Mouin Rabbani is Palestijns-Nederlands analist, gespecialiseerd in het Midden-Oosten en de Palestijnse kwestie. Hij ging kijken naar de feiten voor én na de match Maccabi-Ajax. Zijn analyse is niet zomaar een nuancering van de mainstream-berichtgeving. Uit deze samenvatting blijkt dat de mainstream kadering een volledige omkering was van wat zich echt heeft afgespeeld. Daders werden slachtoffers. Racistisch voetbalhooliganisme werd een ‘pogrom’. (nvdr).

../…

Al meer dan tien jaar weigeren voetbalorganisaties FIFA, de Internationale Federatie van Voetbalbonden, en UEFA, de Unie van Europese Voetbalbonden, consequent om de Israëlische Voetbalbond (IFA) en individuele Israëlische voetbalclubs te schorsen of uit te sluiten.

De Palestijnse Voetbalbond (PFA) heeft herhaaldelijk formele verzoeken ingediend bij FIFA en UEFA om dit te doen. Daarnaast hebben verschillende activisten en fans, via de campagne Red Card Israeli Racism (Rode kaart Israëlisch racisme) deze organisaties opgeroepen om maatregelen tegen de IFA te nemen.

Protest tegen FIFA (2017). Foto: Shadi Hatem/APA Images

De oproepen om sancties tegen Israëlische voetbalteams te nemen, zijn gebaseerd op meerdere argumenten:

• Israël is een institutioneel racistische staat en hoort hetzelfde behandeld te worden als Zuid-Afrika ten tijde van de apartheid (geschorst door FIFA in 1961) en Rhodesië (geschorst in 1970);
• de IFA omvat clubs gevestigd in de illegale koloniale nederzettingen in de Palestijnse gebieden; de IFA discrimineert Palestijnse clubs;
• IFA-teams benadelen Palestijnse spelers;
• Israël verhinderde in 2019 de finale van de PFA-beker door het Rafah-team uit Gaza te verbieden naar de Westelijke Jordaanoever te reizen om tegen Balata FC te spelen;
• Israël heeft Palestijnse spelers gedood en verminkt;
• Israëlische clubs tolereren racistisch en genocidaal gedrag van supporters;
• meer recentelijk pleegt Israël genocide tegen Palestijnen in de Gazastrook, waarbij vele Palestijnse spelers, officials en medewerkers zijn omgekomen.

De verzoeken van de PFA waren niet alleen gebaseerd op algemene beginselen of internationale mensenrechtenverdragen, maar ook en vooral op de eigen regelgeving van FIFA en UEFA, die het soort gedrag waar Israël, de IFA, en diverse IFA-teams zich schuldig aan maken, expliciet verbieden.

Telkens hebben FIFA en UEFA de eisen van de PFA en de campagne Red Card Israeli Racism afgewezen, met het argument dat sport en politiek niet vermengd mogen worden.

Op basis van datzelfde principe – namelijk dat sport en politiek strikt gescheiden moeten blijven – werden teams en spelers beboet en bestraft die solidariteitsbetuigingen voor de Palestijnen uiten of symbolen tonen zoals de Palestijnse vlag.

De Schotse ploeg Celtic Glasgow, die zich sterk identificeert met de Palestijnse zaak, is hiervan het meest opmerkelijke voorbeeld. In 2014 kreeg de club een boete van 16.000 pond (18.070€) nadat fans de Palestijnse vlag toonden tijdens een Champions League-wedstrijd tegen KR Reykjavik uit IJsland.

In 2022 kreeg Celtic een boete van GBP 8.619 (10.383€) nadat fans honderden Palestijnse vlaggen toonden tijdens een wedstrijd tegen het Israëlische Hapoel Be’ersheva.

Celtic-supporters zamelden toen niet alleen het volledige boetebedrag in, maar brachten een zes-cijferig bedrag samen dat snel werd geschonken aan verschillende Palestijnse liefdadigheidsinstellingen.

Ook individuele spelers werden gesanctioneerd. Een voorbeeld hiervan vond plaats in januari 2024, toen de Aziatische Voetbalconfederatie de Jordaanse speler Mahmoud Al-Mardi beboette voor het tonen van de slogan Palestine is the Cause of the Honourable op zijn onderhemd na een doelpunt tegen Maleisië tijdens de Asian Cup.

https://x.com/ArabNewsSport/status/1747021461443743825

FIFA’s standpunt over de strikte scheiding tussen sport en politiek is theoretisch verdedigbaar, maar wordt nooit consequent toegepast. Supporters van Ajax, de Nederlandse club die op 7 november Maccabi Tel Aviv ontving voor een Europa League-wedstrijd, zwaaiden routinematig met grote Israëlische vlaggen ter ondersteuning van hun team, zonder enige interventie. Pas toen supporters van tegenstanders als reactie Palestijnse vlaggen begonnen te tonen, grepen de voetbalautoriteiten in en verboden ze beide symbolen.

De hypocriete façade van FIFA en UEFA

Belangrijker is echter dat de redenering van FIFA en UEFA uiteindelijk een hypocriete façade bleek. Binnen enkele dagen na de Russische invasie van Oekraïne in februari 2022 schorsten FIFA en UEFA de Russische Voetbalbond en alle Russische voetbalclubs. Dit beslissingsproces duurde minder dan een week, terwijl solidariteit met Oekraïne openlijk werd aangemoedigd.

De laatste PFA-aanvraag bij FIFA om Israël om verschillende redenen te sanctioneren werd ingediend in mei 2024 en werd gesteund door onder andere de Aziatische Voetbalconfederatie. FIFA-voorzitter Gianni Infantino zorgde ervoor dat zijn organisatie trager reageert dan het Internationaal Strafhof (ICC).

Na maanden talmen en zelfs weigeren om het PFA-verzoek op de FIFA-agenda te plaatsen, kondigde Infantino in oktober 2024 aan dat een onderzoek zou worden gestart om de eis van de PFA te beoordelen, zonder echter een einddatum aan te kondigen. Als hij destijds hetzelfde had gedaan in reactie op de Russische invasie van Oekraïne, zou hij sneller ontslagen zijn dan je ‘Infantino is een propaganda-instrument’ kunt zeggen.

Een verzoek van pro-Palestijnse bewegingen om te protesteren bij de Johan Cruijff Arena op de dag van de wedstrijd werd afgewezen door de Amsterdamse gemeente en politie, die de activisten beval op enige afstand van het stadion te demonstreren. Dit protest verliep zonder incidenten

In deze context, en gezien de lange en welbekende reputatie van de Maccabi Tel Aviv-aanhang voor ongegeneerd racisme, probeerden pro-Palestijnse activisten de wedstrijd Ajax-Maccabi Tel Aviv op 7 november te laten annuleren.

Na de voorspelbare mislukking om dat gedaan te krijgen, kondigden deze activisten aan dat ze zouden protesteren bij de Johan Cruijff Arena op de dag van de wedstrijd. Ook dit verzoek werd afgewezen door de Amsterdamse gemeente en politie, die de activisten beval op enige afstand van het stadion te demonstreren. Dit protest verliep zonder incidenten.

Het geweld dat de afgelopen dagen in het nieuws was, begon niet tijdens of na de wedstrijd, maar de dag ervoor en zelfs eerder. Enkele duizenden fans van Maccabi Tel Aviv waren naar Amsterdam afgereisd. In plaats van zich fatsoenlijk te gedragen of zich te richten op supporters van de tegenpartij, richtten de Maccabi Tel Aviv-supporters hun pijlen op een andere doelgroep: Arabieren.

Niet alleen hebben de supporters van de Israëlische club een reputatie van genocidaal racisme. Hun motto is Dood aan de Arabieren, aangevuld met de kreet Moge je dorp branden. Veel van zij die naar Amsterdam reisden hebben het afgelopen jaar gediend in het Israëlische leger tijdens de genocidale campagne tegen de Palestijnen in de Gazastrook.

In de veronderstelling dat ze dezelfde vrijheden hadden als in Israël, begonnen ze in Amsterdam privéwoningen aan te vallen waar de Palestijnse vlag werd getoond uit solidariteit met Gaza. Ze mishandelden mensen met een Arabisch uiterlijk, waaronder een aantal Marokkaans-Nederlandse taxichauffeurs.

Ze beschadigden meerdere taxi’s, waarvan er één volledig werd vernield. Ze provoceerden mensen met slogans als We zullen de Arabieren neuken, Fuck Palestina, Laat het IDF¹ winnen om de Arabieren te neuken en Er is geen school in Gaza omdat er geen kinderen meer zijn.

Kortom, deze buitenlandse terroristen – gewapend met stokken, fietskettingen en diverse andere voorwerpen – raasden door het centrum van de grootste Nederlandse stad en onderwierpen de stad en haar inwoners aan een racistische terreur.

In dit verband meldt Asha ten Broeke² dat pro-Palestijnse activisten in chatgroepen dagen vóór de wedstrijd hun leden waarschuwden om geen keffiyehs, Palestijnse buttons of andere zichtbaar Palestijnse items in het openbaar te dragen omdat zulke mensen fysiek werden aangevallen en bespuugd door supporters van Maccabi Tel Aviv.

De Amsterdamse politie liet hun geëerde Israëlische gasten over het algemeen hun gang gaan en greep niet in. Er zijn verschillende video’s waarop politiewagens simpelweg langsgaan bij fysieke aanvallen en vergelijkbare incidenten, alsof aanvallen op bewoners door Israëlische bezoekers volstrekt normaal gedrag is.

In één incident dat Asha ten Broeke beschrijft en dat werd gefilmd, gooiden Israëlische hooligans een portie friet met mayo naar iemand en sloegen hem vervolgens in elkaar. De politie arresteerde de persoon die werd aangevallen.

Pro-Palestijnse activisten in chatgroepen waarschuwden dagen vóór de wedstrijd om geen keffiyehs, Palestijnse buttons of andere zichtbaar Palestijnse items te dragen omdat ze fysiek zouden worden aangevallen door supporters van Maccabi Tel Aviv

Naarmate de wedstrijd naderde, werden de Israëlische supporters naar het stadion begeleid door de Amsterdamse politie, een gebruikelijke praktijk in zulke omstandigheden, maar in dit geval waarschijnlijk versterkt gezien de brede veroordeling van Israëls genocide en de bijbehorende veiligheidsrisico’s.

Onderweg bleven groepen Israëlische supporters zich gewelddadig gedragen, terwijl ze hun genocidale slogans riepen. De Amsterdamse politie, niet minder racistisch dan haar tegenhangers elders in Europa of het Westen, arresteerde niet één van de Israëlische hooligans.

Het vergt weinig fantasie om je voor te stellen hoe de politie-escorte zou hebben gereageerd op supporters van een Arabische club die door het centrum van Amsterdam marcheerden, Dood aan de Joden hadden geroepen en iedereen met een keppel hadden aangevallen.

https://x.com/MiddleEastMnt/status/1854897090398421438

Eenmaal in het stadion, nog vóór de wedstrijd begon, verstoorden de Israëlische supporters vervolgens de minuut stilte voor de honderden doden door overstromingen in Valencia met luid gefluit, racistische leuzen en vuurwerk.

Bij het verlaten van het stadion, aangespoord door de 5-0 nederlaag van hun club tegen Ajax, gingen ze door waar ze eerder die avond mee waren gestopt. Ditmaal boden hun beoogde slachtoffers echter weerstand.

Volgens sommige bronnen was deze reactie voorbereid en georganiseerd, volgens andere was het spontaan. Waarschijnlijk was er sprake van beide.

In tegenstelling tot hun passiviteit bij de incidenten voor de match arresteerde de Amsterdamse politie ongeveer 60 Nederlandse verdedigers, maar geen enkele Israëli

Zij die de Israëlische hooligans tegemoet traden, werden meestal beschreven als hoofdzakelijk Nederlandse Marokkanen, waarbij verontwaardigde taxichauffeurs prominent aanwezig waren. Preciezer gezegd, het waren voornamelijk jongeren, veel Amsterdammers van Arabische afkomst, maar ook anderen.

In tegenstelling tot hun eerdere passiviteit sloeg de Amsterdamse politie nu wél toe, arresteerde ongeveer 60 Nederlandse verdedigers, maar opnieuw geen enkele Israëli. Allemaal werden ze op vier personen na werden vrij snel terug vrijgelaten.

Veel meer arrestaties worden de komende dagen en weken verwacht op basis van de CCTV-beelden en dergelijke. Maar ook die zullen geen enkele Israëli omvatten omdat zij Nederland al hebben verlaten en totale straffeloosheid genieten in Israël. In Israël spelen zij de heldhaftige slachtoffers, met de populaire en officiële goedkeuring van Israël en zelfs van westerse elites en media.

Ondanks de energieke steun van de Amsterdamse politie, ontdekten de Israëlische voetbalhooligans dat vuistgevechten in de straten van Amsterdam iets uitdagender zijn dan baby’s afslachten in Gaza. Een aantal van hen werd in elkaar geslagen, vijf hadden ziekenhuisopname nodig. Allen werden de volgende dag ontslagen uit het ziekenhuis.

De Israëlische voetbalhooligans ontdekten dat vuistgevechten in de straten van Amsterdam iets uitdagender zijn dan baby’s afslachten in Gaza

Op dit punt namen Kafka en Alice in Wonderland gezamenlijk het heft in handen. Zoals twitteraar @elydia35 het verwoordde, was dit “waarschijnlijk de eerste keer in de geschiedenis dat wereldleiders hun gedachten en gebeden richtten tot voetbalhooligans.” Dit is op zijn minst een enorme understatement.

Vrijwel onmiddellijk begonnen westerse leiders en mediacommentatoren de gebeurtenissen te omschrijven als een pogrom. Niet aangericht door genocidale Israëlische hooligans, maar eerder tegen hen. Het leek in die versie wel of de politie aanvallen op de Israëli’s aanmoedigde in plaats van Israëlische bendes door de stad te laten razen.

In plaats van dit alles correct te framen als een confrontatie tussen Israëlische hooligans en zij die hen opzochten, werd het getransformeerd tot een massale jacht op ‘Joden’.

Genocide Joe (president Biden), die nog steeds volhoudt dat hij niet-bestaande beelden heeft gezien van onthoofde Israëlische baby’s, vergeleek de door Israëlische voetbalhooligans uitgelokte ongeregeldheden in Amsterdam, met de opkomst van het nazisme en de voorfase van de Holocaust.

Hij was verre van alleen in dit opzicht. Het idee dat dit een antisemitische razernij zou zijn, niets anders, niets minder, werd onmiddellijk een dogmatische geloofsovertuiging.

Met de herdenking van de Kristallnacht van 9-10 november 1938, een belangrijke mijlpaal op weg naar de Holocaust, slechts een paar dagen na deze incidenten, vlogen de vergelijkingen in hoog tempo.

Alsof het Joodse eigendommen waren geweest die werden vernield en gesloopt en niet die met Palestijnse symbolen of mensen van Arabisch uiterlijk. Selectieve verontwaardiging en selectieve veroordeling vierden wederom een triomf.

Isoleer een feit van zijn context en geschiedenis

Zoals Asha ten Broeke opmerkt, wordt in de reactie op de ongeregeldheden in Amsterdam alles wat vóór het einde van de wedstrijd Ajax-Maccabi Tel Aviv is gebeurd eenvoudigweg genegeerd. Zelfs volgens de abominabele normen die de media het afgelopen jaar hanteerden met betrekking tot Palestina, bereikte de berichtgeving over Amsterdam nieuwe dieptepunten.

Een van de meest hysterische reacties was die van Nederlandse hardliner Geert Wilders, die in feite Nederland regeert, ook al zit hij zelf niet in de regering.

Wilders heeft deels een Indonesische achtergrond en werd tijdens zijn jeugd vanwege zijn uiterlijk vaak getreiterd door racistische klasgenoten. In plaats van te streven naar een samenleving zonder racisme, transformeerde hij zichzelf peroxide-blond en besloot hij zijn kwelgeesten te overtreffen door zelf de grootste racist te worden.

Na een korte periode gewerkt te hebben op een Israëlische kibboets, waar hij niet beter werd behandeld dan andere werkers, werd hij bovendien een fanatiek zionist en Israël-adept. Zo houdt hij onder meer vol dat Jordanië Palestina is en juicht hij openlijk de Israëlische geweldsacties tegen Palestijnen toe.

Na 9/11 vond Wilders zijn roeping en dat was islamofobie. Gezien de demografie van Nederland richtte zijn gif zich specifiek op Nederlandse Marokkanen, van wie hij graag het staatsburgerschap zou intrekken om hen te deporteren.

In 2016 werd hij zelfs veroordeeld door een Nederlandse rechtbank voor een uitspraak in 2014 waarin hij beloofde dat hij zou zorgen voor ‘minder Marokkanen’ in Nederland.

Wilders is ideologisch gezien een erfgenaam van de Nationaal-Socialistische Beweging (NSB), de Nederlandse fascistische bloed-en-bodem-partij uit de oorlogsjaren die stelde dat men niet tegelijk Joods als Nederlands kon zijn.

De NSB werkte enthousiast samen met de nazi’s tijdens de bezetting van 1940-1945, werd na de bevrijding verboden en zijn leiders zoals Anton Mussert en Rost van Tonningen werden geëxecuteerd of pleegden zelfmoord.

Wilders’ rabiate uitspraken bleken zelfs te veel voor de rechts-liberale VVD, die hem in 2004 uit de partij zette. Hij richtte daarna de Partij voor de Vrijheid (PVV) op, die geen politieke partij is in de gebruikelijke zin, maar eerder een persoonlijke vazalstaat met ondoorzichtige financiering die volledig onder Wilders’ controle staat.

Wilders won de Nederlandse parlementsverkiezingen in 2023 dankzij zijn standpunten. Maar aangezien geen enkele partij ooit een meerderheid behaalt in de Nederlandse verkiezingen, moest hij een coalitie vormen met andere partijen.

Hun voorwaarde om zich bij zijn regering aan te sluiten was dat Wilders afzag van het premierschap (waar hij normaal recht op zou hebben), omdat hij te veel een beschamende schande zou zijn op het Europese en internationale toneel.

Wilders stemde toe en benoemde Dick Schoof, een voormalige chef van de inlichtingendiensten die vooral bekend staat voor het goedkeuren van illegale surveillance van bepaalde Nederlandse burgers, met name moslims.

Zelfs naar zijn eigen maatstaven bereikte Wilders een nieuw niveau van hysterische retoriek in reactie op de gebeurtenissen in Amsterdam. Een deel van zijn ideologisch project is om antisemitisme niet te presenteren als een Europees fenomeen dat naar het Midden-Oosten werd geëxporteerd, maar als een kernwaarde van de islam die door immigranten in Europa wordt geïmporteerd.

In plaats van één woord ter verdediging uit te spreken van Nederlandse burgers die gewelddadig werden aangevallen door Israëlische hooligans, sprak Wilders over “een pogrom in de straten van Amsterdam”, “moslims met Palestijnse vlaggen die jacht maken op Joden”, “een jodenjacht in Amsterdam” en tot slot “we zijn het Gaza van Europa geworden”.

Deze Europese dame vertelt hoe zij haar leven als Joodse in Europa ervaart. https://x.com/abierkhatib/status/1855281251743138291

Zijn oplossing is om “radicale moslims” te “ontnationaliseren” (hun staatsburgerschap in te trekken) en hen uit het land te zetten. Zijn retoriek over het heroveren van Nederland op “de islam” wekt de indruk dat hij op het punt staat Andalusië te heroveren en soortgelijke maatregelen op te leggen.

Wilders’ islamofobie is echter slechts een deel van het verhaal. Er spelen ook aanzienlijke binnenlandse politieke belangen. Hij heeft het onmiddellijke aftreden geëist van de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema, die eerder de GroenLinks-partij leidde, die alles vertegenwoordigt wat Wilders verafschuwt.

Hoewel zij het afgelopen jaar zeer getrouw pro-Palestijnse activisten onderdrukte en demoniseerde, ruikt Wilders bloed en is vastbesloten zijn portie rood vlees te innen. Hij heeft tevens de politie op volstrekt hysterische wijze aangevallen en de regering veroordeeld voor wat hij ‘een slappe reactie’ noemt.

Dit kan het best worden begrepen als Wilders’ poging om te nog verder te verankeren dat niet minister-president Schoof maar hij de touwtjes in handen heeft, en om macht en invloed op te bouwen over instituten onafhankelijk van enige formele regeringsautoriteit.

Dit is het handboek van de autoritaire leider, waarmee Wilders uiteindelijk hoopt de formele leiding van het land in handen te krijgen.

Om hun eigen machtsposities te behouden hebben Halsema, Schoof, coalitiepartners en andere doelwitten van Wilders’ toorn het narratief pogrom/Kristallnacht 2024 in feite overgenomen. Hoe deze interne machtsstrijd ook uitpakt, massale repressie van elk verzet tegen de acties van Israël in Nederland lijkt nu zo goed als zeker.

De tweet https://x.com/MouinRabbani/status/1855427545262399585 van @MouinRabbani werd vertaald door Lode Vanoost. Titel en intro werd door hem geschreven. Voor meer beeldmateriaal over wat zich in de twee dagen voor de match en erna voordeed, zie Nederlandse organisaties: “Kom naar het protest op de Dam”.

Notes: