Onze maatschappij gelooft dat vrouwen zelf verantwoordelijk zijn voor het geweld waarmee ze te maken krijgen binnen verschillende domeinen: op straat, binnen het gezin, op de werkvloer, in hun privéleven, en op juridisch en politiek vlak. Seksistisch geweld gaat ons nochtans allemaal aan. ‘We kunnen niet meer zeggen dat we het niet wisten. We kunnen dit niet meer laten gebeuren’, aldus Mirabal.

Zeker, er werd vooruitgang geboekt. Denk aan de historische wet ’Stop feminicide’ en aan de zes bijkomende Zorgcentra na Seksueel Geweld. Maar het is niet genoeg. De cijfers van de blog ‘Stop femi(ni)cide’ vertellen ons dat er tot nu toe in 2023 op z’n minst 23 vrouwen vermoord werden. En dan zijn er nog de andere vormen van geweld, want er bestaat niet zoiets als een beetje geweld. In België bevestigt, volgens Mirabal, bijna 98 procent van de vrouwen dat ze seksistisch gedrag hebben meegemaakt op straat of op het openbaar vervoer. 60 procent zegt dat ze het slachtoffer geweest zijn van seksuele intimidatie.

Meer en meer stemmen roepen om gerechtigheid. Maar de stemmen van zij die er niet meer zijn, kunnen we niet (meer) horen. Niets is veranderd. Vrouwen die onder de radar gebleven zijn omwille van een falend juridisch systeem, de zwarte gaten van een patriarchaal systeem, gevormd door juridische lacunes, protocollen ongeschikt om slachtoffers van geweld te beschermen, structuren die doof zijn voor de roep om hulp en vooral de klasseringen zonder gevolg. Straffeloosheid zonder grenzen.

De 23 feminicides die volgens ‘Stop femi(ni)cide’ dit jaar tot nu toe geweest zijn, tonen aan dat politie en gerecht slecht functioneren. Nochtans heeft ons land het Verdrag van de Raad van Europa inzake het voorkomen en bestrijden van geweld tegen vrouwen en huiselijk geweld ondertekend en geratificeerd. België heeft zich ook geëngageerd om migrantenvrouwen en hun kinderen te beschermen tegen huiselijk geweld en tegen structureel geweld diepgeworteld binnen een allesoverheersend, liberaal en onderdrukkend patriarchaat. Het Verdrag van Istanbul bevat bindende normen, specifiek gericht op de preventie van gendergerelateerd geweld, op bescherming van slachtoffers en op de bestraffing van daders.

Nochtans gaat het slechts om het topje van de ijsberg dat de vrouwenbeweging al jaren aanklaagt: het feit dat vrouwen gedood worden om de eenvoudige reden dat ze ’vrouw zijn’ toont dat de structurele aard van geweld op vrouwen gebaseerd is op gender en dat dit geweld een van de cruciale sociale mechanismen is, waardoor vrouwen in een ondergeschikte positie blijven steken ten opzichte van mannen. In 2023 is dit in ons land nog altijd een belangrijke realiteit waartegen we ons met veel weerklank verzetten. In solidariteit met de massale mobilisaties in talrijke landen voor het recht op een leven zonder discriminatie en beschermd tegen iedere vorm van geweld.

Wij willen een mentaliteits- en praktijkenverandering om de veiligheid, integriteit en autonomie van alle vrouwen te garanderen. Het gaat om een collectieve verantwoordelijkheid van de hele maatschappij met de bedoeling een concreet en efficiënt engagement af te dwingen bij de overheden.

Daarom heeft Mirabal concrete voorstellen geformuleerd binnen vier strijddomeinen: kwetsbare vrouwen, seksuele en reproductieve gezondheid, de strijd tegen gendergerelateerd geweld op vrouwen en ondergewaardeerde ‘vrouwelijke’ beroepen en sectoren.

Enkele van die voorstellen zijn het toepassen van het nationaal actieplan tegen gendergerelateerd geweld (2021-2025) dat gebaseerd is op het Verdrag van Istanbul van de Raad van Europa. Of het verzekeren van onderdak voor alle slachtoffers van partnergeweld en hun kinderen, met inbegrip van psychologische, juridische en administratieve begeleiding. Ook een nog betere ontplooiing van de Zorgcentra voor seksueel geweld over het hele grondgebied, de verduurzaming van hun financiering en de juridische verankering ervan, behoort tot de voorstellen. En integratie van een genderdimensie in de plannen tot verstedelijking met het oog op de veiligheid in de openbare ruimte. Bovendien is een doeltreffende begeleiding vanuit een intersectionele benadering van kwetsbare vrouwen die het slachtoffer zijn van geweld van belang. En een laatste voorbeeld van de concrete eisen is de erkenning van abortus als een kwestie van gezondheid en de aanname van een nieuwe wet vanuit het medisch recht, inclusief een verlenging van de maximumtermijn voor abortus naar ten minste 18 weken, en de afschaffing van de verplichting van 6 dagen bedenktijd om zo de toegang te vergemakkelijken.

Wereldwijd komt Mirabal op straat met als eis dat geen enkele vorm van geweld ongestraft mag blijven. We stappen door de straten van Brussel opdat onze eisen ingewilligd zouden worden. Geweld op vrouwen belangt ons allemaal aan. Er bestaat geen klein beetje geweld. Wij zeggen: ‘STOP het geweld op vrouwen’.

Programma:

12u: Standjesmarkt Europakruispunt aan Brussel Centraal

13u30: Toespraken Europakruispunt aan Brussel Centraal

14u: Vertrek van de mars Europakruispunt aan Brussel Centraal

Route: Europakruispunt aan het Brusselse Centraal Station en volgt het traject Kantersteen – Ravenstein – Koningsplein – Regentstraat – Poelaertplein – Ernest Allardstraat – Watteau – Minimes – Lebeaustraat – Keizerslaan – Europakruispunt, op het ritme van de gezongen eisen en een begeleidende fanfare.

15u30: Muzikale intermezzo Europakruispunt aan Brussel Centraal

Met de participatie van artiesten zoals La Belle Hip Hop, Lisette Lombé en Mariana Carrizo uit Argentinië, die mee roepen om vrede en liefde. We eindigen met toespraken en getuigenissen over de levensomstandigheden van migrantenvrouwen. We zullen vrouwenstemmen horen van overal ter wereld. Afgewisseld met symbolische voorstellingen die onze steun onderstrepen aan de strijd van vrouwen in Koerdistan, Iran, Peru, Congo, Oekraïne, de Palestijnen enz.