Binnen de NAVO is men het er algemeen over eens dat de Oekraïense zomeroffensieven in Zaporizja en nu weer in Bachmoet geen enkele deuk in de Russische verdediging hebben geslagen, maar wel gruwelijke verliezen aan Oekraïense mankracht en enorme vernielingen aan door het Westen geleverd materieel tot gevolg hebben.

Het Westen lijkt er genoegen mee te nemen dat president Zelensky doorgaat met het verkwanselen van de steeds schaarser wordende Oekraïense militairen in een proces dat de auteur Raúl Ilargi Meijer omschrijft als een door de NAVO geassisteerde zelfmoord van de Oekraïense natie.

De onuitgesproken strategie van de NAVO lijkt te zijn: “We weten wel dat Rusland onvermijdelijk aan de winnende hand is in Oekraïne, maar we zullen ervoor zorgen dat wij en onze Kievse knechten zoveel mogelijk Oekraïense mankracht en nationale rijkdom vernietigen voor Rusland de controle over het land overneemt.

De Kakhovka-dam is weg en wat er over is van de kerncentrale in Zaporizhia loopt steeds meer gevaar op Oekraïense sabotage met behulp van het Westen. Deze twee enorme activa waren net de centrale spil van het industriële en agrarische potentieel en de rijkdom van Oekraïne.

Als Rusland politieke controle verkrijgt over het verwoeste land van Oekraïne en de Westerse aanspraken op het bezit van deze activa verwerpt, staat het voor een enorme wederopbouwklus, vergelijkbaar met de situatie waarmee de Sovjet-Unie in Oekraïne werd geconfronteerd na de wraakzuchtige verschroeiende wandaden in 1944-45 door terugtrekkende nazi-divisies.

Ondertussen de-industrialiseert Duitsland onder het onderdanige leiderschap van rijkskanselier Olaf Scholz, na het verlies van goedkoop Russisch gas als gevolg van de door de VS gepleegde sabotage van de Baltische pijpleidingen.

Gas borrelt op uit de lekke Nord Stream II pijplijn. Foto: Swedish Coast Guard

Duitse industriëlen verplaatsen hun kapitaal, managementvaardigheden en intellectuele eigendom al naar andere oorden. Frankrijk wordt ondertussen geteisterd door ernstige rellen. De EU zit er verdwaasd en doelloos bij. De wereldwijde invloed van West-Europa krimpt zienderogen.

In de VS doet alleen het militair-industrieel informatiecomplex het goed. De civiele infrastructuur blijft verder in verval gaan, net als de stuurloze middenklasse. De Democraten zijn de partij van het liberale imperialisme en de Republikeinen zijn nog steeds verdeeld tussen oorlogsstokers en America-first nationalistische Trumpisten. Wie weet wie de volgende Amerikaanse president wordt en of hij/zij deze relatieve neergang van Amerika nog kan stoppen.

Rusland boekt ondertussen gestaag vooruitgang op vlak van reputatie in wat het land omschrijft als de Global Majority (wat ooit het wereldwijde Zuiden was). Een steeds langere rij regeringen staat te trappelen om lid te worden van de BRICS en de Shanghai Cooperation Organisation (SCO).

De strategische alliantie tussen Rusland en China is de spil van deze groeiende, robuuste en intellectueel zelfverzekerde ideologie van multipolariteit die de aandacht trekt van ernstig toekijkende regeringen over de hele wereld.

Rusland wil winnen in Oekraïne, wat het land ook doet, maar zonder zijn reputatie bij China en de Global Majority te vernietigen. Rusland is bezig het doek te laten vallen over 320 jaar geschiedenis, toen tsaar Peter de Grote als eerste pogingen ondernam om Rusland lid te maken van de Europees-Anglofone club. Rusland zal het Westen nooit meer vertrouwen.

De geschiedenis van het westerse diplomatieke verraad over de afgelopen 32 jaar, sinds het einde van het Sovjet-communisme in 1991, heeft de Russen laten zien dat de agenda van de VS en Groot-Brittannië altijd om veel meer draaide dan het verslaan van het communisme. Het ging voor hen om de expansie van de Amerikaanse wereldwijde hegemonie en het uiteenrijten van Rusland als concurrerende staat in de wereldbeschaving.

Er zijn meer dan genoeg bewijzen voorhanden om de meerderheid van de wereld gerust te stellen dat de Amerikaanse operaties voor regimeverandering en controle over Oekraïne sinds 2013 in hoofdzaak de cynische bedoeling hadden Rusland te verzwakken en te destabiliseren. De meerderheid van de wereld herinnert zich daarbij haar eigen koloniale geschiedenis van wrede uitbuiting en is nu tevreden dat deze westerse inspanningen mislukken.

De NAVO-top in Vilnius zal geen nieuwe wonderen voortbrengen voor de redding van het gedoemde regime in Kiev. Wat we wel te horen zullen krijgen is veel moeizame retoriek over het blijven verdedigen van het democratische Oekraïne. Niemand – noch de sprekers, noch de toehoorders – zal dat geloven.

NATO’s Scorched Earth in Ukraine werd gepubliceerd door Consortium News op 5 juli 2023, vertaling door Lode Vanoost

Tony Kevin is een voormalig hooggeplaatst Australisch diplomaat, ambassadeur in Cambodja en Polen en hoog diplomaat op de Australische ambassade in Moskou. Hij is de auteur van zes boeken over overheidsbeleid en internationale betrekkingen.