Om zichzelf te rechtvaardigen creëert staatsterrorisme terroristen: het zaait haat en oogst alibi’s. Alles wijst erop dat dit bloedbad in Gaza, dat volgens de auteurs een einde wil maken aan de terroristen, erin zal slagen deze te vermenigvuldigen.

Sinds 1948 zijn de Palestijnen veroordeeld tot voortdurende vernedering. Ze kunnen niet eens ademen zonder toestemming. Ze hebben hun thuisland, hun land, hun water, hun vrijheid, hun alles verloren. Ze hebben niet eens het recht om hun leiders te kiezen. Als ze op de verkeerde mensen stemmen, worden ze gestraft.[1]

Gaza wordt gestraft. Het werd een doodlopende muizenval sinds Hamas in 2006 de verkiezingen zuiver won. Iets soortgelijks was gebeurd in 1932, toen de Communistische Partij zegevierde bij de verkiezingen in El Salvador. Badend in bloed boetten de Salvadoranen voor hun wangedrag en sindsdien leven ze onder militaire dictaturen. Democratie is een luxe die niet iedereen verdient.

Om zichzelf te rechtvaardigen creëert staatsterrorisme terroristen: het zaait haat en oogst alibi’s

De zelfgemaakte raketten die Hamas-militanten, in het nauw gedreven in Gaza, afvuren op het voormalige Palestijnse land dat door de Israëlische bezetting is ingenomen, zijn tekenen van onmacht.

En wanhoop, op de rand van suïcidale waanzin, is de moeder van het gebral dat het bestaansrecht van Israël ontkent. Het zijn kreten zonder enige doeltreffendheid, terwijl de zeer effectieve uitroeiingsoorlog al jaren het bestaansrecht van Palestina ontkent.

Eduardo Galeano. Foto: Fábio Rodrigues Pozzebom/Agência Brasil, Wikimedia Commons / CC BY 3.0 BR DEED

Er blijft weinig Palestina over. Stap voor stap veegt Israël het van de kaart.

De kolonisten vallen binnen en achter hen corrigeren de soldaten de grens. Kogels sacraliseren de onteigening, het is zogezegd uit zelfverdediging.

Er blijft weinig Palestina over. Stap voor stap veegt Israël het van de kaart

Er bestaat geen agressieve oorlog die niet beweert een defensieve oorlog te zijn. Hitler viel Polen binnen om te voorkomen dat Polen Duitsland zou binnenvallen. Bush viel Irak binnen om te voorkomen dat Irak de wereld zou binnenvallen.

In elk van zijn defensieve oorlogen heeft Israël een nieuw stukje Palestina ingeslikt, en het opslokken gaat maar door. Het verslinden wordt gerechtvaardigd door de eigendomsrechten die de Bijbel toekent, door de tweeduizend jaar van vervolging waaronder het Joodse volk heeft geleden en door de paniek die wordt veroorzaakt door de op de loer liggende Palestijnen.

Israël is het land dat zich nooit houdt aan de aanbevelingen en resoluties van de Verenigde Naties, dat zich nooit houdt aan de vonnissen van internationale rechtbanken, dat het internationaal recht aan zijn laars lapt en ook het enige land is dat het martelen van gevangenen heeft gelegaliseerd.

Wie heeft dit land het recht gegeven om alle rechten te ontkennen? Waar komt de straffeloosheid vandaan waarmee Israël het bloedbad in Gaza aanricht?

De Spaanse regering had niet ongestraft Baskenland kunnen bombarderen om een einde te maken aan de ETA, noch had de Britse regering Ierland met de grond gelijk kunnen maken om de IRA te liquideren. Impliceert de tragedie van de Holocaust een beleid van eeuwige straffeloosheid? Of komt dit groen licht van de supermacht die in Israël de meest onvoorwaardelijke van zijn vazallen heeft?

Waar komt de straffeloosheid vandaan waarmee Israël het bloedbad in Gaza aanricht?

Het Israëlische leger, het modernste en meest geavanceerde ter wereld, weet wie het doodt. Hij doodt niet per ongeluk. Het doodt uit afgrijzen. Burgerslachtoffers worden volgens het woordenboek van andere imperiale oorlogen collateral damage genoemd. In Gaza zijn drie van de tien ‘nevenschade’ kinderen.

En er zijn duizenden verminkte mensen, slachtoffers van de technologie van het uiteen rijten van mensen, die de militaire industrie met succes test in deze etnische zuiveringsoperatie. En zoals altijd, altijd hetzelfde: in Gaza, honderd tegen één. Voor elke honderd gedode Palestijnen, één Israëliër.

Gevaarlijke mensen, waarschuwt het andere bombardement, uitgevoerd door de massamedia, die ons uitnodigen om te geloven dat één Israëlisch leven evenveel waard is als honderd Palestijnse levens. En deze media nodigen ons ook uit om te geloven dat de tweehonderd atoombommen van Israël humanitair zijn en dat het een nucleaire macht genaamd Iran was die Hiroshima en Nagasaki vernietigde.

Het Israëlische leger doodt niet per ongeluk. Het doodt uit afgrijzen

Bestaat de zogenaamde internationale gemeenschap? Is het meer dan een club van kooplieden, bankiers en krijgers? Is het iets meer dan de artiestennaam die de Verenigde Staten gebruiken als ze theater maken?

In het licht van de tragedie in Gaza schittert de mondiale hypocrisie opnieuw.

Zoals altijd zijn onverschilligheid, lege toespraken, holle verklaringen, hoogdravende verklaringen en dubbelzinnige aanstellerij een eerbetoon aan de heilige straffeloosheid.

Geconfronteerd met de tragedie in Gaza wassen de Arabische landen hun handen in onschuld. Zoals gewoonlijk. En zoals altijd wrijven de Europese landen zich in hun handen.

Het oude Europa, zo in staat tot schoonheid en perversiteit, laat een traan of twee terwijl het heimelijk deze meesterzet viert.

Omdat de jacht op joden altijd een Europese gewoonte was, maar al een halve eeuw wordt deze historische schuld geïnd bij de Palestijnen, die ook Semieten zijn en die nooit antisemitisch zijn geweest, en dat ook niet zijn. Ze betalen in koelen bloede de rekening van iemand anders.

In het licht van de tragedie in Gaza schittert de mondiale hypocrisie opnieuw

Want de jacht op Joden was altijd een Europese gewoonte, maar sinds een halve eeuw wordt deze historische schuld betaald door de Palestijnen, die ook Semieten zijn en die nooit antisemitisch waren, en dat ook niet zijn. Zij betalen in koelen bloede de rekening van iemand anders.

(Dit artikel is opgedragen aan mijn Joodse vrienden die zijn vermoord door de Latijns-Amerikaanse dictaturen die Israël adviseerde.)

Eduardo Galeano was een van de topauteurs van Latijns-Amerika. Zijn bekendste werk is ‘De aderlating van een continent’.

Dit artikel werd gepubliceerd in 2012 en verscheen op Cuba en Resumen.

Note:

[1] In 2006 won Hamas de verkiezingen in Gaza. Als antwoord daarop arresteerde Israël tientallen parlementariërs waaronder ook ministers van Hamas en werd een blokkade ingesteld (nvdr). Bron: Wikipedia.