Voorspel om oorlog te beëindigen?

Er zijn suggesties dat de recente moorden van Israël op Hezbollah-militaire commandant Fuad Shukr in Beiroet en Hamas-leider Ismail Haniyya in Teheran niet bedoeld waren om onderhandelingen over een staakt-het-vuren te dwarsbomen en de oorlog van Israël tegen de Palestijnen te laten escaleren tot een regelrechte regionale vuurzee.

In plaats daarvan zouden ze juist het voorspel zijn om de afschuwelijke slachting te beëindigen.

Volgens deze redenering is de Israëlische regering tot het besef gekomen dat ze er een eind moeten aan maken. Ze begrijpt eindelijk dat wat ze in 300 dagen niet heeft bereikt, buiten haar bereik zal blijven. Dat de kosten van haar genocidale campagne onaanvaardbaar hoog worden, maar dat ze een waardige uitweg moet vinden.

Aangezien we het over het Israëlische leiderschap hebben, betekent een waardige uitweg het doden van meer mensen. In deze context vormt Israëls recente moordgolf, gecombineerd met zijn “bevestiging” van 31 juli dat zijn terreurbombardement van 13 juli op Khan Yunis met succes de militaire leider van Hamas, Mohammad Deif, heeft gedood, een uitweg.

Israël heeft geen enkele indicatie gegeven om zijn genocidale aanval op de Gazastrook te beëindigen of daar serieus over te onderhandelen

Gewapend met deze prominente scalpen, zo wordt beweerd, kan premier Binyamin Netanyahu nu eindelijk zijn eigen staakt-het-vuren-overeenkomst accepteren vanuit een sterke positie, en zijn groeiende lijst met bezwaren tegen zijn eigen tekst laten vallen.

Als alternatief zou Israël het staakt-het-vuren-voorstel helemaal kunnen laten varen en eenzijdig de militaire operaties in de Gazastrook kunnen opschorten.

Aangezien Hezbollah in Libanon, Ansar Allah in Jemen en andere leden van de zelfbenoemde As van het Verzet expliciet en herhaaldelijk hebben verklaard dat ze het vuren zullen staken zodra de As van de Genocide dat doet, zou verdere regionale escalatie ook worden vermeden.

Het is onwaarschijnlijk, maar niet ondenkbaar, dat er in Israël mensen zijn die dit oprecht geloven. Het is aannemelijker dat er mensen in de Israëlische leiding zijn die deze redenering hebben gepresenteerd om westerse steun te genereren voor de moorden, hetzij vóór of ná de feiten. Of beide. Maar de analyse is uiteindelijk gebaseerd op pure fantasie.

Meer dan ooit oorlog

Het belangrijkste is dat Israël geen enkele indicatie heeft gegeven dat het van plan is om zijn genocidale aanval op de Gazastrook te beëindigen of serieus te onderhandelen over dit doel.

Even belangrijk is dat er absoluut geen indicatie is dat de onvoorwaardelijke steun die de Verenigde Staten hun Israëlische vazal gedurende 300 dagen hebben verleend, niet de komende 300 dagen zal worden voortgezet.

Ten tweede hebben belangrijke leden van de Israëlische regeringscoalitie geloofwaardige bedreigingen geuit aan Netanyahu dat als de massamoorden om welke reden dan ook stoppen, ze zullen vluchten en de regering ten val zullen brengen.

Ten derde gelooft Israël dat zijn recente acties de voorwaarden hebben gecreëerd voor wat een unieke kans kan zijn om de VS in een directe confrontatie te lokken met vijanden die het niet alleen kan verslaan, voornamelijk Iran, maar ook Hezbollah.

De VS heeft aan Israël laten weten dat ze het land zullen verdedigen als het wordt aangevallen, maar niet zullen deelnemen aan een oorlog die door Israël wordt geïnitieerd.

Israël gelooft dat het met zijn recente acties de VS in een directe confrontatie kan lokken met vijanden die het niet alleen kan verslaan

Dat is misschien wel de bedoeling van Washington, en hoe graag ze ook een directe betrokkenheid bij een oorlog in het Midden-Oosten tijdens een verkiezingscampagne willen vermijden, is het nog onwenselijker om gezien te worden als iemand die Israël in de steek laat tijdens de zomer en herfst van een presidentieel verkiezingsjaar.

Dat zou niet goed vallen bij de plutocraten (rijke individuen, nvdr) die in het politieke systeem van de VS meer invloed hebben dan kiezers.

Nog belangrijker, zelfs voordat de verkiezingscampagne een serieuze overweging werd, deed de regering-Biden niets om de regionale escalatie die ze wilde vermijden te voorkomen, en beperkte haar interventies tot pogingen om Israël te beschermen tegen de gevolgen van haar acties.

Meer nog, de VS beschouwt de recente moorden op Israël niet als een rechtvaardiging voor Hezbollah of Iran om te reageren, maar zal elke Libanese of Iraanse vergelding beschouwen als een onrechtmatige aanval die rechtvaardigt wat Israël ook besluit te doen.

Ongeacht wat Washington achter de schermen doet in de communicatie met Israël en, indirect, met de Iraniërs en Hezbollah, zal het officiële en openbare beleid er een blijven van onvoorwaardelijke steun voor Israëlische agressie.

Luister maar naar wat woordvoerder Matthew Miller en zijn collega’s van het ministerie van Buitenlandse Zaken over deze zaken te zeggen hebben. Zo kan het ministerie van Buitenlandse Zaken het niet eens opbrengen om de groepsverkrachtingen te veroordelen, omdat ze door Israël zijn gepleegd.

Vergelding op komst

Als de Verenigde Staten herhaaldelijk verklaard hebben dat hun toewijding aan de veiligheid van Israël “ijzersterk” en onvoorwaardelijk blijft, en dat de rest bedoeld is om de vijanden van Israël te intimideren en hun acties te beïnvloeden, dan is dit opnieuw mislukt. Het bewijs hiervoor werd geleverd door Hassan Nasrallah, de leider van Hezbollah, in een belangrijke toespraak op 1 augustus.

Kort na de begrafenis van Shukr verklaarde Nasrallah eerst dat de activiteiten van het “Solidariteits- en Steunfront”, dat op 8 oktober door de Libanese organisatie was gelanceerd, snel zouden worden hervat en zonder onderbreking zouden worden voortgezet totdat het doel om de Israëlische genocidecampagne tegen de Palestijnen te beëindigen, was bereikt.

Vervolgens verwees hij naar de moord op Shukr en maakte duidelijk dat deze als een geheel afzonderlijke kwestie wordt behandeld.

Zelfs als de oorlog tegen Gaza vandaag eindigt zal er vergelding komen

In de woorden van Nasrallah overschreed Israël drie rode lijnen: het ging om een luchtaanval op de Libanese hoofdstad Beiroet, de aanval werd uitgevoerd op een woonwijk en had burgerslachtoffers tot gevolg, en er werd een hooggeplaatste leider gedood.

Hezbollah zal daarom, volgens Nasrallah, direct en krachtig reageren, in plaats van symbolisch of indirect, en bovendien zal deze reactie onafhankelijk van ontwikkelingen in het Solidariteits- en Steunfront worden uitgevoerd.

Met andere woorden, zelfs als de oorlog tegen Gaza vandaag eindigt en het Solidariteits- en Steunfront zijn aanvallen staakt, is het besluit om Israël een directe, pijnlijke klap toe te brengen als vergelding voor de moord op Shukr al genomen en de uitvoering ervan overgelaten aan de betrokken commandanten.

Tijdens een begrafenisdienst voor Ismail Haniyya rond dezelfde tijd deed de Iraanse leider, Ayatollah Khamenei, soortgelijke uitspraken, waarin hij aangaf dat Israël niet alleen de Iraanse hoofdstad had aangevallen, maar dat het daarmee ook een belangrijke buitenlandse gast van de Iraanse regering had gedood.

Het werd voorgesteld als een aanzienlijk ernstiger aanval dan de raketaanval in april op het Iraanse ambassadecomplex in de Syrische hoofdstad Damascus waarbij meerdere hoge officieren van het Iraanse Revolutionaire Garde Korps omkwamen. Die aanval bracht de regio op de rand van een grootschalige oorlog.

De acties van Israël hebben een nieuw conflict veroorzaakt dat de hele regio bedreigt en daarom een voldoende afschrikwekkende reactie van de regio vereist

Zowel Iran als Hezbollah hebben duidelijk gemaakt dat zij de recente aanvallen van Israël als strategisch belangrijk beschouwen en daarom een strategische reactie vereisen.

In de woorden van Nasrallah hebben de acties van Israël een nieuw en ander conflict veroorzaakt dat de hele regio bedreigt en daarom een voldoende afschrikwekkende reactie van de regio vereist.

De verwachting is dat de As van het Verzet zal reageren met een gecoördineerde aanval, of een reeks aanvallen, op Israël met als doel aanzienlijke schade toe te brengen aan de militaire infrastructuur, en misschien ook gericht tegen hoge functionarissen en/of civiele voorzieningen zoals elektriciteitscentrales.

Dit kan wel of niet het geval zijn, en met heel weinig aanwijzingen over wat er gepland wordt, kunnen we alleen maar speculeren. Er is minder speculatie nodig om te voorspellen wat er komt als de vergelding eenmaal is uitgevoerd. Alles wijst erop dat de regio aan de vooravond staat van een verwoestende regionale oorlog die voor alle betrokkenen buitengewoon nadelig zal zijn.

En in eerste instantie zal het Israël meer vrijheid geven om nog meer af te slachten en te onteigenen, niet alleen in de slachtvelden van de Gazastrook, maar ook op de Westelijke Jordaanoever.

De strategie van Israël lijkt gebaseerd te zijn op het uitlokken van een directe confrontatie van de VS met zijn vijanden. Maar, zijn illusies over de macht van de VS in het Midden-Oosten staan op het punt een pijnlijke confrontatie met de werkelijkheid te ervaren.

De illusies van Israël over de macht van de VS in het Midden-Oosten staan op het punt een pijnlijke confrontatie met de werkelijkheid te ervaren

Net als Israël zijn de VS niet bijzonder bedreven in het voeren van uitputtingsoorlogen. Sterker nog, Israël had de recente mislukkingen van de VS in Irak en Afghanistan beter moeten bestuderen voordat ze hun moordenaars naar Beiroet en Teheran stuurden.

En als de VS maanden geleden een eenvoudig telefoontje had gepleegd, had dit allemaal zo gemakkelijk kunnen worden voorkomen.

Mouin Rabbani is een gerespecteerde Nederlands-Palestijnse analist uit het Midden-Oosten, gespecialiseerd in het Arabisch-Israëlische conflict en Palestijnse zaken. Dit is de vertaling van een twitterdraad van hem.