Dennis De Meyer tijdens een prikactie aan het kabinet van minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin van Hilde Crevits.
Interview -

“De zorgsector is aan het crashen. Eerlijk gezegd, hij is al gecrasht”

Op dinsdag 13 juni komt de social-profitsector op straat in Brussel. De eisen kennen we uit eerdere acties dit jaar. Werkdruk, toenemende flexibiliteit en personeelstekort maken de sector onleefbaar. Daardoor kiezen steeds minder jonge mensen voor een job in zorg, welzijn, sociale economie en cultuur. Het lukt de verschillende betrokken overheden voorlopig niet om de negatieve spiraal te doorbreken.

vrijdag 9 juni 2023 12:43
Spread the love

 

Dennis De Meyer wordt binnenkort 50, is al 27 jaar verpleegkundige in een commercieel woonzorgcentrum, en vakbondsafgevaardigde voor BBTK. Hij werkt sinds september aan een viervijfde-regime, “anders hou ik dat niet vol op mijn leeftijd. En dat geldt voor veel mensen in de sector. Veel verpleeg- en zorgkundigen zijn vrouwen, en of je het nu wil of niet, die nemen thuis ook nog eens meer huishoudelijk en opvoedkundig werk op. Er wordt dus veel voor deeltijds werk gekozen, met minder inkomen en een lager pensioen tot gevolg.”

“Verpleeg- en zorgkundigen zijn een soort vervangfamilie”

Kan je iets over je werk vertellen? Waarom kiezen mensen voor een job in de zorgsector, en dan specifiek voor een woonzorgcentrum?

“In een woonzorgcentrum leg je een langer traject met je residenten af. In een ziekenhuis komen en gaan de patiënten erg snel, maar bij ons leer je ze echt kennen. Sommigen krijgen maar weinig bezoek, dan worden de verpleeg- en zorgkundigen een soort vervangfamilie.”

“Je wil de mensen in elk detail helpen, niet enkel een wondje verzorgen maar ook een gesprek voeren, eens lachen … Maar in de huidige omstandigheden is daar geen tijd meer voor. Je hebt tegenwoordig schrik dat mensen iets extra vragen. Ik moet de laatste tijd te veel zeggen: ‘Sorry, ik kan u nu niet helpen, u zult moeten wachten.’”

“Vaak word ik als verpleegkundige ingezet om alle zorg in een bepaalde wooneenheid te verzorgen, wassen, uitkleden, het eten verzorgen en medicatie voorzien, en dan ook nog eens de verpleging van heel de instelling op te nemen. Dan moet je keuzes maken, het belangrijkste doen en de rest niet. Dat is heel frustrerend.”

Het is erg fysiek werk. Je moet tillen en bukken, en er is nachtwerk. Wordt er iets gedaan voor verpleeg- en zorgkundigen die het lichamelijk niet meer aankunnen?

“Je zou meer administratief werk kunnen opnemen, maar in veel woonzorgcentra bestaat er geen aangepast werk. Zo’n mensen worden uit de sector geduwd.”

Ook mentaal is het een zware job. Je ziet mensen oud worden en sterven.

“Absoluut. Zeker in een palliatieve situatie, mensen die aan het sterven zijn. Vroeger was er veel tijd om bij die mensen en hun familie te zijn. Nu pakken we dat er bij, naast alles wat er al is. Het komt maar zelden voor dat je voldoende tijd hebt voor een persoon die aan het sterven is.”

“Er waren andere prioriteiten”

“Wij zien de toekomst zwart in. De komende 5 jaar zullen 10.000 collega’s in de sector met pensioen gaan, en er is nauwelijks instroom van jonge krachten. De sector is aan het crashen. Eerlijk gezegd, hij is al gecrashed. Ik zou op korte termijn niet weten wat de situatie nog kan redden.”

“Ja, er is het Vlaams Interprofessioneel akkoord VIA6, en dat zorgt ervoor dat zij-instromers sneller aan de slag kunnen. Er is ook een loonsverhoging geweest. Op middellange termijn kan dat helpen, maar voor de korte termijn is er een probleem. De verhouding tussen het aantal residenten en het aantal verpleeg- en zorgkundigen zal verslechteren. Ga naar de website van de VDAB, er zijn veel te veel vacatures die niet ingevuld geraken. De mensen die er nog aan beginnen zoeken plaatsen waar de bezetting van het aantal verpleeg- en zorgkundigen nog aanvaardbaar is. Soms staan er maar 2 of 3 collega’s met de vroege dienst. Dat is niet aantrekkelijk voor een nieuwe verpleeg- en zorgkundige om eraan te beginnen.”

“Een studente die dit jaar als zorgkundige afstudeert, vertelde me onlangs dat in haar klas maar 2 voor de zorg kiezen. 16 anderen kiezen om verder te studeren in een compleet andere richting. Omwille van de dagelijkse problemen ten gevolge van die veel te hoge werkdruk, die ze tijdens stages en weekendwerk zelf kunnen vaststellen.”

In januari zei Johan Van Eeghem van jouw eigen vakbond BBTK ons: “Als je blijft zeggen dat je geen vrije weekends of vakanties kan garanderen wegens personeelsgebrek, dan zorg je ervoor dat de sector onleefbaar wordt en dan ga je al helemaal niemand meer vinden.”

“Het klopt wat Johan zegt. Als vakbond probeer je oplossingen te zoeken, maar dit is de verantwoordelijkheid van de overheden van de afgelopen 30 jaar. Men heeft de problemen altijd voor zich uitgeschoven, er waren andere prioriteiten. Intussen is de zorgsector ook in toenemende mate geprivatiseerd, en dat maakt alles nog erger. In de privésector is gemiddeld 20 procent minder personeel aanwezig. Dat zijn officiële cijfers, ze zijn opgevraagd en besproken in het Vlaams Parlement en de collega’s die in commerciële woonzorgcentra werken bevestigen het.”

“Minister zit vast in haar budget”

Op 31 januari waren er 22.000 mensen op de nationale betoging van de social profit-sector. In mei deden jullie ook een prikactie aan het kabinet van minister Crevits. Hoeveel volk verwacht je nu dinsdag?

“Moeilijk te voorspellen, maar ik denk dat we die 22.000 mensen opnieuw kunnen samenbrengen. Natuurlijk, we zijn aan het begin van de zomer, sommigen zullen al met vakantie zijn. Bovendien moeten we een minimale dienstverlening voorzien. Terecht natuurlijk, wij kunnen onze bewoners niet in de steek laten. Ik kan je vertellen dat er op een stakingsdag, dankzij die minimale dienstverlening, er méér mensen aan de slag zijn in de woonzorgcentra dan op een dag dat er niet gestaakt wordt.”

Wat vind je van minister Hilde Crevits?

“Ik denk dat de situatie die we nu meemaken de verantwoordelijkheid en een politieke keuze is van de hele regering. Minister Crevits heeft het ons ook gezegd. Ze kent onze situatie, maar ze zit vast in haar budget. VIA6 heeft veel geld vrijgemaakt, maar dat is niet meer dan een inhaalbeweging na een jarenlange stiefmoederlijke behandeling van de hele sector.”

“We moeten gewoon beslissen waar we met deze samenleving naar toe willen. De kiezer zou daar eens moeten over nadenken bij de verkiezingen. Vroeg of laat hebben we allemaal zorg nodig. De situatie in verschillende delen van de zorgsector is zo slecht, dat is levensgevaarlijk voor de cliënten.”

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!