Het is nochtans heel simpel beste collega. De macht ligt op heel wat plekken in de wereld grotendeels bij mannen, ook in ons land. Akkoord, de Vivaldi-regering telde 50 procent vrouwelijke ministers. Maar als je vandaag naar een politiek debat op televisie kijkt, is de enige vrouw die je vaak ziet opduiken tussen partijvoorzitters Nadia Naji. Hoe kan een representatieve democratie democratische besluiten nemen als het niet representatief is samengesteld?

Moest een man dit tweeten, het links kot zou te klein zijn. Plat sexisme. https://t.co/DrwzQPxGZz

— Jasper Pillen (@JasperPillen) June 2, 2024

Dus simpel, meer vrouwen aan de macht! In Mexico werd Claudia Sheinbaum als eerste vrouw ooit verkozen tot Mexicaanse president. Een stap in de goede richting? Een doorbroken glazen plafond? Vooral een bevestiging dat het tot 2024 moest duren vooraleer een vrouw op deze plek raakt.

Dus neen, uiten dat we hier sneller vooruitgang willen is geen blijk van seksisme maar van realisme. En dat we daar op X in 2024 nog altijd gevoelige snaren mee raken, bewijst alleen maar het punt dat we willen maken. We zijn er nog niet mannen.

Ik merk dat zelf ook bijna dagelijks in mijn leven als schepen. Als man kan je op tafel kloppen om je punt te maken, en je stem verheffen alsof dat op zich een argument is. Maar als vrouw ‘mag’ je dat vooral niet doen want dan ben je ‘te emotioneel’. Als je je tegenstander niet op de grond worstelt, terwijl de media erop staat te kijken, word je ook nooit een overwinning toegeschreven. Een overwinning is blijkbaar iets dat enkel ten koste van iemand anders kan verworven worden.

Zolang politiek op maat van mannen is en blijft, blijven vrouwen ook sneller afhaken. Ondertussen houdt 1 op de 6 vrouwen het maar één legislatuur vol in de lokale politiek.

Sommige vrouwen zien zelf trouwens ook het probleem niet. Zij zitten zo diep in het antifeministische gedachtengoed van hun respectievelijke partij en het woke-spook dat om de hoek loert, dat ze de realiteit niet meer scherp zien: namelijk dat hun politieke positie 50 jaar geleden ondenkbaar was, en over 50 jaar misschien opnieuw ondenkbaar zal zijn als sommige partijen de relevantie van representatie weerleggen.

Spoiler alert, ik schrijf dit niet om sympathie te krijgen. Integendeel. Ik sta mijn mannetje (hoezo, bestaat hier nog geen vrouwelijke variant van?)

Maar mijn boodschap is vooral: kom niet huilen op sociale media dat we ervoor kiezen om nog steeds te strijden voor die gelijkheid in de politiek. Dat we de actieve droom van meer vrouwelijk leiderschap nog niet in de koelkast hebben gestoken. De vrouw die aangevallen werd op X stemt op vrouwen, omdat meer gelijkheid de samenleving ten goede zal komen en daar ben ik het volmondig mee eens. Dus ja, stem zondag maar méér vrouwen in de parlementen.

Mocht Internationale Vrouwendag niet op 8 maart vallen, zou ik voorstellen om hem dit jaar op 8 juni te vieren, exact 1 dag voor de verkiezingen. Misschien ziet menig persoon dan het licht en zetten we weer een stap dichter naar échte gelijkheid, ook binnen de politiek. Tot zondag!

Hafsa El-Bazioui (Groen) is schepen in Gent.