Mijn naam is Sidi Mohamed El Omari, een individu dat ooit begon met het spelen van toneel en het maken van comedy sketches op YouTube en nu geconfronteerd wordt met onvoorziene consequenties na het uiten van mijn mening over deze kwestie. Mijn reis begon in 2010 met het produceren van comedy sketches op YouTube, waarmee ik uiteindelijk de ‘Chase: Strafste Urban Gentenaar 2014‘  Award won. Deze periode van mijn leven was echter niet enkel gekenmerkt door triomfen.

Maart 2020 en de wereld werd overspoeld door een ongekende lockdown, deze periode van isolatie bood mij een kans om terug te keren naar mijn oorspronkelijke passie: het maken van video’s. Deze keer verschoof mijn focus van comedy sketches naar het maken van informatieve video’s en stories, soms op YouTube maar voornamelijk ook op Instagram, dit over maatschappelijke kwesties, een keuze die zou leiden tot mijn betrokkenheid bij de ‘pak de makakken’ zaak.

Zijn schokkend verhaal van onrechtmatige detentie en aanval door een politiehond, ondersteund door beelden van het incident, wekte een morele plicht in me om deze misstanden aan de kaak te stellen.

In oktober 2020 kreeg mijn leven een onverwachte wending toen Idries Bensbaho contact met me opnam. Zijn schokkend verhaal van onrechtmatige detentie en aanval door een politiehond, ondersteund door beelden van het incident, wekte een morele plicht in me om deze misstanden aan de kaak te stellen. Samen met Idries deelde ik de video op onze sociale media-accounts, waar ik het ook nog eens voorzag van commentaar, wat resulteerde in een virale verspreiding en de aandacht trok van juristen zoals Yassine Boubout.

De reactie op de video was fenomenaal. Het bereikte niet alleen de Gentse gemeenteraad maar leidde ook tot ontmoetingen met burgemeester Mathias De Clercq en korpschef Filip Rasschaert van de Gentse politie. Burgemeester Mathias De Clercq, belast met de verantwoordelijkheid voor de algemene gang van zaken in de stad Gent en hoofd van de Gentse politie, werd geconfronteerd met een situatie die niet alleen de geloofwaardigheid van het lokale bestuur op het spel zette, maar ook de fundamentele verhoudingen tussen de gemeenschap en de politie beïnvloedde. Zijn reactie op de zaak was meer dan een politiek gebaar; het werd een kans om de waarden van de stad te belichamen en een leidende rol te spelen in het streven naar transparantie en gerechtigheid.

El Omari.uitgenodigd voor een gesprek met de burgemeester van Gent over de zaak

Tijdens de ontmoeting met Idries Bensbaho en mijzelf op het stadhuis, toonde de burgemeester een zichtbare bereidheid om de zorgen serieus te nemen.

Tijdens de ontmoeting met Idries Bensbaho en mijzelf op het stadhuis, toonde de burgemeester een zichtbare bereidheid om de zorgen serieus te nemen. Zijn betrokkenheid bij het begrijpen van de complexiteit van de zaak en zijn inspanningen om een dialoog te openen, weerspiegelden een erkenning van het feit dat de kwestie veel verder ging dan een individueel incident. Het was een kritiek moment waarop het lokale bestuur de kans kreeg om een actieve rol te spelen in het bevorderen van gerechtigheid en het herstellen van het vertrouwen tussen de bevolking en de politie. Daarover postte ik toen ook een foto en een video van op mijn sociale media-account.

Bij een andere ontmoeting stond korpschef Filip Rasschaert, als hoofd van de Gentse politie, voor de taak om zijn korps te verdedigen in het licht van beschuldigingen van wangedrag en racisme. Zijn reactie was echter opvallend anders dan die van de burgemeester. Ondanks de bevestiging van de burgemeester dat de onacceptabele woorden ‘pak de makakken’ waren gevallen, alleen moet er nog onderzocht worden door wie, bleef de korpschef vasthouden aan zijn steun voor de betrokken agenten. Zijn opmerkingen en houding schetste een beeld van een korpschef die terughoudend was om verantwoordelijkheid te nemen voor het mogelijks gedrag van zijn agenten.

Het gebrek aan transparantie en een duidelijke veroordeling van de gebeurtenissen werpt vragen op over de cultuur binnen het politieapparaat en de bereidheid om op te treden tegen wangedrag.

Het gebrek aan transparantie en een duidelijke veroordeling van de gebeurtenissen werpt vragen op over de cultuur binnen het politieapparaat en de bereidheid om op te treden tegen wangedrag. De agent met de K9 hond kon toch tot het onderzoek en proces was afgerond op non-actief gezet worden? Of op zijn minst nog enkel bureaudienst krijgen? Terwijl de burgemeester probeerde een brug te slaan tussen de gemeenschap en de politie door openlijk het gesprek aan te gaan, leek de korpschef vastbesloten om het imago van zijn korps koste wat het kost te beschermen, want de gemeenteraad ging kort daarna beslissen over het al dan niet verlengen van zijn ambtstermijn.

Dreigende woorden Gentse korpschef :”als dit allemaal voorbij is, zal één van de twee moeten buigen”

Zelf ben ik ook niet te spreken over de toch wel dreigende woorden die werden geuit door de Gentse korpschef, waarbij hij aangaf: “als dit allemaal voorbij is, zal één van de twee moeten buigen”. Deze woorden hebben een blijvende indruk achtergelaten in mijn geheugen en hebben mij nu doen besluiten mijn dienstverband bij de hulporganisatie ‘Karama Solidarity’ te beëindigen.

Ik was hier sinds 2021 actief, eerst als vrijwilliger en dan in dienst, kreeg ik na mijn terugkeer uit Marokko, waar ik hulp bood aan de slachtoffers van de aardbeving, te horen dat ik voor een tweede keer voor de rechter word gedaagd vanwege hetzelfde incident. Verschillende agenten in het betreffende filmpje klagen mij aan, waardoor de zaak in tweeën is gesplitst en ik bij één van de twee zaken al in beroep zit. Persoonlijk vrees ik ook dat deze situatie nadelige gevolgen kan hebben voor mijn voormalige werkgever, vooral als er een veroordeling plaatsvindt, wat opnieuw veel media-aandacht met zich mee zou kunnen brengen.

…Het gerucht dat de beelden zouden zijn gemanipuleerd, een bewering die door de Gentse korpschef in de media is verspreid. Ondertussen heeft het onderzoek aangetoond dat dit absoluut niet het geval is…

Dit gold namelijk ook voor het gerucht dat de beelden zouden zijn gemanipuleerd, een bewering die door de Gentse korpschef in de media is verspreid. Ondertussen heeft het onderzoek aangetoond dat dit absoluut niet het geval is en dat de woorden ‘pak de makakken’ wel degelijk zijn uitgesproken en de beelden dus niet zijn gemanipuleerd, zij het onduidelijk is door wie deze woorden zouden zijn gezegd. De betreffende agent staat niet duidelijk op beeld, en zelfs als dat wel het geval zou zijn, kan hij het ontkennen vanwege het dragen van een mondkapje.

Maar ondanks deze conclusie, wil ik de eer toch aan mezelf houden, en eventuele schade voor mijn voormalige werkgever tegengaan aangezien ik er het gezicht was en de organisatie niets te maken heeft met feiten die zich hebben afgespeeld voor mijn aanstelling daar.

Mijn betrokkenheid bij deze zaak resulteerde in een juridische strijd en een veroordeling zonder de kans om mezelf te verdedigen

Mijn betrokkenheid bij deze zaak resulteerde in een juridische strijd en een veroordeling zonder de kans om mezelf te verdedigen. Gezien ik bij het eerste proces, van de twee die nu lopende zijn, tot tweemaal toe voor de verkeerde kamer in de rechtbank van Gent verschenen is geweest, waardoor ik twee keer voor niets vrijaf heb moeten nemen bij mijn voormalige werkgever en uiteindelijk bij verstek ben veroordeeld op 18/04/2023, de dag waarbij ik de eerste iftar in een Belgisch voetbalstadion heb georganiseerd, waar ook agenten van de Gentse politie waren uitgenodigd, waaronder onze Gentse korpschef, Filip Rasschaert, die zich moest excuseren maar een woordvoerder van de Gentse politie liet langskomen.

Persoonlijk heb ik zelf nooit een derde uitnodiging voor een zitting ontvangen en was ik dus niet op de hoogte van deze zitting op 18/04/2023 of ik was er uiteraard bij geweest en had ik nooit op die datum deze iftar georganiseerd. Gelukkig nam ik niet veel later zelf contact op met de rechtbank, omdat het veel te lang duurde vooraleer ik nog eens voor de rechter moest verschijnen, totaal niet bewust dat de zitting eigenlijk al had plaatsgevonden, met de vraag wanneer deze zaak zou voorkomen, waarbij ze mij wisten te zeggen dat op 16/05/2023 voor dit dossier een zitting was gepland, op die datum daar aangekomen bleek het toen om de uitspraak te gaan, waarbij ik dus veroordeeld bleek te zijn bij verstek, zonder mezelf te hebben kunnen verdedigen, want ik had toen nog geen advocaat onder de arm genomen.

Na het verlaten van de zitting ben ik zelf, zonder advocaat beroep gaan aantekenen die nu in oktober 2023 werd goedgekeurd en zich zal plaatsvinden op 9/01/2023 in de rechtbank van Gent.

Hoe absurd of bizar dit verhaal ook mag lijken voor degenen die dit lezen, geloof het of niet, maar dit is nog niet eens het hele verhaal. Er zijn bepaalde zaken die ik achterwege laat om in de rechtbank te kunnen gebruiken voor mijn verdediging, maar het enige wat ik hieruit heb kunnen leren is dat hoe hard je ook je best doet om deel uit te maken van de samenleving, hoeveel opofferingen je ook maakt om het goede te willen doen voor je medemens, er altijd rotte appels zullen zijn die het verpesten voor de rest, zoals ik heb aangegeven in het filmpje waarvoor men mij wil veroordelen.

Mijn vertrouwen in het politieapparaat is ernstig geschaad, maar ik hoop dat het gerecht dit voor mij kan herstellen

Mijn vertrouwen in het politieapparaat is ernstig geschaad, maar ik hoop dat het gerecht dit voor mij kan herstellen. Mensen die mij langer kennen dan vandaag weten hopelijk hoe ik in elkaar zit en dat ik iemand ben die voor mijn medemensen door het vuur ga, ongeacht afkomst, etniciteit, religie of geaardheid, en mezelf vaak op de laatste plek zet. Nu is het echter tijd dat ik ook aan mezelf begin te denken, want ik ben zelf ook maar een mens met een bepaalde limiet. Daarom acht ik het heel belangrijk om dit persoonlijke verhaal met jullie te delen.

Het liefst vermijd ik het om mezelf als ”slachtoffer” te zien, maar in deze situatie heb ik geen ander woord om mezelf nu te beschrijven, omdat ik altijd het positieve in het negatieve probeer te zien. Nu lijk ik echter radelozer te worden omdat ik het op neem tegen een instelling die financieel veel sterker staat. Maar ik geef nooit op, daarvoor heb ik te veel doorstaan.

Het orgaan dat zou moeten instaan voor mijn veiligheidsgevoel probeert mij nu naar mijn gevoel kapot te maken, zowel financieel maar vooral ook mentaal! En op basis van wat eigenlijk? Het feit dat ik  mijn vinger op een zere wonden heb gelegd?

Ik probeer al vanaf het begin een voorbeeld te zijn voor de jeugd die steeds onzekerder lijkt te worden met de tijd. Ik probeer een weg vrij te maken in de hoop dat de volgende generatie minder obstakels hoeft te bewandelen. Daarom draag ik de prijs en de littekens met trots en wil ik mensen meegeven dat het op beeld vaak allemaal rozengeur en maneschijn lijkt te zijn, omdat ik altijd zo positief mogelijk probeer te zijn. Terwijl ik achter de schermen, op dit moment alleen in mijn kamer, achter de computer, kapot ga van de stress. Dit duurt al meer dan 3 jaar. Waarom? Omdat ik een mening heb? Een maatschappelijke problemen probeer aan te kaarten? Want het orgaan dat zou moeten instaan voor mijn veiligheidsgevoel probeert mij nu naar mijn gevoel kapot te maken, zowel financieel maar vooral ook mentaal! En op basis van wat eigenlijk? Het feit dat ik  mijn vinger op een zere wonden heb gelegd? Het feit dat de waarheid ze diep heeft gekwetst?

In deze kwestie blijf ik, ondanks alle negatieve aspecten, optimistisch. Het lekken van het dossier naar de mensen van de pers door iemand dicht bij het onderzoek, samen met het onvermogen van het parket om de duur van het onderzoek te rechtvaardigen, voedt mijn hoop op een positieve uitkomst. Het bestaan van integere politieagenten, waarvan de meerderheid hoogstwaarschijnlijk betrouwbaar is, bevestigt mijn overtuiging, zoals ik eerder benadrukte in de betreffende video.

Het lek versterkt mijn overtuiging dat binnen het politieapparaat waarschijnlijk dezelfde vragen leven als bij mij. Al een geluk dus dat de pen veel krachtiger is dan een zwaard of in dit geval, een ”blaffer”, en ben ik even echt als de droom van een Palestijn, dus doe ik ook nog steeds wat ik moet doen om te komen waar ik wil zijn, namelijk bij gerechtigheid!