“We roepen een asielcrisis uit”, klinkt het bij de Nederlandse premier Dick Schoof. Zomaar. Omdat het GEVOEL leeft bij de ‘Nederlanders’ dat het een crisis is. Cijfers om deze ingrijpende maatregel te beargumenteren? Gaf hij niet. “Doet er niet toe,” zei hij. “We houden de crisis zolang de Nederlanders het als een crisis ervaren”.

Komaan, Dick. Als een vrouw in de politiek iets zou doen, louter vanuit een gevoel, zou er ongetwijfeld een rechtse witte boomer moord en brand schreeuwen.”Zie je wel! Ze houden hun emoties niet onder controle!”, zou die luid bulderen, zonder daarbij zijn emoties onder controle te proberen houden.

De minister van Asiel en Migratie, Marjolein Faber (niet toevallig van de PVV), weet ook wel dat een asielcrisis uitroepen larie en apekool is. Dus zei ze dat de beste juristen van Nederland aan het bekijken zijn hoe dat kan werken, want er zijn uiteraard regels voor het uitroepen van een crisis. De beste juristen van Nederland zijn as we speak aan het kijken hoe ze een ‘asielcrisis’ kunnen verzinnen. Nuttig. Tegelijk staat Centraal-Europa trouwens onder water.

Tegelijk staat Centraal-Europa trouwens onder water. Een waterbom, gelijkaardig aan wat wij in 2021 over ons heen kregen, trekt nu over hen heen. Auto’s dansen sierlijk door de kolkende rivier, op weg naar de zee, waar Nemo zich op zijn beurt een nieuwe blitse bak kan aanschaffen om door de zee mee te scheuren. En dat terwijl duizenden mensen achterblijven, zonder stroom, zonder huis, zonder bezittingen.

We zien dit nu trouwens in het nieuws, omdat dit Europees nieuws is. Maar er zijn over de hele wereld tekenen dat de aarde koortsig is. Seismologen maten negen dagen lang signalen die wezen op een lichte aardbeving. Wat bleek? In Groenland was er een stuk land ingezakt, dat op zijn beurt een gletsjer mee in het water had getrokken en een tsunami had gecreëerd die negen dagen lang tussen twee stukken land heen en weer deinde.

Het is maar het topje van de ijsberg van wat ons te wachten staat met deze crisis, die zich nu al op zo’n uitdrukkelijke manier in the picture zet. Zolang het ons land niet raakt, kijken we blijkbaar weg. En als het ons toch raakt, gaat het vaker over voorbereiden OP de klimaatverandering, in plaats van die verandering te proberen inperken.

Dat is een te gemakkelijke oplossing, en pakt het structurele probleem dat dit alles veroorzaakt niet aan. En zo blijven we regeringen krijgen die crisissen blijven verzinnen om toch maar te kunnen wegkijken van de échte problemen.

Roepen we samen de klimaatcrisis uit? Ik zie jullie op de straten. Of die nu onder water staan, of niet.