaar geleden al openlijke getuigenissen in het Amerikaanse Congres waren dat er op dat moment al meer dan een half miljard dollar was besteed aan hulp aan Syrische rebellen, en ondanks het feit dat Israël openlijk medische en andere diensten verleent aan de jihadisten en effectieve luchtsteun biedt.

Klassiek verdeel-en-heers

Uiteindelijk lijkt voor veel soennitische moslims, zowel in het Midden-Oosten als in het Westen, de aantrekkingskracht van een sterkere sektarische haat tegen de sjiieten en het opleggen van salafisme groter te zijn dan het voorkomen van de uiteindelijke vernietiging van de Palestijnse natie.

Ik ben geen moslim. Mijn moslimvrienden zijn toevallig bijna allemaal soennieten. Persoonlijk vind ik dat de voortdurende verdeeldheid over het religieuze leiderschap van meer dan duizend jaar geleden niet helpend is en een bron van onnodige, aanhoudende haat vormt.

Veel soennitische moslims zijn gehersenspoeld om sjiitische moslims meer te haten dan degenen die momenteel genocide plegen op een overwegend soennitische bevolking in Gaza

Maar als historicus weet ik dat de westerse koloniale mogendheden eeuwenlang bewust en expliciet de soennitisch-sjiitische kloof hebben uitgebuit om te verdelen en te heersen. In de jaren 1830 schreef Alexander Burnes al rapporten over hoe hij de verdeeldheid tussen sjiitische heersers en soennitische bevolkingen in Sind, een zuidelijke provincie van Pakistan, kon gebruiken om de Britse koloniale expansie te bevorderen.

De koloniale mogendheden doen dit al eeuwen, moslimgemeenschappen trappen er steeds weer in, en de Britten en Amerikanen doen het nu weer om hun herinrichting van het Midden-Oosten te bevorderen.

Kort gezegd: veel soennitische moslims zijn gehersenspoeld om sjiitische moslims meer te haten dan degenen die momenteel genocide plegen op een overwegend soennitische bevolking in Gaza.

Ik noem het VK, omdat ik dit persoonlijk meemaakte tijdens de verkiezingscampagne dit jaar. Maar hetzelfde geldt overal in de moslimwereld. Geen enkele soennitisch geleide staat heeft ook maar een vinger uitgestoken om de genocide op de Palestijnen te voorkomen.

Ik sluit niet uit dat Libanon zeer snel zal volgen en zal worden geïntegreerd in een salafistisch Groot-Syrië

Hun leiderschap gebruikt anti-sjiitisch sektarisme om de volkssteun te behouden voor een de facto alliantie met Israël, gericht tegen de enige groepen — Iran, de Houthi en Hezbollah — die daadwerkelijk hebben geprobeerd de Palestijnen praktische steun te bieden bij hun verzet. En tegen de Syrische regering die de bevoorrading faciliteerde.

De onuitgesproken, maar zeer reële deal is deze: De soennitische machten aanvaarden het uitwissen van de gehele Palestijnse natie en de vorming van Groot-Israël, in ruil voor de uitroeiing van de sjiitische gemeenschappen in Syrië en Libanon door Israël en door de NAVO (inclusief Turkije) gesteunde troepen.

Natuurlijk zijn er tegenstrijdigheden in deze grootse alliantie. De Koerdische bondgenoten van de VS in Irak zullen waarschijnlijk niet blij zijn met de vernietiging van Koerdische groepen in Syrië door Turkije. Dat is wat de Turkse president Recep Tayyip Erdogan krijgt voor zijn zeer actieve militaire rol bij het ten val brengen van Syrië — naast de uitbreiding van de Turkse controle over olievelden.

De Iran-gezinde Iraakse regering zal het steeds moeilijker vinden om de voortdurende Amerikaanse bezetting van grote delen van haar land te tolereren, naarmate ze beseft dat zij het volgende doelwit is.

Het Libanese leger staat onder controle van de VS, en Hezbollah moet enorm verzwakt zijn om ermee ingestemd te hebben de desastreuze wapenstilstand met Israël te sluiten. Christelijke fascistische milities die traditioneel met Israël geallieerd zijn, worden steeds zichtbaarder in delen van Beiroet, hoewel het maar de vraag is of ze zo dom zouden zijn zich aan te sluiten bij jihadisten uit het noorden.

Maar nu Syrië is gevallen onder jihadistisch gezag, sluit ik niet uit dat Libanon zeer snel zal volgen en zal worden geïntegreerd in een salafistisch Groot-Syrië.

Assad hield een pluralistische staat in stand waarin de meest verbazingwekkende historische religieuze en gemeenschappelijke tradities allemaal konden naast elkaar bestaan

Hoe de Palestijnen in Jordanië op deze rampzalige wending zullen reageren, is moeilijk in te schatten. Het Britse marionettenkoninkrijk Hasjemiet is de aangewezen bestemming voor de etnisch gezuiverde Palestijnen van de Westelijke Jordaanoever onder het Groot-Israël-plan.

Wat dit alles potentieel betekent, is het einde van pluralisme in de Levant en de vervanging ervan door suprematie. Een etno-supremacistisch Groot-Israël en een religieus-supremacistisch salafistisch Groot-Syrië.

De Levant is een gebied ten oosten van de Middellandse Zee. Kaart: MapMaster, Wikimedia Commons

Ik ben nooit een fan geweest van het Assad-regime of blind geweest voor zijn mensenrechtenschendingen. Maar wat Assad ontegenzeggelijk deed, was het in stand houden van een pluralistische staat waarin de meest verbazingwekkende historische religieuze en gemeenschappelijke tradities — inclusief soennieten (en veel soennieten steunen Assad), sjiieten, alawieten, afstammelingen van de eerste christenen en sprekers van het Aramees, de taal van Jezus — allemaal konden naast elkaar bestaan.

Hetzelfde gold voor Libanon.

Een einde aan tolerantie

Wat we nu meemaken is de vernietiging daarvan en het opleggen van een regime zoals in Saoedi-Arabië. Alle kleine culturele zaken die op pluralisme duiden — van kerstbomen tot taallessen, wijnproductie, of vrouwen die zonder sluier rondlopen — zijn vernietigd in Aleppo en wellicht straks ook in Damascus en Beiroet.

In Israël, dat zich voordeed als een pluralistische staat, is de maskerade voorbij

Ik beweer niet dat er geen echte liberale democraten zijn onder de tegenstanders van Assad. Maar hun militaire betekenis is verwaarloosbaar, en het idee dat zij invloedrijk zouden zijn in een nieuwe regering is een illusie.

In Israël, dat zich voordeed als een pluralistische staat, is de maskerade voorbij. De islamitische oproep tot gebed is zojuist verboden. Arabische minderheidsleden van de Knesset zijn geschorst, omdat ze Netanyahu en de genocide bekritiseerden. Er worden elke dag meer muren en poorten gebouwd, niet alleen in de onrechtmatig bezette gebieden, maar ook in “de staat Israël” zelf, om de apartheid te bestendigen.

Ik geef toe dat ik ooit de indruk had dat Hezbollah zelf een religieus-supremacistische organisatie was. De kledij en stijl van haar leiding ogen theocratisch.

Toen kwam ik hier en bezocht plekken zoals Tyrus, dat al decennia onder Hezbollah-bewind staat, en ontdekte dat badkleding en alcohol op het strand zijn toegestaan, de sluier niet verplicht is, en dat er ongestoorde christelijke gemeenschappen bestaan.

Het is de VS die het religieus extremisme en het einde van een maatschappelijk pluralisme overal in het Midden-Oosten bevordert

Ik zal Gaza nooit zien, maar ik vraag me af of ik ook daar door Hamas zou zijn verrast.

Het zijn de Verenigde Staten die het religieus extremisme en het einde van een maatschappelijk pluralisme, vergelijkbaar met westerse normen, overal in het Midden-Oosten bevorderen.

Dat is uiteraard een direct gevolg van het feit dat de VS zijn geallieerd met de twee religieus-supremacistische centra: Israël en Saoedi-Arabië.

Het is de VS die het pluralisme vernietigt, en het is Iran en zijn bondgenoten die het pluralisme verdedigen. Ik zou dit niet zo helder hebben gezien als ik niet hier was geweest. Maar eenmaal gezien, is het overweldigend duidelijk.

Dit is de gedeeltelijke vertaling van een artikel dat eerder verscheen op de website van Craig Murray. Daar vind je ook de bronverwijzingen.