Uitroeiing werkt, of toch voor even. Dat is de verschrikkelijke les van de geschiedenis. Als Israël niet wordt gestopt – en geen enkele externe macht lijkt bereid om de genocide in Gaza of de vernietiging van Libanon te stoppen – zal het zijn doel bereiken.
Het doel is om het noorden van Gaza te ontvolken en te annexeren en het zuiden van Gaza te veranderen in een kerkhof waar Palestijnen levend worden verbrand; gedecimeerd door bommen; omgebracht door honger en besmettelijke ziekten, en uiteindelijk verdreven. Israël zal zijn doel bereiken om Libanon te vernietigen. Al 2.255 mensen zijn gedood en meer dan een miljoen Libanezen zijn ontheemd, in een poging om het land te veranderen in een mislukte staat.
De VS en Israël zullen hun industriële wapenarsenaal blijven gebruiken om enorme aantallen mensen te doden en steden te verpulveren
Misschien zal Israël binnenkort zelfs zijn lang gekoesterde droom realiseren door de Verenigde Staten tot een oorlog met Iran te dwingen. Israëlische leiders watertanden bij de voorstellen om de Iraanse leider Ayatollah Ali Hosseini Khamenei te vermoorden en luchtaanvallen uit te voeren op de Iraanse nucleaire installaties en oliefaciliteiten.
Doctrine van geweld
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu en zijn kabinet zijn opgegroeid in een overtuigde zionistische familie, net als degenen die het Midden-Oostenbeleid in het Witte Huis aansturen, zoals Antony Blinken, Brett McGurk, Jake Sullivan en Amos Hochstein. Die laatste werd in Israël geboren en heeft in het Israëlische leger gediend. Zij zijn allemaal overtuigd van de doctrine dat geweld de wereld kan kneden zodat hij in hun krankzinnige visie past.
Het feit dat deze doctrine op een spectaculaire mislukking uitdraaide in de door Israël bezette gebieden en dat ze niet heeft gewerkt in Afghanistan, Irak, Syrië en Libië, en een generatie eerder in Vietnam, remt ze niet af. Deze keer zal het wel lukken, verzekeren ze ons.
De VS hebben meer dan tien jaar lang sancties opgelegd aan Irak, die resulteerden in ernstige tekorten aan voedsel en medicijnen
Op korte termijn hebben ze gelijk. Dit is geen goed nieuws voor de Palestijnen of de Libanezen. De VS en Israël zullen hun industriële wapenarsenaal blijven gebruiken om grote aantallen mensen te doden en steden te verpulveren. Maar op de lange termijn zaait dit willekeurige geweld nog meer geweld. Het creëert een generatie tegenstanders die de wreedheid die de vorige generatie werd aangedaan, overtreffen. We noemen dat dan terrorisme.
Als verslaggever tijdens de oorlog in Joegoslavië leerde ik hoe haat en wraakzucht worden doorgegeven van generatie op generatie. De rampzalige Amerikaanse interventies in Afghanistan, Irak, Syrië, Libië en Jemen, samen met de invasie van Israël in Libanon in 1982 waardoor Hezbollah ontstond, hadden ons dit moeten leren.
Verslaggevers in het Midden-Oosten waren stomverbaasd dat de regering-Bush dacht dat de Iraki’s hen als bevrijders zouden begroeten, terwijl de VS meer dan tien jaar lang sancties hadden opgelegd die resulteerden in ernstige tekorten aan voedsel en medicijnen. Daardoor vonden minstens een miljoen Irakezen, waaronder 500.000 kinderen, de dood.
De invloed van de oorlogsindustrie, ondersteund door honderden miljoenen dollars van de zionisten, vormt een formidabele barrière voor vrede
Denis Halliday, de humanitaire coördinator van de Verenigde Naties in Irak, nam in 1998 ontslag vanwege de door de VS opgelegde sancties en noemde die genocidaal, omdat ze “deel waren van een opzettelijk beleid om het Iraakse volk te vernietigen”.
De bezetting van Palestina door Israël en de bombardementen op Libanon in 1982 waren de katalysator voor de aanval van Osama bin Laden op de Twin Towers in New York. De Amerikaanse steun voor aanvallen op moslims in Somalië, Tsjetsjenië, Kasjmir, het zuiden van de Filippijnen, de sancties tegen Irak en de militaire steun aan Israël droegen hier ook aan bij.
Rivieren van bloed
Zal de internationale gemeenschap passief toekijken en toestaan dat Israël een massale vernietigingscampagne uitvoert? Zullen er ooit limieten zijn? Israëls ergste campagnes van etnische zuivering en massamoord hebben altijd plaatsgevonden onder de dekmantel van oorlog. De oorlog met Libanon en Iran zal een zoveelste rookgordijn worden om een genocide in Palestina door te voeren.
Door het feit dat de Israëllobby het Amerikaanse Congres en de twee regeringspartijen heeft omgekocht en betaald; en ze de media en universiteiten intimideert, vrees ik dat de rivieren van bloed zullen blijven aanzwellen.
Er valt geld te verdienen met oorlog, heel veel geld. De invloed van de oorlogsindustrie, ondersteund door honderden miljoenen dollars die de zionisten uitgeven aan politieke campagnes, vormt een formidabele barrière voor vrede en het gezond verstand.
Zodra de rechten van een doelgroep worden ontnomen, volgt het doden van burgers op grote schaal
Chalmers Johnson schreef in ‘Nemesis: The Last Days of the American Republic’: “Tenzij we de CIA afschaffen, het verzamelen van inlichtingen terugbrengen naar het ministerie van Buitenlandse Zaken en alle – tenzij zuiver militaire – functies weghalen uit het Pentagon, zullen we nooit meer vrede kennen en waarschijnlijk ook niet lang overleven als natie.”
Genocide is een vorm van uitputtingsoorlog. Zodra de rechten van een doelgroep worden ontnomen, volgt de gedwongen verplaatsing van de bevolking, de vernietiging van de infrastructuur en het doden van burgers op grote schaal. Israël valt ook internationale waarnemers, mensenrechtenorganisaties, hulpverleners en VN-medewerkers aan. Ook dat is een kenmerk van de meeste genociden.
Het eindstadium is er een van massale sterfte, niet alleen door kogels en bommen, maar ook door hongersnood en ziekte
Buitenlandse journalisten worden gearresteerd en> beschuldigd van “hulp aan de vijand”, terwijl Palestijnse journalisten worden vermoord en hun families worden uitgeroeid. In Gaza voert Israël voortdurende aanvallen uit op de Organisatie van de Verenigde Naties voor Hulpverlening aan Palestijnse Vluchtelingen in het Nabije Oosten (UNRWA), waarbij twee derde van haar faciliteiten werden beschadigd of vernietigd en 223 personeelsleden werden gedood. Israël heeft de United Nations Interim Force in Lebanon (UNIFIL) aangevallen. Vredeshandhavers werden beschoten, vergast en verwond.
Deze tactiek is een herhaling van de Bosnisch-Servische aanvallen in juli 1995 op de buitenposten van de U.N. Protection Force in Srebrenica, waar ik verslag over uitbracht. De Serviërs hadden de voedselleveringen aan de Bosnische enclave afgesneden. Dat resulteerde in ernstige ondervoeding en hongersnood. Ze overvielen de buitenposten van de VN en gijzelden dertig VN-soldaten voordat ze meer dan achtduizend Bosnische moslimmannen en -jongens afslachtten.
De laatste fase
In Gaza werden de eerste fasen voltooid. Het eindstadium is er een van massale sterfte, niet alleen door kogels en bommen, maar ook door hongersnood en ziekte. Sinds het begin van deze maand is er geen voedsel meer binnengekomen in het noorden van Gaza.
Israël heeft folders gedropt met de eis dat iedereen uit het noorden moet evacueren. Vierhonderdduizend Palestijnen in het noorden van Gaza moeten vertrekken of sterven. Israël heeft de evacuatie van ziekenhuizen bevolen en heeft het gemunt op ziekenhuizen in Libanon. Ze zetten drones in om willekeurig op burgers te schieten, inclusief degenen die probeerden om gewonden te vervoeren voor behandeling. Israël heeft scholen gebombardeerd die als schuilplaats dienen en ze hebben het vluchtelingenkamp Jabaliya veranderd in een vrije vuurzone.
Mensen hebben geen enkele manier meer om zich te redden, voedselsystemen zijn ingestort en het risico op hongersnood houdt aan
Zoals gewoonlijk richt Israël zich op journalisten, waaronder Fadi Al-Wahidi van Al Jazeera. Hij werd in zijn nek geschoten en verkeert in kritieke toestand. volgens het Palestijnse ministerie van Volksgezondheid werden sinds 7 oktober minstens 175 journalisten en mediawerkers gedood door Israëlische troepen in Gaza.
Het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Aangelegenheden van de Verenigde Naties waarschuwt dat de hulpzendingen naar Gaza sterk verminderen. “Mensen hebben geen enkele manier meer om zich te redden, voedselsystemen zijn ingestort en het risico op hongersnood houdt aan”, merkt het Bureau op.
Hongersnood als wapen
De totale belegering van Noord-Gaza zal in de volgende fase ook worden doorgezet in Zuid-Gaza, met steeds meer doden als gevolg. Net zoals in het noorden zal hongersnood het voornaamste wapen zijn.
Egypte en de andere Arabische staten hebben geweigerd om zelfs te overwegen om Palestijnse vluchtelingen op te vangen. Israël rekent erop dat het een humanitaire ramp van zo’n catastrofale omvang zal veroorzaken dat deze landen zullen toegeven. Zo kunnen ze Gaza ontvolken en hun aandacht richten op de etnische zuivering van de Westelijke Jordaanoever. Dat is het plan, maar niemand weet of het zal werken, ook Israël niet.
“Totdat onze gijzelaars zijn teruggekeerd, is hongersnood gerechtvaardigd en moreel verantwoord”
De Israëlische minister van Financiën Bezalel Smotrich klaagde in augustus openlijk dat internationale druk Israël ervan weerhoudt om de Palestijnen uit te hongeren: “Totdat onze gijzelaars zijn teruggekeerd, is hongersnood gerechtvaardigd en moreel verantwoord.”
Indonesië als voorbeeld
Wat in Gaza gebeurt is niet zonder precedent. Met steun van de VS voerde het Indonesische leger in 1965 een jarenlange campagne om mensen uit te roeien die beschuldigd werden communistische leiders, functionarissen, partijleden en sympathisanten te zijn.
Het bloedbad daar – dat grotendeels werd uitgevoerd door losgeslagen doodseskaders en paramilitaire bendes – decimeerde de vakbeweging samen met de intellectuele en artistieke klasse, oppositiepartijen, universitaire studentenleiders, journalisten en etnische Chinezen. Een miljoen mensen werden afgeslacht. Veel van de lichamen werden in rivieren gedumpt, haastig begraven of in bermen achtergelaten om er weg te rotten.
De VS zijn net zo verdorven als de moordenaars in Indonesië en Israël
Deze massamoordcampagne wordt vandaag gemythologiseerd in Indonesië, zoals dat ook zal gebeuren in Israël. Het wordt afgeschilderd als een epische strijd tegen de krachten van het kwaad, net zoals Israël de Palestijnen gelijkstelt aan de nazi’s.
De moordenaars in de Indonesische oorlog tegen het ‘communisme’ worden op politieke bijeenkomsten toegejuicht. Ze worden gelauwerd voor het redden van het land. Op televisie worden ze geïnterviewd over hun ‘heroïsche’ gevechten. De Pancasila Jeugd – Indonesiës equivalent van de Bruinhemden of de Hitler Jeugd – deed in 1965 mee aan de genocidale chaos. Ze worden afgeschilderd als steunpilaren van de natie.
De psychologie van genocide
Joshua Oppenheimers documentaire, ‘The Act of Killing’, legt de duistere psychologie bloot van een samenleving die zich bezighoudt met genocide en die massamoordenaars vereert. De VS zijn net zo verdorven als de moordenaars in Indonesië en Israël. Ze mythologiseren hun genocide op inheemse Amerikanen en romantiseren de moordenaars, schutters, vogelvrijen, milities en cavalerie-eenheden. De VS, net als Israël, fetisjiseren het leger.
Washingtons massamoorden in Vietnam, Afghanistan en Irak worden door socioloog James William Gibson “technowars” genoemd. Ook Israëls aanval op Gaza en Libanon behoort tot die categorie van oorlogen.
Grote aantallen burgerslachtoffers worden gerechtvaardigd als een effectieve vorm van afschrikking
Een technowar is gebaseerd op het concept van ‘overkill’. Daarbij worden grote aantallen burgerslachtoffers gerechtvaardigd als een effectieve vorm van afschrikking. “De slachtingen waren het onvermijdelijke resultaat van weloverwogen beleid, gedicteerd op de hoogste niveaus van het leger”, aldus James William Gibson.
De marteltechnieken van de VS
De VS hebben, net als Israël, en zoals Nick Turse opmerkt in ‘Kill Anything That Moves: The Real American War in Vietnam’ opzettelijk honderdduizenden ongewapende burgers, waaronder kinderen, verminkt, mishandeld, geslagen, gemarteld, verkracht, verwond en gedood.
Net zoals de Palestijnen, werden veel vermoorde Vietnamezen eerst onderworpen aan vernederende vormen van openbare mishandeling. Turse beschrijft hun toestand: “Ze werden opgesloten in kleine koeienstallen van prikkeldraad en werden geprikt met scherpe bamboestokken terwijl ze erin zaten.”
“Andere gevangenen werden in grote watervaten geplaatst. Er werd met grote kracht op de vaten geslagen, wat inwendige verwondingen veroorzaakte maar geen littekens achterliet.”, schrijft Turse. “Sommigen werden urenlang opgehangen aan touwen of ondersteboven gehangen en geslagen. Dat is een praktijk die ‘the plane ride’ werd genoemd. Ze werden onderworpen aan elektrische schokken van allerlei apparaten en zelfs van prikstokken voor het vee”.
“Terwijl soldaten dagelijks bezig waren met wreedheden en moorden, organiseerde de CIA een clandestien programma van moorden op specifieke individuen”
Er werd op voetzolen geslagen. Vingers werden afgehakt. Gevangenen werden met messen gestoken. Ze werden gestikt, verbrand door sigaretten of geslagen met allerlei voorwerpen. Velen werden met de dood bedreigd of zelfs onderworpen aan schijnexecuties.
Turse ontdekte dat de VS, net zoals Israël, “gevangen burgers en gevangen guerrilla’s vaak gebruikte als menselijke mijndetectors. Daarbij kwamen ze regelmatig om”. Terwijl soldaten en mariniers dagelijks bezig waren met wreedheden en moorden, organiseerde, coördineerde en financierde de CIA een clandestien programma van gerichte moorden op specifieke individuen, zonder enige poging om ze levend te vangen of enig juridisch proces.
De echte Amerikaanse oorlog in Vietnam is zo goed als verdwenen uit het collectieve bewustzijn
“Na de oorlog”, concludeert Turse, ”schreven de meeste academici de verhalen over wijdverspreide oorlogsmisdaden, die in de Vietnamese revolutionaire publicaties en Amerikaanse anti-oorlogsliteratuur te vinden waren, af als propaganda. Weinig historici dachten er zelfs maar aan om dergelijke bronnen te citeren.
Ondertussen werd My Lai een symbool voor alle andere Amerikaanse gruweldaden, en daarmee verdwenen ze ook in de vergetelheid. De boekenkasten over de Vietnamoorlog zijn nu gevuld met grote geschiedenissen, nuchtere studies over diplomatie en militaire tactieken, en memoires over gevechten, verteld vanuit het perspectief van de soldaten.
De echte Amerikaanse oorlog in Vietnam is zo goed als verdwenen uit het collectieve bewustzijn. Ze ligt begraven in vergeten Amerikaanse overheidsarchieven, opgesloten in de herinneringen van overlevenden van gruweldaden.
Geen verschil tussen de VS en Israël
Er is geen verschil tussen de VS en Israël. Daarom wordt de genocide niet tegengehouden. Israël doet precies wat de VS in haar plaats zouden doen. Israëls bloeddorst is die van de VS.
De onderzoeksjournalisten van ProPublica rapporteerden: “Israël blokkeerde opzettelijk humanitaire hulp aan Gaza, zo concludeerden twee regeringsinstanties. Antony Blinken deed alsof zijn neus bloedde.” De Amerikaanse wet verplicht de regering namelijk om wapenzendingen op te schorten naar landen die de levering van Amerikaanse humanitaire hulp verhinderen.
Israël en de VS zullen deze ronde waarschijnlijk winnen, maar uiteindelijk hebben ze hun eigen doodvonnis getekend
Als ze eenmaal zijn afgelopen, is historisch geheugenverlies een essentieel onderdeel van uitroeiingscampagnes, tenminste voor de overwinnaars. Voor de slachtoffers is de herinnering aan genocide, samen met het verlangen naar vergelding, een heilige roeping. De overwonnenen verschijnen weer op manieren die de genocidale moordenaars niet kunnen voorspellen, waardoor nieuwe conflicten en nieuwe vijandigheden worden aangewakkerd.
De fysieke uitroeiing van alle Palestijnen, de enige manier waarop genocide werkt, is de facto onmogelijk, omdat ondertussen zes miljoen Palestijnen in de diaspora leven. Meer dan vijf miljoen Palestijnen leven nog in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever.
De Israëlische genocide heeft de woede opgewekt van de 1,9 miljard moslims wereldwijd en van het grootste deel van het Globale Zuiden. Het heeft de corrupte en fragiele regimes van de dictaturen en monarchieën in de Arabische wereld, waar 456 miljoen moslims wonen die samenwerken met de VS en Israël, in diskrediet gebracht en verzwakt. Het heeft de gelederen van het Palestijnse verzet gevoed.
De genocide heeft Israël en de VS tot verachte paria’s gemaakt. Israël en de VS zullen deze ronde waarschijnlijk winnen, maar uiteindelijk hebben ze hun eigen doodvonnis getekend.
Dit artikel verscheen eerder op Scheerpost. De vertaling is van Jan Reyniers.