Rania Al Abdullah de koningin van Jordanië, uitte haar diepe droefheid en teleurstelling als mens en moeder bij het aanzien van zoveel geweld in Gaza. We worden wakker met deze beelden en gaan ermee slapen. De mensen zijn gechoqueerd en teleurgesteld in de wereldleiders. We zien een opvallende dubbele standaard in hoe de internationale gemeenschap reageerde op Israëlische aanvallen in vergelijking met wat er nu gebeurt in Palestina.
Het is volgens haar ongezien in de wereldgeschiedenis dat een bevolking zo zichtbaar aan het lijden is en de wereldleiders niet eens oproepen tot een staakt het vuren. Dat maakt het Westen in de ogen van de Arabische wereld medeplichtig.
“Het is ongezien in de wereldgeschiedenis dat een bevolking zo zichtbaar aan het lijden is en de wereldleiders niet eens oproepen tot een staakt het vuren”
Ze benadrukt dat ze ook gechoqueerd was over de gebeurtenissen van 7 oktober en dat Jordanië het doden van burgers veroordeelt of het nu Israëli’s of Palestijnen zijn. Ze stelt zich de vraag waarom de huidige bombardementen in Gaza niet even streng veroordeeld worden door de internationale gemeenschap.
Screenshot IG Queen Rania Al Abdullah
Rania Al Abdullah onderstreept dat dit conflict niet begonnen is op 7 oktober, alhoewel het door de mainstream media zo wordt voorgesteld. De Palestijnen aan de andere kant van de scheidingsmuur leven in een voortdurende staat van oorlog de afgelopen 75 jaar. Ze leven onder een apartheidsregime dat hun land bezet, hun huizen vernietigt, grond inpalmt, met militaire aanvallen en nachtelijke raids.
Deze context van bezetting en onderdrukking van het Palestijnse volk missen we in het discours, aldus Rania Al Abdullah. De term apartheidsregime is volgens Rania Al Abdullah trouwens een term die niet uitgevonden is door Arabieren maar afkomstig is van Israëlische en internationale mensenrechtenorganisaties.
Op de vraag van de journaliste of ze zich persoonlijk geroepen voelt om zich uit te spreken, want Jordanië heeft immers toch een vredesakkoord met Israël, repliceert Rania Al Abdullah dat het er volgens haar niet over gaat om partij te kiezen voor Israël of Palestina, maar om de gewone mensen aan beide zijden te steunen.
Ze wijst op de onderdrukkende omstandigheden en schendingen van mensenrechten waarmee het Palestijnse volk dagelijks wordt geconfronteerd. Van gevangenschap tot vernedering, mishandeling, beperking van bewegingsvrijheid door de meer dan 500 checkpoints, de illegale scheidingsmuur die de Palestijnse gebieden onderverdelen in 200 gescheiden enclaves, de agressieve uitbreiding van nederzettingen op Palestijns land. Dit alles maakt een levensvatbare Palestijnse staat onmogelijk.
Ze benadrukt dat het niet alleen om Hamas gaat, maar om een strijd voor vrijheid en rechtvaardigheid. En dat de situatie in de bezette gebieden dateert van voor Hamas aan de macht kwam. Het is volgens haar een strijd voor vrijheid en rechtvaardigheid.
Op de vraag of Hamas niet schuldig is en wat er nu gebeurt in Gaza, repliceert Rania Al Abdullah dat elk land het recht heeft om zich te verdedigen maar niet met collectieve bestraffing en oorlogsmisdaden, zoals we nu zien. Een massale slachtpartij met precisiewapens kan je niet meer als zelfverdediging rechtvaardigen.
“Er is er een valse symmetrie in het vergelijken van de twee partijen, aangezien de ene een bezetter is met een machtig leger, terwijl de andere bezet is zonder leger”
Rania Abdullah bekritiseert ook de dubbele standaard bij het beschrijven van de gewelddaden, waarbij Israëlische acties worden bestempeld als zelfverdediging, terwijl Palestijnse acties onmiddellijk worden bestempeld als terrorisme. Is het woord terrorisme enkel bedoeld voor moslims en Arabieren, vraagt ze zich af.
Volgens Rania Abdullah is er een valse symmetrie bij het vergelijken van de twee partijen, aangezien de ene een bezetter is met een machtig leger, terwijl de andere bezet is zonder leger.
Door het enkel te hebben over het recht op zelfverdediging, negeer je de hele context van bezetting en de Israëlische schending van meer dan 30 VN-veiligheidsresoluties. De bezetting van het Palestijnse volk moet volgens haar de kern van de zaak vormen, in plaats van de hyperfixatie op Hamas.
