Foto: Solidair
Toespraak - Luc Triangle

Hoofd grootste wereldvakbond: “Vakbonden moeten bruggenbouwers zijn”

Tijdens het nationaal congres van ACV-CSC, de grootste Belgische vakbond, dat op 14 en 15 oktober in Brugge plaatsvond, hield Luc Triangle, de voorzitter van het Internationaal Vakverbond (ITUC), een belangrijke toespraak.

dinsdag 22 oktober 2024 13:00
Spread the love

 

Beste délégués, beste militanten,

Chers délégués, chers militants

Beste Ann (nvdr: Voorzitter ACV-CSC: Ann Vermorgen) en ACV-CSC leiding,

Dank u wel voor de verwelkoming. Inderdaad, 40 jaren geleden gestart als jeugdvrijgestelde in het Verbond Leuven.

Het Internationaal Vakverbond IVV is de wereldvakbond met 200 miljoen leden, in 167 landen en in totaal 340 nationale confederaties. Het ACV heeft een sterke focus op solidariteit met bonden in de hele wereld, en dat is ook daarom dat vele buitenlandse collega’s hier aanwezig zijn op jullie congres.

Vrienden, collega’s. Het gaat niet goed met de wereld. En degenen die de hoogste prijs daarvoor betalen zijn de werknemers en de zwaksten in onze samenleving wereldwijd. Maar toch zijn er ook boodschappen van hoop.

Het gaat niet goed met de wereld. Ik wil niet terugkomen op de pandemie en hoe ongelijk mensen in heel de wereld daar moesten mee omgaan. Grote pharmabedrijven weigerden hun know-how te delen met producenten in andere continenten. Nog steeds een schande.

Het gaat niet goed met de wereld want we zitten midden in een geopolitieke crisis en worden geconfronteerd met oorlogen overal. Officiële cijfers spreken van 59 gewapende conflicten die wereldwijd aan de gang zijn.

Tienduizenden tot honderdduizenden burgerdoden per jaar en tientallen miljoenen mensen op de vlucht. Militaire uitgaven stijgen jaar na jaar en bereiken nu de absolute hoogte van 2.5 triljoen dollar per jaar.

Staatsgrepen nemen toe en verdrijven nog meer mannen, vrouwen en kinderen naar veiliger regio’s waar ze in vrede kunnen leven. Vele van deze conflicten halen zelfs onze nieuws hoofdpunten niet meer.

Tegelijk zien we dat de multilaterale organisaties zoals de Verenigde Naties verzwakt zijn en in vraag worden gesteld. De Veiligheidsraad lijkt verlamd, het humanitair recht wordt niet gerespecteerd en blauwhelmen opereren nog nauwelijks of worden zelfs rechtstreeks aangevallen. De woorden van de VN Secretaris-Generaal vallen te dikwijls op een koude steen.

Militaire uitgaven stijgen jaar na jaar en bereiken nu de absolute hoogte van 2.5 triljoen dollar per jaar

Voor ons als internationale vakbond bemoeilijken deze conflicten onze strijd tégen armoede, ongelijkheid, en voor een wereld waar iedereen waardig werk en sociale bescherming heeft. Wij vechten voor een inclusieve wereld, waar het Zuiden en het Noorden op gelijke voet met elkaar leven.

De toenemende vluchtelingenstroom, meestal van degenen die het zwakst zijn in de samenleving, is niet alleen gedreven door oorlog, geweld of vervolging. Ook de klimaatverandering zorgt ervoor dat steeds meer mensen gedwongen wegtrekken. Hier zijn collega’s aanwezig van landen waar mensen wegtrekken omwille van de opwarming. Leven wordt onmogelijk in meerdere regio’s in Afrika of Azië.

Als vakbondsbeweging vormen wij het hart van de vredesbeweging en moeten we blijven streven naar dialoog om bestaande conflicten op te lossen en nieuwe te voorkomen. Dit helpt onze leden, dit helpt de zwaksten in onze samenleving.

Als IVV waren we de voorbije maanden zowel in Palestina als in Israël en hebben we op het hoogste niveau met de Presidenten van Palestina en Israël en lokale actoren gepleit voor dialoog. Vakbonden moeten bruggenbouwers zijn, en moeten streven naar vrede. Het streven naar vrede is ook het streven naar sociale rechtvaardigheid. Het staat zelfs in de oprichtingsakte van de IAO, (Internationale Arbeidsorganisatie).

Vakbonden moeten bruggenbouwers zijn

Vrede en sociale rechtvaardigheid zijn verbonden. Zonder vrede geen sociale rechtvaardigheid en zonder sociale rechtvaardigheid geen vrede.

Deze realiteit en het falen van regeringen gedurende vele jaren om een sociaal perspectief te geven na veertig jaar van deregulerende globalisering, drijft steeds meer mensen naar extremen en extreemrechts.

Hun strategie is simpel. Wijs met de vinger naar hen die de miserie en oorlog ontvluchten en bij ons terechtkomen en beschuldig hen van onze dalende koopkracht, onze meer flexibele arbeidscontracten, onze groeiende onzekerheid en precariteit.

Maar beschuldig zeker niet de 2.781 individuen in deze wereld die, volgens Forbes, dit jaar een gezamenlijk vermogen hebben opgebouwd van 14,2 Triljoen dollar en die nauwelijks belastingen betalen op hun fortuin.

Als Internationale Vakbond zullen we nooit deze extremen achterna hollen. Om het anders te zeggen: De tegenstanders van de werknemers zijn niet de bootvluchtelingen die hier bijna dagelijks aan de kusten van Europa letterlijk aanspoelen.

De tegenstanders van de werknemers zijn die oligarchen, die CEO’s en aandeelhouders die met hun privéjets overal in de wereld landen, ook in Brussel, Oostende, Antwerpen, Luik of Charleroi op zoek naar meer winst en meer kostenbesparingen ten voordele van hun eigen astronomisch vermogen. Dàt zijn onze tegenstanders.

Wijs niet met de vinger naar hen die de miserie en oorlog ontvluchten

Al wat er bij hen nog bijkomt, gaat ten koste van mensen in de straat, en het gaat de laatste jaren razendsnel. Oxfam heeft berekend dat de rijkste 5 mensen sinds 2020 hun rijkdom hebben verdubbeld terwijl in dezelfde periode 5 miljard mensen armer zijn geworden.

Met het gekende neoliberale recept van het uitbuiten van werkkrachten, omzeilen of ontduiken van belastingen, doorgedreven privatisering trekken ze zich niks aan van de maatschappelijke impact op mens en milieu en ontnemen ze een democratisch verkozen overheid alle middelen om effectief beleid te voeren.

Mede daardoor staat de democratie overal in de wereld onder druk. Het Internationaal Instituut voor Democratie publiceert elk jaar haar jaarlijks rapport. De democratie gaat er overal op achteruit. Ook in Europa. We zien de grens tussen autocratieën en democratieën vervagen.

Visual ACV

Eenmaal de verkiezingen voorbij zijn, worden democratische waarden en waarborgen uitgehold. Politieke leiders omarmen autocratie om hun wetten door te drukken, ook in Europa. Dit is exact wat vorig jaar in Frankrijk gebeurd is bij de pensioenhervorming. Nu ook weer met de installatie van een nieuwe regering in Frankrijk. En dat is maar één voorbeeld.

Parlementen worden aan de kant gezet. In vele landen in de wereld wordt het leger ingezet om wettig verzet te onderdrukken. Als we dit zien, wel dan staat de democratie op het spel en lijdt de gewone bevolking, en zien we ook dat werknemers- en vakbondsrechten onder druk staan.

En wie wint in deze regimes? Zij die deze regimes ondersteunen. De belangen van multinationals of de ultrarijken staan voorop. Als IVV hebben we zopas een campagne gestart om de rol van multinationals in het bedreigen van democratie aan de kaak te stellen. En ze schamen zich voor niets meer.

Ze springen zelfs met deze politici mee het podium op. Denk aan de openlijke steun van Elon Musk in de VS voor een dolgedraaide Trump, nadat hij eerder Milei mee in het zadel hees om in Argentinië zijn anti-sociale politiek uit te voeren. De belangen van de grote meerderheid van de bevolking staan voor hen helemaal niet centraal.

De rijkste 5 mensen hebben sinds 2020 hun rijkdom verdubbeld, terwijl 5 miljard mensen armer zijn geworden

We staan nog steeds ver weg van een wereld waar sociale rechtvaardigheid centraal staat. De toestand van de sociale rechtvaardigheid in de wereld zou ons allen moeten beschamen:

De rijkste 1 procent van de bevolking heeft sinds de jaren 90 38 procent van alle rijkdom vergaard, terwijl de armste 50 procent van de bevolking er slechts 2 procent op vooruit is gegaan en 685 miljoen mensen in extreme armoede leven.

Meer dan 50 miljoen arbeiders leven in moderne slavernij en minstens 160 miljoen kinderen zijn nog steeds slachtoffer van dwangarbeid, en dit aantal stijgt weer na decennia van daling.

Elk jaar sterven 3 miljoen arbeiders en raken honderden miljoenen gewond of ziek als gevolg van hun werk.

Meer dan 60 procent werkt in de informele economie zonder enige beschermingsmiddel en 4 miljard mensen zijn uitgesloten van sociale bescherming.

Deze ontnuchterende cijfers kunnen niemand van ons onverschillig laten. Het is een onaanvaardbare realiteit.

Een onaanvaardbare realiteit

Aanvallen op de rechten van werknemers en vakbonden nemen over de hele wereld toe. Er zijn geen regio’s meer waar de rechten van werknemers als vanzelfsprekend kunnen worden beschouwd.

In juni van dit jaar lanceerde de ITUC de 11e editie van haar Global Rights Index. De Index laat ons duidelijk zien dat schendingen van werknemersrechten een ernstig en groeiend probleem zijn.

De index levert schokkend bewijs dat de fundamenten van de democratie over de hele wereld onder vuur liggen en er blijkt een duidelijk verband tussen respect voor werknemersrechten en de kracht van een democratie. De erosie van het ene staat gelijk aan de achteruitgang van het andere.

Overal ter wereld, in zowel zogenaamd welvarende als armere landen, hebben regeringen het recht om collectief te onderhandelen over loonsverhoging of om te staken, onderdrukt.

Zelfs het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank delen onze analyse dat het de hebzucht van bedrijven is die de inflatie aanwakkert, niet de lonen. We moeten dus niet nog een bezuinigingspoging accepteren die gedoemd is te mislukken. Wereldwijde dividenduitkeringen zullen in 2024 opnieuw een recordhoogte bereiken. Dit jaar wordt een nieuw dividendrecord verwacht: Meer dan 1,75 biljoen dollar.

Tegelijk met de roep om loonmatiging voor werknemers en terwijl de koopkracht daalt door inflatie in de meeste landen, heeft 86 procent van de bedrijven hun dividend verhoogd of gehandhaafd. Geen matiging voor hen.

Werknemers over de hele wereld betalen de prijs. Negen op tien landen schenden het stakingsrecht. We zijn verwikkeld in een wereldwijde strijd om dit recht te behouden.

Wereldwijd hebben regeringen het recht op collectieve loononderhandelingen en staken onderdrukt

Onze recente actie bij de Internationale Arbeidsorganisatie en onze oproep aan het Internationaal Gerechtshof om dit recht veilig te stellen zijn uiterst belangrijk. Het stakingsrecht is een fundamenteel instrument dat ons heeft gebracht waar we nu zijn om betere lonen en fatsoenlijke arbeidsomstandigheden voor werknemers te verkrijgen.

Acht van de tien landen hebben het recht op collectieve onderhandelingen geschonden.

Drie van de vier landen sluiten groepen werknemers uit van het recht om een vakbond op te richten of zich daarbij aan te sluiten. Vraag maar aan de weinige vrije vakbonden die in Egypte nog moedig standhouden …

Foto ACV

Het recht op vrije meningsuiting is in bijna één op de twee landen beperkt, wat vaak leidt tot politiegeweld tegen protesterende arbeiders. Vraag het maar aan onze collega’s in Argentinië of Zimbabwe.

In één op de twee landen worden arbeiders gearresteerd of vastgezet omdat ze demonstreerden.

In 44 landen worden arbeiders met geweld geconfronteerd. We hebben bewijzen dat vakbondsleden in ten minste zes landen zijn vermoord. Activistische vrienden, leden van onze beweging. 22 vakbondsleden zijn vermoord in Bangladesh, Colombia, Guatemala, de Filipijnen, Honduras en Korea.

Als vakbondsactivisten over de hele wereld zo slecht worden behandeld, dan is dat omdat wij samen, met onze 200 miljoen leden, de grootste sociale beweging ter wereld zijn, die democratische waarden verdedigt. Daarom zijn vakbonden overal waar dictators of extremistische leiders aan de macht komen, een van de eerste doelwitten, omdat wij hun grootste tegenstanders zijn.

Vakbondsleden zijn in ten minste zes landen vermoord

In 2022 lanceerde het ITUC een wereldwijde vakbondseis voor een nieuw sociaal contract. Dit is onze agenda voor het creëren van een vreedzame wereld met fatsoenlijke, klimaatvriendelijke banen voor iedereen, met een rechtvaardige transitie, met robuuste systemen voor sociale zekerheid en sociale bescherming. Wij eisen:

1 Het creëren van fatsoenlijke, klimaatvriendelijke banen voor iedereen door middel van investeringen in strategische economische sectoren zoals gezondheidszorg en duurzame infrastructuur, en de formalisering van informeel werk.

  1. Rechten voor alle werknemers, ongeacht hun arbeidsstatuut.
  2. Minimumlonen op een niveau dat mensen niet in armoede houdt maar hun gezinnen in staat stelt een waardig leven te leiden, in combinatie met loonsverhogingen om de stijgende kosten van levensonderhoud aan te pakken.
  3. Universele en alomvattende sociale bescherming;
  4. Gelijkheid, beëindiging van discriminatie op basis van geslacht, ras of andere gronden.
  5. Inclusie, door de armste landen werkelijk te betrekken bij het werk van internationale organismen zoals de Wereldbank, enz.

Het IVV heeft de afgelopen jaren op veel van deze gebieden vooruitgang geboekt, maar vandaag de dag zijn de uitdagingen voor werknemers groot en moeten we meer doen, veel meer. Om het met de woorden van gewezen Voorzitter Luc Cortebeeck te zeggen. Er is nog werk.

Foto ACV

Maar deze andere wereld is wel degelijk mogelijk. Als we slechts een deel van het huidige wapenbudget krijgen en eerlijke belastingen heffen op de miljarden winsten van multinationale ondernemingen, kunnen we veel van onze eisen verwezenlijken. De wereld zou gelijker en vreedzamer worden.

De huidige politieke en economische realiteit is het resultaat van een politieke keuze. Een andere wereld is mogelijk, maar is ook het resultaat van een politieke keuze. Het zal uiteraard niet zomaar in onze handen vallen. Wij moeten hiervoor strijden en onze krachten bundelen.

Herinner u wat Marx, ja Marx, ooit zei: Proletariërs aller landen, verenig u

In 2025 staat de tweede Mondiale Sociale Top geagendeerd. Het is dertig jaar na de eerste. Voor ons is deze top een uitgelezen kans om onze eisen naar voor te brengen.

Onze eisen focussen op vrede en sociale rechtvaardigheid, op rechtvaardige transitie waarbij alle landen de switch kunnen maken, op een nieuw sociaal perspectief voor de 8 Miljard mensen op deze wereld, voor sociaal overleg waarbij vakbonden hun rol kunnen spelen.

Maar onze eisen focussen ook op de schuldencrisis in vele landen waarbij 70 landen in de wereld virtueel failliet zijn en gewurgd worden door het IMF en de Wereldbank. Het Zuiden moet meer betrokken worden bij de werking van de Verenigde Naties, bij het beleid van de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds. De wereld is veranderd sinds Bretton Woods en het wordt tijd dat het Zuiden zijn plaats aan de tafel krijgt.

De kern van ons werk is de internationale vakbondssolidariteit. In een wereld waar kapitaal en bedrijven mondiaal zijn, waar ons inkomen en onze rechten systematisch en op gecoördineerde wijze worden aangevallen door regeringen en werkgevers, is de enige weg voorwaarts voor vakbonden, het versterken van onze internationale samenwerking en actie.

Dat is wat onze leden van ons verwachten. Herinner u wat Marx, ja Marx, ooit zei: Proletariërs aller landen, verenig u. Of, Arbeiders van de wereld verenig u! Dat was bijna 200 jaar geleden al de slogan van de eerste vakbonden. Vandaag de dag is het niet anders.

De slotverklaring van het IVV congres eind 2022 in Melbourne zet de toon voor ons toekomstig werk. Als grootste sociale beweging ter wereld moeten we de hevigste promotors zijn van democratie. Want, zoals reeds gezegd, is democratische achteruitgang direct gelinkt aan aanvallen op werknemers- en vakbondsrechten.

We zien dit gebeuren overal in de wereld, ook in Europa. Het IVV voert een wereldwijde campagne VOOR DEMOCRATIE. Democratie is de motor van alles. Democratie staat voor mensenrechten, voor werknemers- en vakbondsrechten, voor gelijkheid, en voor beleid dat verantwoording moet afleggen aan alle mensen.

Democratie is de motor van alles

Wij moeten deze democratie verdedigen en promoten. Wij moeten het figuurlijke gevecht aangaan met die groepen en partijen die de democratie willen misbruiken en terugdraaien om hun agenda door te voeren: een agenda waar mensen niet gelijk zijn, waar mensen en werknemers tegen elkaar worden opgezet. Het is onze plicht als vakbond om onze waarden en onze democratie te verdedigen.

En opnieuw: internationale vakbondssolidariteit moet centraal staan. Een aanval op één van ons, is een aanval op ons allen. Laten we ons maar goed realiseren dat als we allemaal aan hetzelfde zeel trekken, niemand ons kan tegenhouden. Solidariteit, echte solidariteit, wereldwijd, werkt!

Het IVV met zijn regionale organisaties in de Amerika’s, in Afrika, in Azië, in de Arabische wereld en in Europa werken dagdagelijks met onze 340 nationale bonden op deze thema’s. Simpel is het niet altijd, maar we moéten. Het is daarom dat er vakbonden bestaan, het is daarom dat zovele mensen op ons rekenen en met ons sympathiseren.

Ik dank het ACV voor zijn actieve medewerking bij dit alles en ik blijf op jullie rekenen. Samen staan we sterk.

Bedankt.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!