Opinie - Maxime Pirard

Theo Francken misbruikt Palestijnse kwestie om verder naar rechts te schuiven

Wie Theo Francken volgt op sociale media zag het discours van het goudhaantje van de N-VA de jongste maand opnieuw verrechtsen. Zo noemde Francken onze grootsteden “panarabische enclaves” en zien we al sinds een maand een schier eindeloze reeks tweets waarin liever iemand te veel dan te weinig met Hamas wordt gelinkt. Ook is migratie volgens Francken terug sterker de oorzaak van al onze samenlevingsproblemen. Waar Bart De Wever de verkiezingsstrijd lijkt te willen openen met een nuchtere sociaaleconomische campagne, bespeelt Francken in het warmlopen voor juni 2024 zijn vertrouwde extreemrechtse flank. Een zoveelste episode over de dubbele tong van de N-VA.

dinsdag 14 november 2023 14:29
Spread the love

 

“In deze weken van florisserende Jodenhaat in onze grootsteden/ panarabische enclaves hadden De Croo en Verlinden iets kunnen ondernemen”, aldus Francken naar aanleiding van Pro-Palestijnse betogingen in Brussel. Ligt het aan de algemene verrechtsing of kijken we sinds de beruchte “opkuisen-tweets” niet meer op van een aangebrande uitspraak meer of minder van Theo Francken?

Wie het niet kan laten het N-VA-kamerlid te volgen op Twitter kon nochtans zien hoe de toon van Theo Francken terug verscherpte sinds de heropflakkering van de oorlog in bezet Palestina. Daarmee lijkt hij in aanloop naar juni 2024 de concurrentie op rechts aan te gaan met de partij van Tom Van Grieken en noemt hij tijdens een studiereis in Australië het Australisch model de inzet van de verkiezingen. Bart De Wever lijkt er daarentegen vooralsnog in te slagen zijn gekende woke-riedeltjes even achterwege te laten. Hij neemt het eerst en vooral nuchter op voor De welvarende Vlaming, daarbij hopend te kapitaliseren op de zich afspelende implosie bij Open VLD.

Concrete aanleiding voor de verharding van Franckens toon is de heropflakkering van het conflict omtrent de Israëlische bezetting van Palestina, die ingeluid werd door een grootschalig bloedbad van Hamas. Hoewel in de hele westerse wereld – en zeker niet enkel onder de islamitische bevolking – het democratisch masker van Israël afvalt, ziet Francken in een lange reeks tweets de sterke Belgische solidariteitsbetuigingen met Palestina weinig anders dan de lange arm van Hamas en het oprukkend islamisme. Waar Bart De Wever ondertussen zijn eenzijdige pro-Israëlische houding lichtjes moest bijsturen door de Israëlische bombardementen een “vergissing” te noemen, blijft havik Francken ijverig tweeten om de Israëlisch oorlogspropaganda bij te vallen.

Net als in de aanloop naar de Marrakesh-hetze ontbindt Francken zijn duivels opnieuw tegen de wir schaffen das van Merkel. Het zou volgens Francken namelijk een asielbeleid conform de Conventie van Genève zijn dat de directe aanleiding vormt voor het antisemitisme dat Francken nu terug ziet opflakkeren in bewust verkeerd geïnterpreteerde slogans als “From the river to the sea, Palestine will be free.” In dat kader beticht Franckens twitterpagina liever iemand te veel dan te weinig van Hamas-sympathieën.

Aanvallen op Merkel dienen ook om een ietwat opgeschoonde versie van Filip Dewinters omvolkingsverhaal te bezigen. Francken deelt in dat licht enthousiast een 50-puntenmanifest van Duits rioolblad Bild dat de breed gedragen Palestina-solidariteit aanwendt om nagenoeg alle maatschappelijke problemen die er zijn in de schoenen van Duitsers met een migratieachtergrond te schuiven.

Zo zijn de Pro-Palestijnse betogingen voor Bild zelfs aanleiding om het nu eindelijk toch eens op te nemen voor de varkensvleesminnende Duitser. Want deze “verdrukte groep” wordt natuurlijk sterker gediscrimineerd dan de mensen die lijden onder de islamofobie die Bild, Francken en consoorten dagelijks oproepen. Wie op zoek gaat naar enige logica en een link probeert te leggen tussen enerzijds kritiek op Palestina-betogingen en anderzijds echte of vermeende samenlevingsuitdagingen moet erkennen: de link in Franckens redenering zit hem in de islamofobie.

Ook de aanslag van Lassoued op twee Zweedse voetbalsupporters wordt door Francken aangewend om nogmaals het asielbeleid van de federale regering aan te klagen en om te pleiten voor het opsluiten van kinderen. Nochtans hekelde na de aanslag ook Wetstraatwatcher Wouter Verschelden – toch geen links journalist – het forse niet-ter-zaken-doende opbod rond migratie, waardoor het echte veiligheidsdebat achterwege bleef.

Hoewel ondertussen veelvuldig aan het licht kwam dat in het licht van Lassoueds aanslag niet het migratiebeleid, maar wel de veiligheidsdiensten hadden gefaald, greep Francken vorige week een nieuw wetsontwerp van De Moor aan om namens de N-VA nog maar eens te pleiten voor het opsluiten van kinderen, daarmee verwijzend naar Lassoued. Lassoued was nochtans geen voogd van de kinderen van zijn partner en had gezien het Tunesisch uitleveringsbevel perfect opgesloten kunnen worden binnen de huidige regelgeving. Met het vergroten van onze veiligheid had deze uithaal dus weinig te maken, maar een kans om mensen zonder papieren met alle zonden Israëls te beladen kan natuurlijk in verkiezingstijden niet onbenut blijven.

In Franckens steeds driestere toon moeten niet enkel de kinderrechten, maar ook de waarheid het ontgelden. Net als Darya Safai, die er de afgelopen weken veelvuldig op werd gewezen fake news te delen, zonder echter haar communicatie bij te sturen, verdraait Francken de woorden uit een interview van Khattabi om haar van laksheid ten opzichte van Hamas te betichten, terwijl de Ecolo-minister nochtans de terreurdaden van Hamas in datzelfde interview veroordeelde.

Raoul Hedebouw moet er in dat kader ook aan geloven. Francken interpreteert bewust een uitspraak van Hedebouw verkeerd, waardoor de PVDA-voorzitter open lijkt te staan voor de mogelijkheid tot het dragen van een boerka voor lagereschoolkinderen, terwijl het Luikse kamerlid het in feite had over de abaya, een Arabische jurk die niet noodzakelijk het gezicht bedekt. Hedebouw liet nadien namelijk verstaan helemaal geen voorstander te zijn van het toelaten van boerka’s op school. Ongemoeid door deze verduidelijking bedankt Francken Hedebouw echter namens “de conservatieve moslimgemeenschap” voor zijn “strijd voor de religieuze reinheid van haar dochters.”

Daarmee lijken we in een zoveelste episode beland van het eeuwig schipperen van de N-VA tussen het centrum en extreemrechts.[1] Vlaamse Wetstraatwatchers en politicologen rollen de ogen wanneer in Wallonië nogmaals wordt gedebatteerd – soms inderdaad wat sloganesk – over de vraag of de N-VA wel dan niet extreemrechts is. Het zou het Vlaams debat misschien verrijken mochten we aan onze kant van de taalgrens eens wat vaker stilstaan bij hoe Bart De Wever er ook met een zachtere centrumtoon in slaagt de democratische rechten aan te vallen, desnoods bij monde van Francken. Of moet niet enkel het Vlaams Belang stilaan zijn stal eens uitkuisen?

 

Note:

[1] https://www.demorgen.be/nieuws/dave-sinardet-blikt-vooruit-n-va-moet-kiezen-de-nieuwe-cvp-zijn-of-vlaams-belang-light~b17d73a2/

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!