De VS steunen de huidige genocide actief. Ze sturen miljarden dollars aan wapens en gebruiken hun invloed bewust niet om de huidige moordcampagnes te stoppen. Integendeel. Ze lijken eerder groen licht te geven, want we kunnen er quasi zeker van zijn dat de VS grotendeels op de hoogte zijn van de meeste plannen en nauw afstemmen met hun koloniale bondgenoot in het Midden-Oosten.
Vele Europese politieke leiders volgen in het kielzog van de VS, of doen niets of weinig om hier tegen in te gaan. Duitsland en het Verenigd Koninkrijk zijn koplopers qua medeplichtigheid in Europa.
In 1982, toen Israël ook de Libanese stad Beiroet aan het bombarderen was, kostte het toenmalige VS-president Ronald Reagan één telefoontje om Israël te bedwingen en hen te verplichten te stoppen. Heel veel experts vandaag wijzen hierop en trekken de parallel met de huidige onwil van de Amerikaanse machthebbers om opnieuw hetzelfde te doen.
Vergis je niet, de Amerikanen kunnen hun invloed heel efficiënt gebruiken. Door een wapenembargo af te kondigen, door de financiële hulp stop te zetten, door hun diplomatieke invloed te gebruiken. Maar dat doen ze bewust niet.
Meer nog, de Amerikaanse VN-ambassadeur Linda Thomas-Greenfield heeft al meermaals haar vetorecht in de VN-Veiligheidsraad gebruikt en valt ook actief de belangrijkste kritische stemmen aan van diezelfde VN, omdat zij zich uitspreken tegen de genocide en hiervoor ook nog eens de nodige bewijzen verzamelen (zoals men zou verwachten van een serieuze organisatie).
De link naar de rapporten van Albanese vind je hier en hier. De openlijke aanvallen van Linda Thomas-Greenfield op Francesca Albanese, de speciale VN-rapporteur voor de mensenrechtensituatie in de bezette Palestijnse gebieden, gaan de geschiedenisboeken in als één van de vele schandelijke dieptepunten die de openlijke medeplichtigheid van de VS demonstreren.
https://x.com/JordanUhl/status/1719519736206356505
Albanese, daarentegen, zal de geschiedenis ingaan als één van die kritische stemmen die nooit opgaf en altijd trouw bleef aan het belangrijkste beginsel van de kritiek: ‘speak truth to power’.
Zij is een inspiratie voor de zo noodzakelijke solidariteit met Palestina. Zij representeert wat een instituut zoals de VN zou kunnen zijn (maar vandaag niet in staat is te zijn). Zij symboliseert hoe een VN met veel meer democratische macht en verantwoordingsplicht een levensnoodzakelijke dam zou kunnen zijn tegen de koloniale overheersing van Palestina, maar ook tegen alle andere geopolitieke en humanitaire crises in de wereld (Soedan, Congo, Oekraïne, Haïti, et cetera).
Albanese is één van die kritische stemmen die de droom vertegenwoordigt van heel veel mensen. Van wereldburgers die verlangen naar een internationale rechtsorde die mensenrechten en vrijheid kan laten primeren boven de macht van het geld, de belangen van een grootmacht en de losgeslagen wreedheid van kolonisten.
