Het Bijbelse boek Job beschrijft een reeks rampen die de hoofdpersoon, Job, genadeloos treffen. Hij verliest zijn welvaart, zijn huis, zijn gezondheid en zijn kinderen. Uiteindelijk vervloekt een gekwelde Job zijn eigen bestaan en de god die hem schiep.

Er bestaan talloze interpretaties van het verhaal, en meer dan één versie is verspreid in het oude Nabije Oosten. Eén versie eindigt met Job die boete doet: “Ik weet dat mijn Verlosser leeft, en daarom doe ik boete in stof en as”.

De Latijnse wortel van het woord ‘berouw’ is pensare – denken. ‘Berouw’ suggereert een poging tot heroverwegen.

Job zoals hij afgebeeld werd in oude bijbelillustraties. Foto: William A. Foster, Flickr

Jobs verrassende berouw houdt me bezig nu er in 2024 steeds meer stemmen opgaan om de Verenigde Naties te vragen hun relatie met Israël als lidstaat te heroverwegen. Steeds meer maatschappelijke groeperingen zetten druk op de Permanente Missies bij de VN[1] om Israël uit te sluiten als stemgerechtigd lid van de Algemene Vergadering.

Om Pankaj Mishra, schrijver voor de New York Review of Books, vrij te parafraseren: een verbijsterde wereld heeft vol ongeloof toegekeken hoe de Verenigde Staten Israël bewapenen en daarmee een massamoordcampagne in het Midden-Oosten mogelijk maken.

Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever hebben onlangs alle organisaties die eisen dat de VN zich houdt aan de uitspraak van het Internationaal Strafhof van juli 2024, aangespoord een brief te ondertekenen. Deze brief, beschikbaar via World BEYOND War, roept de lidstaten van de Algemene Vergadering van de VN op hun verantwoordelijkheden te nemen.

x

Gezien het belang van deze brief heeft een nieuwe coalitie, Global Solidarity for Peace in Palestine, een brief gestuurd aan Philemon Yang, de voorzitter van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Hierin wordt gevraagd om een spoedvergadering van de Algemene Vergadering bijeen te roepen om:

– een onmiddellijk en permanent staakt-het-vuren te eisen;

– humanitaire hulpcorridors op te zetten en te beveiligen;

– de volledige terugtrekking van Israël uit de bezette Palestijnse gebieden te waarborgen.

De brief vraagt om gerichte boycots, sancties en desinvesteringen te overwegen en een wapenembargo in te stellen

De brief vraagt daarnaast om:

– Het heroprichten van het VN-Comité tegen Apartheid om systematische schendingen van internationaal recht en mensenrechten in de bezette Palestijnse gebieden (OPT) aan te pakken.

– Overweging van gerichte boycots, sancties en desinvesteringen, met name tegen illegale activiteiten in de OPT.

– Het instellen van een wapenembargo tegen Israël.

– Het onderzoeken van een schorsing van Israël in de Algemene Vergadering totdat het voldoet aan het internationaal recht.

Ter ondersteuning van deze inspanningen roept de brief op tot de oprichting van een ongewapende VN-vredesmacht in de OPT onder Hoofdstuk VII van het VN-Handvest om de veiligheid en waardigheid van alle burgers te waarborgen.

In zekere zin heeft Israël zichzelf al onttrokken aan de normen die door het VN-Handvest worden gehandhaafd, aangezien het consequent VN-verdragen, resoluties en adviserende adviezen naast zich neerlegt. We mogen niet vergeten dat Israël weigert om aan de VN te erkennen dat het kernwapens bezit.

De brief roept op tot de oprichting van een ongewapende VN-vredesmacht in de bezetten Palestijnse gebieden

Ik was verbijsterd tijdens een eerste overleg met Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza, toen een van hen sprak over de evacuatie waarmee hij en zijn gezin die dag werden geconfronteerd. Hij zei: “We staan tegenover de definitieve oplossing. Israël voert de definitieve oplossing tegen ons uit.” Andere deelnemers zeiden dat ze vergingen van de schrik tijdens de voortdurende bombardementen, dag en nacht.

Journalist Mehdi Hasan schrijft in The Guardian op aangrijpende wijze over hoe absurd het is dat de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties ermee instemt om Israël een zetel te geven als lidstaat van de VN.

Israëls beledigende afwijzing van het idee van de Verenigde Naties zelf, zijn escalerende en dodelijke schending van talloze internationale normen, zijn herhaalde, dodelijke aanvallen op VN-heiligdommen en vredeshandhavers rechtvaardigen zijn uitzetting.

Hasan herinnert ons eraan dat Israëls vertrekkende ambassadeur bij de Verenigde Naties het VN-Handvest aan stukken scheurde, terwijl hij aan het spreekgestoelte van de Algemene Vergadering stond. In dit Handvest is de VN-missie vastgelegd, namelijk om de gesel van oorlogsvoering voor toekomstige generaties uit te roeien.

Israëls ambassadeur bij de VN scheurde het VN-Handvest aan stukken terwijl hij aan het spreekgestoelte van de Algemene Vergadering stond

Het is tijd dat de wolken wijken boven de brandende gronden van West-Azië,[2] dat het lijden daar wordt verzacht en hun genadeloze aanklagers worden berispt door de gezamenlijke stem van de mensheid, door het agentschap dat Israël heeft gecreëerd en, wanneer het wil, gerechtigheid kan laten stromen als water en rechtvaardigheid als een machtige stroom.

Het werk hier is aan ons. Laten wij, onze Verenigde Naties om menselijkheid van Israël en van zijn imperiale sponsor, de Verenigde Staten, eisen – en niet smeken.

Dit artikel verscheen eerder op World BEYOND War.

Notes:

[1] De ‘Permanente Missies van de VN’ verwijzen naar de permanente vertegenwoordigingen van lidstaten bij de Verenigde Naties. Elke VN-lidstaat heeft een diplomatieke missie die haar belangen bij de VN vertegenwoordigt. Deze missies zijn gevestigd in New York (voor de VN-hoofdzetel), Genève, Wenen of Nairobi, afhankelijk van de specifieke taken en vergaderingen. (nvdr)

[2] West-Azië is een meer correcte term dan het meer gebruikte ‘Midden-Oosten’, dat eurocentrisch is en koloniale connotaties heeft. (nvdr)