Toen de Russische invasie bijna een maand aan de gang was, nam The New York Times discreet afstand van de bewering dat de VS de bedoeling hadden Oekraïne te verdedigen en de oorlog snel te beëindigen.

The New York Times meldde toen namelijk dat het Witte Huis “Oekraïne wil helpen om Rusland in het moeras te doen belanden, zonder daarom aan te sturen op een breder conflict met een tegenstander die over kernwapens beschikt of door eventueel mogelijke de-escalatiepistes af te blokken.”

Achttien maanden later is dat beoogde moeras een feit. Deels is dit het gevolg van de grootschalige aanvoer van NAVO-wapentuig. Tegelijk heeft het Westen elke mogelijke de-escalatiepiste gedwarsboomd. Het meest treffende voorbeeld hiervan is de manier waarop toenmalig Brits eerste minister Boris Johnson de in Istanboel bijna afgeronde vredesovereenkomst van april 2022 tussen Oekraïne en Rusland torpedeerde.

Nu de echte hoofddoelstelling – de Russen in het moeras doen belanden – werd bereikt, lijkt het de VS en hun partners maar weinig te kunnen deren dat tienduizenden Oekraïners hun leven gaven om die taak te volbrengen.

It's not just critics who say that US policy in Ukraine is to fight Russia to the last Ukrainian.

Here's @LindseyGrahamSC saying that as long as the US arms Ukraine, "they will fight to the last person." And four months in, he says, "I like the structural path we're on here." pic.twitter.com/1fntZG7cjQ

— Aaron Maté (@aaronjmate) August 2, 2022

Vroeg in het conflict lieten enkel de meest enthousiaste voorstanders van deze ‘oorlog bij volmacht’ – zoals Republikeins senator Lindsey Graham – zich ontvallen dat de Amerikaanse steun de zekerheid bood dat Oekraïne ‘tot de laatste man’ zou vechten.

Nu Oekraïne alle moeite heeft om een fors gehypet tegenoffensief op te zetten, wordt de heersende onverschilligheid ten aanzien van deze tol aan mensenlevens breder erkend.

Zo schreef de Wall Street Journal recent het volgende:

“Toen Oekraïne in de lente aan zijn grote tegenoffensief begon, was het voor westerse legerfunctionarissen duidelijk dat Kiev niet over alle nodige training en wapens – gaande van granaten tot gevechtsvliegtuigen – beschikte om de Russen uit hun stellingen te verjagen. Maar ze hoopten dat de moed en vindingrijkheid van de Oekraïners het verschil zouden maken. Dat deden ze niet.”

Boris Johnson in Kiev, 9 april 2022. Foto: gov.uk/Public Domain

Het is niet helemaal duidelijk waarom die westerse functionarissen ‘hoopten’ dat de ‘vindingrijkheid’ van de Oekraïners de lacune zou opvullen die zij hadden gelaten door niet in de nodige training en wapens te voorzien.

Uiteindelijk is een oorlogszone niet hetzelfde als een episode van MacGyver of The A-Team[1] en de tegenstander van Oekraïne is niet Klein Duimpje maar toevallig één van de machtigste legers ter wereld. De gangbare westerse definitie van ‘Oekraïense moed’ is evenwel niet zo moeilijk te achterhalen: de bereidheid om Oekraïense soldaten als kanonnenvoer te gebruiken.

The New York Times meldt dat “hogere Amerikaanse functionarissen in besloten kring hun frustratie hebben geuit over het feit dat sommige Oekraïense bevelhebbers sinds kort, uit vrees voor nog meer slachtoffers, in oude gewoontes – door tientallen jaren sovjet-training in het voeren van artillerieduels – zijn vervallen in plaats van zich aan westerse gevechtstactieken te houden en zo de druk op de Russische linies op te voeren.”

De Times heeft die Amerikaanse functionarissen niet gevraagd of het in de gegeven omstandigheden wel past lucht te geven aan je ‘frustraties’. Het gaat immers toch om de beslissing van een ander leger – het leger dat wij zogezegd steunen – met als doel het aantal slachtoffers in eigen gelederen zoveel mogelijk te beperken.

Andriy Zagorodnyuk, gewezen minister van Defensie van Oekraïne, kaatste met een al even opvallende vraag de bal terug naar zijn Amerikaanse vakgenoten: “Waarom komen ze niet naar hier om het zelf te doen?”

Deze gefrustreerde Amerikaanse functionarissen zijn zich maar al te goed bewust van de Oekraïense offers. Volgens The New York Times schatten de westerse staten dat Oekraïne reeds tijdens de eerste weken van het tegenoffensief ongeveer 20 procent van zijn wapentuig heeft verloren.

President Zelensky met VS-minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken (r) en minister van Defensie Lloyd Austin. Foto: Regering Oekraïne/CC BY 4.0

“Ontstellende verliezen … in de strijd van de Oekraïense soldaten tegen de ontzagwekkende Russische verdedigingslinies”, zo staat het in de Times. Raar genoeg vergeet het dagblad te melden hoeveel Oekraïners hierbij het leven lieten. Misschien duidt dit er wel op dat het aantal menselijke offers nóg ontstellender is.

Dat deze evolutie te voorzien was, wordt in steeds bredere kring toegegeven. “Amerikaanse analisten bij het ministerie van Defensie wisten begin 2023 al dat de Oekraïense troepen in de frontlinie aan luchtaanvallen zouden blootstaan”, meldt de Wall Street Journal.

Volgens de Washington Post “geven Amerikaanse legerfunctionarissen in besloten kring toe dat hun verwachtingen van begin 2023 – dat het Oekraïense tegenoffensief eerder beperkte resultaten zal opleveren – onveranderd zijn.”

“We weten van die verwachtingen omdat ze ter sprake komen in naar de pers gelekte documenten van de veiligheidsdienst. Na die perslekken werden er nog enkele publieke uitspraken gedaan om de schade te beperken, maar dat zette weinig aarde aan de dijk.”

Minister van defensie Lloyd Austin met bondgenoot voor vrijheid en democratie in de wereld, president Al Sissi van Egypte (8 maart 2023). Foto: US Secretary of Defense/CC BY-SA 2:0

Anders gezegd: die Amerikaanse ‘publieke uitspraken’ waren bedoeld om het publiek een rad voor de ogen te draaien om zo ‘de schade te beperken’ veroorzaakt door het oppoken van een catastrofale en nutteloze oorlog.

Minister van Defensie Lloyd Austin gaf mee vorm aan die desinformatiecampagne. In maart verklaarde hij dat het Oekraïense leger “veel kans maakte op succes”, hoewel hij achter gesloten deuren het tegenovergestelde te horen kreeg.

Een van de redenen voor de huidige Oekraïense rampspoed vernamen we pas nog uit de mond van president Biden die tegenover CNN toegaf dat “de Oekraïners stilaan zonder munitie zitten” en “dat onze munitievoorraad ook aan de lage kant is”.

Een andere factor van betekenis viel op te maken uit een vertrouwelijke nota van het Pentagon van februari laatstleden. Daarin stond dat Oekraïne “niet in staat is het Russische luchtoverwicht te voorkomen”. Of zoals een Europese topfunctionaris het onlangs nog verwoordde: “Het is ons aller vrees dat de Oekraïners straks geen munitie en luchtafweer meer zullen hebben.”

John Nagl, luitenant-kolonel op rust van het Amerikaanse leger en professor aan het US Army War College, ziet het als volgt: “De VS zouden nooit een volledig aangelegde verdedigingslinie proberen te verslaan zonder luchtoverwicht. Maar zij (de Oekraïners) hebben dat niet. Als je het aantal slachtoffers binnen redelijke grenzen wil houden, kan het belang van luchtoverwicht tijdens grondgevechten niet genoeg benadrukt worden.”

John Kirchhofer of the US Defense Intelligence Agency says the Ukraine war is "at a bit of a stalemate."

As for NATO's heavy weapons: "None of these, unfortunately, are the holy grail that Ukraine is looking for that I think will allow them in the near-term to break through." pic.twitter.com/fkUjpVy6Oo

— Aaron Maté (@aaronjmate) July 15, 2023

Volgens het Pentagon zal het zware wapentuig dat de NAVO onlangs leverde, de kansen niet doen keren. Tijdens een toespraak begin augustus op een veiligheidsconferentie in Washington stelde John Kirchhofer, chef-staf van de US Defense Intelligence Agency, dat de Oekraïense oorlog in een “patstelling” is terechtgekomen en dat “geen enkel van die” onlangs geleverde wapens – waaronder Storm Shadow-raketten en clusterbommen – “de heilige graal is waar Oekraïne op hoopt.”

Nu een grootschalige doorbraak van de Oekraïners onwaarschijnlijk is, doemt volgens de Wall Street Journal “voor Washington en zijn geallieerden het verontrustende vooruitzicht op van een oorlog op langere termijn. In dat geval zullen nieuwe grootschalige leveringen van gesofisticeerde wapens en nog meer trainingsprogramma’s nodig zijn om Kiev een redelijke kans op de overwinning te geven.”

Voor Washington is dat vooruitzicht misschien niet zo onrustwekkend. Volgens David Ignatius, jarenlang al leidend columnist van de Washington Post, heeft de oorlog in Oekraïne de NAVO-alliantie al een ‘triomfantelijke oogst’ opgeleverd.

“De meest balorige tegenspeler van het Westen heeft een flinke klap gekregen”, schrijft Ignatius. “Dankzij de toetreding van Zweden en Finland heeft de NAVO nu veel meer slagkracht. Duitsland heeft zich ontdaan van zijn gewenning aan Russische energie en heeft in vele opzichten zijn waardegevoel herontdekt.”

“Voor de VS en hun NAVO-geallieerden waren de voorbije 18 oorlogsmaanden een aardige opsteker op strategisch vlak. De prijs die ze ervoor moesten betalen, lag relatief laag (behalve dan voor de Oekraïners).”

Inderdaad, het is niet zo moeilijk een ‘aardige opsteker’ over te houden aan 18 maanden oorlog als je zelf geen troepen in de frontlinie hebt.

In de plaats daarvan hebben de VS enkele toekomstige generaties van een hele natie voor de wolven gegooid. Dat hun offer zo waardeloos wordt ingeschat valt op te maken uit de manier waarop hun lijdensweg openlijk herleid wordt tot een bijkomstigheid.

US admits to pushing Ukraine into a fight it can’t win van Aaron Maté werd vertaald door Ronald Decelle.

Note:

[1] McGyver was een zeer succesrijke serie over een VS-spion die helemaal alleen levensgevaarlijke situaties weet op te lossen met zijn wetenschappelijke kennis (1985-1992). De A-Team ging over een groep huurlingen die overal in de VS onderdrukte mensen helpen tegen rijke criminelen (1983-1987).