Vorming van fascistische internationale in Europa door VS

De vorming van de fascistische internationale in Europa door de Verenigde Staten: een hedendaags historisch perspectief

Extreemrechts heeft de laatste jaren zich internationaal sterk weten te organiseren, maar dat heeft historische wortels.

Ermelinde Malcotte (ARLAC)

1. “Consensus historici”[1] vertellen ons dat “het democratische Europa het fascisme in 1945 heeft verslagen en dat het Westen niets dan een mooie toekomst voor zich heeft”. Er zijn veel voorbeelden van deze stelling in school- en universiteitsboeken, waaronder die van Pierre Milza [1985] en René Rémond [1974].
2. Deze stelling van de “consensus historici”, die aan alle studenten in Europa is onderwezen en zich wereldwijd heeft verspreid, staat haaks op een realiteit die vandaag de dag moeilijk te ontkennen valt: het fascisme was een Europese realiteit sinds de jaren 1920, en het einde van de Tweede Wereldoorlog maakte er geen einde aan. In Oekraïne zijn nazi-bandera groepen bijvoorbeeld volledig geïntegreerd in het staatsapparaat. Het nazisme is ook stevig verankerd in de Baltische staten, en Kaja Kallas, de voormalige premier van Estland, wordt de Hoge Vertegenwoordiger van de Europese Commissie voor buitenlandse zaken, ook al staat ze bekend om haar russofobie en haar grote tolerantie tegenover het fascisme in haar land. Tot slot wordt het Europese beleid steeds agressiever tegen het volk.
3. Dit roept de vraag op naar fascisme van vandaag.
4. Georgy Dimitrov (secretaris-generaal van de Communistische Internationale van 1934 tot 1943) gaf de duidelijkste en meest politieke definitie van fascisme: “het is het meest radicale offensief van het kapitalisme tegen het volk, dat optreedt in omstandigheden van diepe economische crisis [Dimitrov 1935]. In dat geval is de bourgeoisie “niet langer in staat om haar dictatuur over de massa's te handhaven met de oude methoden van burgerlijke democratie en parlementarisme ”, en kiest ze voor “terroristische regeringsmethoden, als teken dat ze niet langer de kracht heeft om een uitweg te vinden uit de huidige situatie op basis van een vreedzaam buitenlands beleid, waardoor ze haar toevlucht moet nemen tot een oorlogspolitiek”.
5. Als we de marxistische theorie overnemen, zijn lonen en winsten antagonistisch [Marx 1865]. Het is daarom onmogelijk om tegelijkertijd winsten en lonen te verhogen, en in het geval van een economische crisis moet de bourgeoisie de lonen verpletteren om haar winsten te herstellen.
6. In Italië bijvoorbeeld leidde de crisis van de jaren 1920 ertoe dat financiële kringen kozen voor fascisme om ervoor te zorgen dat het land zijn leningen aan buitenlandse banken zou betalen (Italië had een enorme schuldenlast). Mussolini en zijn “strijdgroepen” werden gezien als de enigen die in staat waren om het Italiaanse volk te laten betalen voor de gevolgen van de economische crisis [Forsyth 1993]. Het Italiaanse fascistische model was erg aantrekkelijk voor de Europese bourgeoisie. Op dezelfde manier werd Hitler tijdens de crisis van de jaren 30 door financiële kringen het meest in staat geacht om Duitsland[2] te laten betalen voor de enorme leningen die door Amerikaanse en Europese banken waren verstrekt.
7. Het Italiaanse en Duitse model spraken de Europese bourgeoisie erg aan vanwege hun vermogen om een drastische daling van de levensstandaard op te leggen aan de mensen die de economische crisis moesten betalen.
8. Het fascisme weerspiegelt dus zowel de zwakte van het proletariaat, wiens organisaties de opkomst van het fascisme niet konden voorkomen, als van de bourgeoisie, die haar dictatuur niet langer kan opleggen met de oude methoden van burgerlijke en parlementaire democratie. Het fascisme betekent geen breuk met het verleden, omdat de financiële bourgeoisie nog steeds de macht heeft. Maar het doet dat met andere middelen, door de formele democratie te vervangen “door een andere vorm van overheersing, de verklaarde terroristische dictatuur ” [Dimitrov 1935].
9. Griekenland is een voorbeeld van de continuïteit tussen burgerlijke democratie en fascisme. Sinds de crisis van 2008 heeft het land meer dan tien bezuinigingsplannen (bezuinigingen, ontmanteling van het arbeidsrecht en belastinghervorming), loon- en pensioenverlagingen en een gewelddadig deflatiebeleid ondergaan [Delorme 2017]. Deze hervormingen resulteerden in een daling van de levensstandaard die vergelijkbaar is met die in Frankrijk in de jaren veertig ... behalve dat het werd bereikt met “democratische” maatregelen, terwijl Frankrijk fascisme nodig had gehad.
10. Kunnen we hieruit concluderen dat het democratische Europa het fascisme heeft verslagen? De vraag is des te crucialer nu de economische crisis voortwoedt (we zijn nog steeds niet uit de Grote Depressie van 2008 [Roberts 2016]), en Europese landen steeds oorlogszuchtiger worden.
11. Een historische omleiding geeft ons een beter antwoord op deze vraag. Na de Tweede Wereldoorlog was er geen zuivering van nazi- en fascistische kaders, maar eerder hun recycling door de Verenigde Staten. De geschiedenis van de opbouw van Europa sinds 1945 illustreert hoe het Westen perfect verenigbaar is met fascisme.
12. “Consensushistorici” presenteren de opbouw van Europa als een voertuig voor vrede - om dit te kunnen doen, zijn ze echter verplicht om de jaren 1933-1945 over het hoofd te zien... In werkelijkheid is de Europese Unie het product van een alliantie tussen Duitsland en de Verenigde Staten (de twee dominante imperialistische landen in die tijd), die werd gesmeed in de jaren 1920 en werd voortgezet met het Derde Rijk en vervolgens de BRD. In werkelijkheid is de EU het instrument van het 'open deur'-beleid van de Verenigde Staten op het Europese continent, dat bestaat uit het opleggen van de 'vrijheid' van de markten - in de zin van de vrijheid van de vos in het kippenhok [Lacroix-Riz 2014].
13. De biografieën van de vaders van de opbouw van de Europese Unie zijn in dit opzicht interessant; we zullen ons richten op drie centrale figuren: Jean Monnet, Walter Hallstein en Robert Schuman.
14. Jean Monnet wordt door de Franse inlichtingendiensten omschreven als “de man die het vertrouwen geniet van de City en Wall Street, die sinds de Tweede Wereldoorlog voortdurend het beleid en de belangen van de Lazard-groep heeft gediend” [in Lacroix-Riz 2014, p. 85].
15. Walter Hallstein, die tussen 1958 en 1967 de eerste voorzitter van de Europese Commissie was, is een voormalig professor in de rechten. De officiële geschiedschrijving vergeet over het algemeen te vermelden dat hij ook een opleidingsofficier voor de nationaalsocialistische ideologie was in de Wehrmacht en dat de geallieerden hem arresteerden in Cherbourg. Toen hij in 1951 minister van Buitenlandse Zaken van de FRG was, beweerde hij dat “slechts twee-derde van de leden van zijn ministerie voormalige nazi's waren [Wahl 2006]”.
16. De derde vader van Europa, Robert Schumann, was een Fransman uit Moselle die zich aansloot bij de fascistische liga's zodra deze werden opgericht in 1924. Hij stemde Pétain alle bevoegdheden toe, maar werd uit het kabinet Laval gezet omdat hij te dicht bij de financiële bourgeoisie stond die betrokken was bij de Frans-Duitse staalkartels, die hun diensten aanboden aan de bezetter. Pétain ontsloeg Schumann dus... omdat hij te veel collaboreerde! Niet gek, Schumann vernietigde zijn archieven tijdens de oorlog. Bij de bevrijding werd hij uit het Hooggerechtshof gezet en zijn onverkiesbaarheid, omdat hij voor de volledige macht van Pétain had gestemd, werd op 15 september 1945 ongedaan gemaakt. Er volgde een duizelingwekkende stijging in zijn carrière en hij werd minister van Financiën in juni 1946 [Lacroix-Riz 2024, p. 105-110].
17. Meer in het algemeen was het hele doel van de Verenigde Staten om een fascistische internationale op te bouwen. Met dit in gedachten stuurden ze afgezanten van de OSS-CIA naar Europa onder leiding van Allan Dulles en William Donovan, twee eminente financiers en bedrijfsjuristen (het Reich was goed voor een doorslaggevend deel van de omzet van hun bedrijf). De Amerikaanse delegatie kreeg de opdracht om gevallen fascisten en nazi's te rekruteren, evenals collaborateurs: “We wisten precies wat we deden. De basisopdracht was om elk gespuis te gebruiken zolang het maar anticommunistisch was “gaf Harry Rositzke toe, belast met geheime operaties tegen de USSR voor de OSS-CIA [Simspon 1988, p. 159].
18. Over de opbouw van de fascistische internationale is het interessant om het werk te lezen van de Amerikaanse historici Breitman en Goda, die niet beschuldigd kunnen worden van een pro-Sovjet vooringenomenheid omdat ze beiden vaste medewerkers zijn van het State Department [Breitman en Goda 2012]. Hun verslag is echter eerlijk en we vinden dat de delegatie onder leiding van Dulles en Donovan naar Europa verantwoordelijk was voor:

- het opzetten van de inlichtingendiensten van de FRG (de Bundesnachrichtendienst, BND), onder leiding van Reinhard Gehlen (een voormalige Wehrmacht-generaal) die zich uitsluitend omringde met voormalige nazi's (meer dan 4.000 stonden er onder zijn bevel), en die ook Bandera rekruteerde (de Oekraïner die verantwoordelijk was voor de “shoah door kogels”), die onder zijn bevel stond in München.

- Hij stelde ook een lijst op van hooggeplaatste nazi- en fascistische functionarissen om te rekruteren. Meer dan 10.000 van hen gingen naar de Verenigde Staten, net als 1.600 als onderdeel van Operatie Paperclip [River 2023], die chemici van IG Farben rekruteerde die dodelijk gas hadden ontwikkeld, evenals artsen en wetenschappers die afschuwelijke experimenten hadden uitgevoerd op de lichamen van kampgevangenen.

- In de Verenigde Staten werd een agentschap opgericht dat de Joint Intelligence Objectives Agency heette, speciaal om nazi's te rekruteren.

- Tot slot creëerden de VS in Europa zogenaamde “stay behind” sleeper cells en het Gladio netwerk, terroristische organisaties met wapenopslagplaatsen, die als taak hadden om het communisme te bestrijden. Deze netwerken zijn uitgebreid en steunen op de hele Amerikaanse inlichtingen- en administratieve machinerie: “de CIA, OPC, State Department, Defense Department, Policy Planning Staff, National Security Council en Marshall Plan Administration werken hand in hand ” [Charpier 2008].

1. Natuurlijk was er een hele culturele en intellectuele machinerie voor nodig om de Verenigde Staten in staat te stellen om vanuit hun Europese wortels een fascistische internationale op te bouwen, die de omscholing van voormalige nazi- en fascistische kaders afdeed als een overwinning van de democratie op het fascisme [Parenti 1997, Saunders 1999].
2. Dit is niet alleen oude geschiedenis. Als we kijken naar de biografie van Victoria Nuland, die plaatsvervangend staatssecretaris voor politieke zaken was en lid van het bureau van de NED (CIA), dan begrijpen we dat de banden met fascisten en nazi's nog steeds worden onderhouden door de VS en de Europese bourgeoisie. Op 13 december 2013 gaf Nuland toe aan de National Press Club, in een conferentie gefinancierd door de oliegroep Chevron, dat de Amerikaanse regering “vijf miljard dollar had uitgegeven” sinds de val van de USSR, “vijf miljard dollar had uitgegeven om ‘democratie’ in Oekraïne te brengen en dat Chevron op 5 november een overeenkomst had getekend om tien miljard dollar te investeren in het boren van putten die een einde zouden maken aan de “ afhankelijkheid van Rusland ” van het land . Nuland[3] heeft Oekraïense regeringen verzonnen (met name met haar beroemde “Fuck the EU ”[4]... wat haar nauwelijks is tegengeworpen) en zat de herbewapening van het land voor, dat Washington sinds juli 2021 de facto heeft geïntegreerd in NAVO-operaties.

Deze tekst werd naar voor gebracht tijdens de eerste sessie van de Belgische afdeling van de Internationale Antifascistische Beweging in Brussel op 15 oktober 2024.[5]

Lees ook:

- Oprichting van Antifascistische Internationale in Caracas - Conclusies van eerste congres Anti-fascistische Internationale - Hoe Washington de controle verwierf over de informatie  xxx nog niet gepubliceerd, wel klaar

Bibliografie:

[Breitman en Goda 2012] Hitlers Schaduw. Nazi-oorlogsmisdadigers, Amerikaanse inlichtingendiensten en de Koude Oorlog, Nationaal Archief.

[Charpier 2008] La CIA en France: 60 ans d'ingérence dans les affaires françaises, Seuil.

[Delorme 2017] “Grèce, l'impasse économique”, Les Crises, blogpost.

[Dimitrov 1935] Rapport over het fascistische offensief en de taken van de Communistische Internationale aan het 7e Congres van de Communistische Internationale, 2 augustus 1935.

[Forsyth 1993] The Crisis of Liberal Italy: Monetary and Financial Policy, 1914-1922, Cambridge University Press.

[Lacroix-Riz 1998] Industrialisatie en samenlevingen 1880-1970: Duitsland, Ellips.

[Lacroix-Riz 2014] Aux origines du carcan européen, la France sous influence allemande et américaine, heruitgegeven in 2016 door Delga.

[Marx 1865] Lonen, prijzen en winsten, voor het eerst gepubliceerd in 1865.

[Milza 1985] Les Fascismes, National Edition (het werk is vele malen herdrukt).

[Parenti 1997] Zwarthemden en Roden. Rationeel fascisme en de omverwerping van het communisme, City Light Books.

[Rémond 1974] Introduction à l'histoire de notre temps, le XXe siècle, de 1914 à nos jours, Seuil, Point Histoire, vol. 3 (dit werk is vele malen herdrukt).

[River 2023] Operatie Paperclip. The History of the Secret Program to Bring Nazi Scientists to America During and After World War II, gedrukt door Charles River Editor.

[Roberts 2026] The Long Depression, Haymarket Books.

[Saunders 1999] Who Paid the Piper? De CIA en de Culturele Koude Oorlog, Granta Books.

[Simpson 1988] Blowback: America's Recruitment of Nazis and Its Destructive Impact on Our Domestic and Foreign Policy, Forbiden Bookshelves.

[Soucy 1986] Frans Fascisme: De eerste golf, 1924-1933, Yale University Press.

[Soucy 1996] Frans Fascisme: De Tweede Golf, 1933-1939, Yale University Press.

[US Senate 2014] Senate Hearing 113-513: Implication of the crisis in Ukraine, Hearing before the Committee on Foreign Relations, 15 januari.

[Wahl 2006] De tweede geschiedenis van het nazisme, Armand Colin.

Notes:

[1] De uitdrukking werd bedacht door de Amerikaanse historicus Robert Soucy, een specialist op het gebied van het Franse fascisme [Soucy 1986, Soucy 1995]. De “consensus historici” wilden de Franse economische elites vrijpleiten van hun verantwoordelijkheid voor de opkomst van het fascisme op basis van bewijsmateriaal a posteriori, terwijl de oorspronkelijke archieven duidelijk wijzen op de financiële bourgeoisie als de promotors van het fascisme in Frankrijk vanaf 1924. De “consensus historici” werden gerekruteerd door het ideologische apparaat van de bourgeoisie om de geschiedenisboeken te schrijven die op scholen en universiteiten worden onderwezen.

[2] In tegenstelling tot de misleidende stelling van de “consensus historici”, werd Duitsland niet verpletterd door de betaling van oorlogsherstelbetalingen aan Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, maar eerder door de schuld die het in de jaren 20 aanging voor zijn herbewapening, voornamelijk door het “Dawes Plan” [Lacroix-Riz 1998].

[3] Zie de video op Youtube (https://www.youtube.com/watch?v=rPVs5VuI8XI). Nuland bevestigde dit op 15 januari 2014 voor de Senate Foreign Policy Committee [US Senate 2014].

[4] Gehackte opname van een telefoongesprek tussen Nuland en de Amerikaanse ambassadeur in Oekraïne (https://www.youtube.com/watch?v=CL_GShyGv3o). De Verenigde Staten hadden in 2014 een staatsgreep georkestreerd met steun van de nazi-groeperingen Svoboda en Pravy Sektor, die Nuland zonder de mening van wie dan ook (en zeker niet van de EU!) aan de macht bracht.

[5] Eerste congres Anti-fascistische Internationale

Het congres telde 1.200 deelnemers uit 97 landen, uit voornamelijk Latijns-Amerika, Afrika, Azië en het Midden-Oosten. Sociale, feministische, jeugd- en culturele bewegingen, academici, vakbonden en politieke partijen, inheemse organisaties en mensenrechtengroeperingen. Op 11 oktober werd de Belgische afdeling opgericht en alle geïnteresseerde sociaal-culturele, politieke of middenveldorganisaties kunnen zich aansluiten. Interesse? Stuur een mail naar redh.belgium@gmail.com.