De VS hebben onlangs troepen ingezet in Peru om de staatsgreep van december 2022 in dat land te ondersteunen, wat werd gevolgd door hun inzet van troepen in Ecuador en hun bizarre AFRICOM-plan om eigen strijdkrachten uit Kenia en Rwanda helemaal vanuit Afrika naar Haïti te sturen om de onwettige marionettenregering van Ariel Henry ook daar te steunen.

Waanzin, maar wel wanhopige waanzin!

De Fransen ervaren hun ergste nachtmerrie nu ze bijna uit hun Afrikaanse imperium verdreven worden. Ze hebben wanhopig de grens getrokken in Niger, waar ze gedwongen werden hun troepen te hergroeperen nadat ze uit Mali waren verdreven.

Het leger heeft nu de macht overgenomen in Niger en de bevolking heeft de straten van de hoofdstad Niamey gevuld, terwijl ze Russische vlaggen dragen en eisen dat de Fransen en de VS uit hun land worden verjaagd, mét hun dronebasis, waaronder de moeder aller dronebases in Agadez waarvan alleen al de bouw meer dan 100 miljoen dollar heeft gekost.

“De structurele crisis van het kapitalisme in zijn neoliberale vorm heeft een legitimiteitscrisis gecreëerd voor de kapitalistische heersers, waardoor gebruik van geweld een permanente strategie is geworden om hun dominantie te handhaven”, aldus Black Alliance for Peace.

We weten echter dat ze niet vreedzaam zullen vertrekken. Het volk van Irak eiste dat de VS zouden vertrekken maar hun troepen zijn er nog altijd, net zoals ze in Syrië blijven om daar olie en tarwe te stelen.

Haïtianen betogen tegen de oligarchie en tegen buitenlandse militaire interventies. Foto: blackagendareport.com

Het volk van Haïti vraagt geen interventie, maar de arrogantie en psychopathologie van de witte suprematie dwingt de leiders van dit gedachtengoed om de volkeren van de wereld te negeren en te vertrouwen op wat zij het beste begrijpen – geweld en overheersing.

Het is geen mysterie waarom West-Europese machten zich zo gedragen nu ze geconfronteerd worden met het vooruitzicht van een wereld waarin ze niet langer hun wil kunnen opleggen, waarin ze de meerwaarde die de volkeren en landen van de wereld produceren, niet langer kunnen opeisen tot meerdere eer en glorie van zichzelf.

Ze zijn tot het besluit gekomen dat ze moeten terugvallen op het instrument dat hun westerse hegemonie in eerste instantie tot stand heeft gebracht – oorlog in zijn meest extreme vorm.

Het geweld dat centraal staat in de relatie tussen de Europese kolonisatoren en de gekoloniseerde “anderen” is niet veranderd sinds de Europeanen in 1492 Amerika vanuit Europa binnenvielen. Dat geweld heeft alleen nieuwe vormen aangenomen.

Sinds het einde van de Tweede imperialistische oorlog in 1945 – die alle oorlogen moest beëindigen, zo dacht men tenminste in Europa – hebben de VS als nieuwe leider van de Westerse imperialistische wereld de manier bepaald waarop het koloniale/kapitalistische Westen zich zou verhouden tot de niet-Europese wereld.

Zelfs terwijl de VS verkondigden mensenrechten en democratie belangrijk te vinden, voerden ze op elk continent oorlogen, wierpen ze regeringen omver, vermoordden en martelden ze antikoloniale activisten en steunden ze actief de moorddadige oorlogen van hun Europese bondgenoten. Deze koloniale relatie was het levenssap van de Westerse dominantie.

De koloniale machten voerden oorlogen van Algerije tot Rhodesië, het latere Zimbabwe, om deze levensader met aloude en nieuwe methodes in stand te houden. Hun inspanningen waren het meest wreedaardig in die delen van de wereld waar ze grote aantallen witte kolonisten hadden, zoals in Algerije, Kenia, Israël en Zuid-Afrika.

Hun doelstelling was om de ‘succesvolle’ missies te kopiëren van de witte kolonisten in de VS, Canada, Nieuw-Zeeland en Australië, waar ze genocidaire methoden gebruikten om inheemse volken te onderwerpen, hun land en vaak ook hun kinderen te stelen en de overlevenden tot op de dag van vandaag in een staat van koloniale slavernij te houden.

Er is verandering op komst

Nu de VS ontmaskerd worden als een papieren tijger na hun nederlagen in Irak en Afghanistan en hun nederlaag in Oekraïne – die nog moet worden bekendgemaakt aan de Amerikaanse bevolking – zijn de volkeren van het Globale Zuiden en in het bijzonder in Afrika, niet langer geneigd de voortdurende vernedering door de instellingen van deze witte koloniale/kapitalistische overheersing te aanvaarden.

Toen de 15 lidstaten tellende Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten (ECOWAS) namens de Afrikaanse elites en hun westerse bazen verklaarden dat ze binnen een week “alle noodzakelijke maatregelen” zouden treffen, inclusief “het gebruik van geweld” tegen het Nigerese leger om de afgezette president Mohamed Bazoum weer aan de macht te brengen, was de reactie dan ook heel anders dan wat er nog maar een paar jaar geleden zou zijn gebeurd [2].

Anders dan in het verleden toen westerse elites via hun neokoloniale marionetten bevelen gaven die zonder tegenstand werden opgevolgd, zei Algerije dat het niet aan de kant zou blijven staan als westerse mogendheden Niger zouden aanvallen.

Die stellingname was vergelijkbaar met verklaringen van de regering van Guinee en ook de militaire leiders van Burkina Faso en Mali dreigden met oorlog als de VS en Frankrijk Niger zouden aanvallen. Zelfs als ze dat zouden doen in de Black Face van ECOWAS.

“Vrede is niet de afwezigheid van conflicten, maar veeleer het realiseren door volksstrijd en zelfverdediging van een wereld, bevrijd van de met elkaar samenhangende problemen van wereldwijde conflicten, nucleaire bewapening en proliferatie, onrechtvaardige oorlog en onderwerping, door middel van de het vernietiging van wereldwijde systemen van onderdrukking, waaronder kolonialisme, imperialisme, patriarchaat en witte suprematie”, aldus de Eenheidsprincipe van Black Alliance for Peace.

Shut Down the US Africa Command (AFRICOM)/Black Alliance for Peace (03:59):

De strijd voor vrede is de strijd tegen het westers imperialisme onder de leiding van de VS, die zichzelf blijven openbaren als de grootste existentiële bedreiging voor de collectieve mensheid. De VS verklaren schaamteloos hun toewijding aan hun nationale veiligheidsstrategie die ze “full spectrum dominance” noemen: de doctrine die de leidraad vormt voor hun missie om hun wereldwijde (en zelfs planetaire?) hegemonie te behouden.

Deze doctrine wordt met Europese bijval ondersteund door de natiestaten die verenigd zijn onder de militaire paraplu van de NAVO. Deze missie bestaat erin de witte overmacht in stand te houden en te bevorderen met materiële en institutionele middelen.

En wat wordt er bedoeld met wereldwijde witte macht? Westerse dominantie via het Internationaal Monetair Fonds (IMF), de Wereldbank, de Wereldhandelsorganisatie, controle over het mondiale banksysteem, de NAVO en de andere componenten van het wereldwijde militaire apparaat van de VS en de hegemonie van de Amerikaanse dollar. Zo definieert de Black Alliance for Peace de witte macht.

Maar er is meer

Witte macht en de ideologie van witte suprematie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De ideologie van witte suprematie stelt dat de afstammelingen van de volkeren uit de gebieden die nu Europa worden genoemd, de ultieme toonbeelden zijn van menselijke ontwikkeling.

Ze stelt dat hun cultuur, sociale instellingen, religie en levenswijze inherent en van nature superieur zijn. Deze ideologische stellingname wordt genormaliseerd door het internationale kapitalistische culturele en ideologische apparaat van media, entertainmentindustrie en Big Tech.

Voor de Black Alliance for Peace kunnen witte macht en witte suprematie “niet worden gereduceerd tot [de] geïndividualiseerde attitudes en waarden van mensen die als wit geracialiseerd zijn. In plaats daarvan moeten ze worden gezien als een structuur van dominantie die ook ideologisch is ingebed in elk aspect van de Amerikaanse en Europese samenleving, in die mate dat het genormaliseerd is geworden en daardoor onzichtbaar gemaakt als algemeen gezond verstand.”

Barack Obama, Kamala Harris, Lloyd Austin, Donald Trump, Anderson Cooper, Joe Biden, Paul Kagame (president van Rwanda), William Ruto (president van Kenia) en het grootste deel van het Zwarte ‘misleiderschap’ in de VS zijn witte supremacisten.

Foto: handsoffuhuru.org

De normalisatie van witte suprematie en de aanvaarding van witte macht vereist maatschappij-breed gedragen zelfbedrog, zoals de Zwarte filosoof Lewis Gordon stelt. Het legt niet alleen de grenzen bloot van de rede en de geschiedenis zoals die tot uitdrukking komen in de dominante liberale filosofische traditie.

In het proces van de universalisering van het Eurocentrisme doorheen het koloniale project, vertegenwoordigen witte suprematie en witte macht de negatie van geschiedenis en rede. De “kolonialiteit van het zijn” is geen abstract filosofisch concept. Het is reëel en als zodanig een fundamenteel doelwit dat we moeten transformeren in het dekoloniale project.

De Europese wereld heeft in al zijn gekoloniseerde gebieden ‘zones van niet-zijn’ gecreëerd zoals Frantz Fanon ze noemde, waarbij de menselijkheid van de gekoloniseerden volledig wordt afgewezen om vervolgens tot de meest meedogenloze en barbaarse uitbuiting van landen en volkeren over te gaan.

Daarom verwerpen wij de premisse dat deze wereld vandaag bezorgd zou zijn om welzijn, mensheid, democratie en “mensenrechten” in Haïti, Niger, Cuba, Palestina en in de achterbuurten en arbeiderswijken van de VS.

Wat een onzin

Alleen de allergrootste naïeveling gelooft dat de Europeanen vandaag, met hun nieuw ontdekte ‘humanitarisme’ en ‘verantwoordelijkheid voor het bieden van bescherming’, daadwerkelijk de historische categorie zouden hebben veranderd van de eeuwige ‘andere’ waartoe ze de Afrikanen en andere gekoloniseerde volkeren hebben gedegradeerd.

Dred Scott. Missouri History Museum/ Public Domain

Zoals Roger Taney, opperrechter van het Amerikaans Hooggerechtshof, verklaarde in het vonnis Dred Scott versus Sandford van 1857, dat in de settler-koloniale context van de VS Afrikanen ‘geen rechten hadden die de witte man verplicht was te respecteren”.

Neen, wij laten ons niet misleiden door hoogdravende verklaringen van de heersende klassen van het meest wrede rijk in de geschiedenis van de mens op deze planeet.

De Amerikaanse en Europese kapitalistische heersende klassen blijven vastbesloten oorlog te voeren om zo het einde van de witte hegemonie wereld af te wenden. Dit blijkt uit de wereldwijde commandostructuren van de VS, waaronder meer dan 800 militaire bases, de steun van beide politieke partijen voor het buitensporige militaire budget, de NAVO en de proxy-oorlog tussen de VS en Rusland in Oekraïne.

Het wordt ook aangetoond door de voortdurende militarisering van de politie, het regime van massadetentie en de infiltratie, verstoring en ondermijning van onze organisaties, inclusief de aanklachten tegen de beweging voor de Uhuru 3 en het toegenomen gebruik van de categorie “binnenlandse terrorist” om tegenstand te criminaliseren.

De verzetslinies worden hertekend

Opnieuw aangevoerd door Afrikanen op hun continent en in de Afrikaanse diaspora, zal er volksverzet ontstaan tegen de gewapende aanval op Haïti¹. Op het Afrikaanse continent hebben de leiders van Mali en Burkina Faso heel duidelijk gemaakt dat een imperialistische aanval op Niger zal worden opgevat als een aanval op Mali en Burkina Faso zelf, waar ze passend op zullen antwoorden.

De oorlog die het Westen voert, wordt steeds heviger. Nu komt een nieuwe periode waarin zijn eenzijdig karakter wordt vervangen door een meer doeltreffend verzet. Onze opdracht is duidelijk: het einde versnellen van de existentiële bedreiging die de witte wereldhegemonie vormt voor de gemeenschappelijke mensheid.

Dit is de vertaling van War in Africa and War in the Americas: Accelerating the End of White World Supremacy door Peter Claes. Ajamu Baraka is voorzitter van het Coördinatiecomité van Black Alliance for Peace, redacteur en columnist voor Black Agenda Report. Baraka zetelt in het uitvoerend comité van de US Peace Council, in het bestuur van de in de V.S. gevestigde United National Anti-War Coalition (UNAC) en in het stuurcomité van de Black is Back Coalition.

Note: