Na een dodelijke aanval in Beiroet, werd de afgelopen week ook Hamasleider Haniyeh vermoord door het Israëlische leger in een bomaanslag in Iran. Haniyeh was dé man die de debatten over een mogelijke deal voor een staakt-het-vuren op sleeptouw nam.

Hij groeide op in een vluchtelingenkamp in Gaza, nadat zijn familie ontheemd werd in 1948 en werd gezien als een van de gematigde leiders van Hamas. Hij speelde een prominente rol in het bekomen van een vredesakkoord tussen Israël en Hamas in Rome.

Israël vernietigt nu in één klap bijna alle mogelijkheden om een deal met Hamas te bereiken. Strategisch, maar ook zeer gevaarlijk, want dit betekent dat een verder lijden van de Palestijnse burgers is verzekerd. Een ding is zeker: Israël is niet geïnteresseerd in vrede, en dit is nog maar het begin.

Israël geen interesse in vrede

Israëlische premier Netanyahu bewees al eerder geen interesse te hebben in vrede, mede omdat het einde van de oorlog ook de dood van zijn politieke carrière betekent. Nu alle mogelijkheden voor een staakt-het-vuren de deur uit zijn, wint hij enkele weken of zelfs maanden, waarin hij het conflict kan doen escaleren.

Kamala Harris gaf eerder aan strenger te willen optreden tegen Israël. Maar als Netanyahu erin slaagt een regionale oorlog te starten, zal Kamala’s plan nog voor ze eventueel president wordt in duigen vallen. En opnieuw zijn de grote verliezers de Palestijnen.

In deze regio spelen ze niet vals, er bestaan gewoon geen spelregels

Hamasleider Yahya Sinwar is minder mals. Hij dwarsboomt vanuit Gaza een deal met Israël en stond een lange tijd onder druk van zowel Haniyeh als van Hamas zelf. Net zoals Netanyahu en Haniyeh zouden zulke leiders terecht moeten staan bij het ICC, maar Israël neemt liever het heft in eigen handen.

Het conflict wordt gekenmerkt door gevaarlijke leiders die regeltjes aan hun laars lappen, terwijl internationale instellingen zoals de VN, ICJ en ICC hun geloofwaardigheid verliezen. Geen enkele uitspraak is bindend en niks lijkt Netanyahu af te schrikken. Dit is een conflict waar alle moraal overboord gegooid wordt. Netanyahu’s boodschap is letterlijk ‘niets of niemand houdt mij tegen’.

Zijn staande ovatie in het Amerikaanse Congres vorige week bewees dit, terwijl wij ondertussen allemaal op onze schermen zien hoe kinderen gruwelijk en opzettelijk vermoord worden. In deze regio spelen ze niet vals, er bestaan gewoon geen spelregels.

De dodentol ligt intussen op bijna 40.000 Palestijnen, maar het echte cijfer is hoogstwaarschijnlijk nog veel hoger. Netanyahu steekt niet alleen zijn middelvinger uit naar de Palestijnen in Gaza, of het ICJ, maar ook naar de families van de gegijzelden die al maanden smeken om een deal te sluiten met Hamas.

Houthi’s beweren dat de belangrijkste reden om aanvallen te plegen op schepen in de Rode Zee de situatie in Gaza is. Acties die als een middel dienen om een staakt-het-vuren te eisen zijn niet radicaal. In theorie wordt een staakt-het-vuren gesteund door de EU en de VS. Een staakt-het-vuren waar miljoenen mensen al maanden om vragen. Een staakt-het-vuren dat er nog steeds niet is. Een staak-het-vuren dat er op deze manier ook niet gaat komen.

Mila Noor is journalist, opiniemaker en masterstudent in Conflict & Development