De tragische schoonheid van bezet Palestina. Foto: Stijn Ledegen
Eitan Bronstein Aparicio

Met een Palestijnse familie naar het dorp van hun vader, 75 jaar Nakba

In april 2018, toen we nog in Tel Aviv woonden, richtte een Palestijnse kameraad uit het vluchtelingenkamp Deheisha bij Bethlehem zich tot De-Colonisor met een verzoek. Help een Palestijnse familie om Ajur te bezoeken. Dit is het dorp waar de vader van de familie  geboren was en door Israël verdreven tijdens de Nakba in 1948. Hij wilde zijn familie voor het eerst zijn geboortedorp laten zien.

vrijdag 26 mei 2023 15:36
Spread the love

 

We gingen graag akkoord en samen met een aantal andere activisten verwelkomden we Mustafa Hajajra, zijn twee dochters en drie kinderen onder de 16 jaar. Zij zijn de enigen van de familie die op bezoek konden komen vanwege de strenge inreisbeperkingen voor Palestijnen, vrouwen en mannen, naar Israël. We maakten borden die onze steun voor het recht op terugkeer uitspraken, maar voor hen was het belangrijkste die dag de directe ontmoeting met het geboortedorp van de oude Mustafa. Toen hij uit de auto stapte die hen bracht, barstte hij in tranen uit en het duurde enkele minuten voordat hij weer rustig was. Zijn dochter vertelde ons dat hij lang op dit moment had gewacht.

Het grootste deel van het gebied van het dorp ligt binnen het “Brits park” van het KKL-JNF (Joods Nationaal Fonds). Alleen een aantal indrukwekkende gebouwen die door Israëli’s zijn gebouwd en gebruikt, zijn er nog van over, maar net als in andere Palestijnse dorpen die Israël in de Nakba heeft verwoest, zie je de stenen van de verspreide huizen, verschillende fruitbomen zoals citroenen en wijnstokken, waterputten en verwoeste terrassen. De bijna volledige vernietiging en het lange tijdsverloop maakten het voor Mustafa moeilijk om de verschillende delen van zijn dorp te herkennen. Hij herkende en herinnerde zich het mooie en goed bewaarde huis van Mokhtar, dat een exotische trouwlocatie werd voor Israëliërs. Zijn dochters plukten citroenen en verzamelden wijnbladeren om voor de familie voedsel te bereiden dat oorspronkelijk uit Palestina kwam en door Israël werd vernietigd.

Het Israëlische dorp Agur is gebouwd op het land van het Palestijnse dorp en behoudt – of liever gezegd eigent zich de naam toe. Toen we langs de enorme metalen poort kwamen, zo typerend voor landelijke koloniale joodse plaatsen, merkte een van de bewoners ons op, en vermoedde meteen dat dit bezoek niet veel goeds voor hem in petto had. Hij naderde ons en zijn vrees werd bevestigd: dit zijn Palestijnen uit de plaats waar hij nu woont en Israëliërs die hen steunen. Dat beviel hem helemaal niet, want voor hem was deze plek alleen van hem en het “Joodse volk”. Gewapend met een ijzeren staaf kwam hij op ons af en begon luidkeels te dreigen. Onze reactie, en vooral die van mijn vrouw Eléonore, maakte hem duidelijk dat wij niet bang waren en niet voor hem weg zouden lopen.

Ik werd aan deze onaangename situatie herinnerd toen ik enkele weken geleden de schokkende video zag waarin Israëlische politieagenten te zien zijn die ongewapende gelovigen in de Al Aqsa-moskee genadeloos met wapenstokken slaan. Ook het bevel van Itshak Rabin, tijdens de eerste intifada, “om de handen en benen van de Palestijnen te breken” dringt zich op. Deze regels zijn geschreven te midden van een nieuwe extreme ronde van geweld na provocaties van de huidige Israëlische regering.

Op de 75e dag van de Nakba is het daarom belangrijk om het belangrijkste fundament van de zionistische onderneming te begrijpen: de Palestijnen (die volgens de Israëlische minister van Financiën Smotrich helemaal niet bestaan) behoren niet tot het “Land Israël” en daarom is hun verdrijving daaruit de verwezenlijking van de Joodse nationale visie. De Nakba wordt voortgezet met verschillende gewelddadige middelen en deze, de ijzeren staaf en de wapens van een van de meest bewapende legers ter wereld, zijn een noodzakelijk en actief operationeel wapen non-stop. De vestiging van nederzettingen voor uitsluitend Joden, de zogenaamde kolonisatie, vormen het civiele deel van de onderneming, die het andere centrale aspect van de Joodse staat benadrukt: een apartheidsregime dat de Joodse suprematie over het gehele grondgebied van historisch Palestina in stand houdt en versterkt. De bevrijding van dit regime, als en wanneer die komt, zal vrijheid en gelijkheid mogelijk maken voor alle inwoners van het land en zijn Palestijnse vluchtelingen.

Aan het eind van het bezoek van de familie Hajajra aan Ajur vertelde ik Mustafa dat wij verlangden naar hun terugkeer naar hun dorp. “Maar ze hebben de huizen vernield” antwoordde hij. “Wij zullen ze herbouwen” zei ik hem. Hij glimlachte en zweeg. Inderdaad, we zullen dit land opnieuw moeten opbouwen nadat het zionisme uit de wereld is verdwenen.

 

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!