“Dag kameraden,

‘t Is 1 mei. 1 mei, de Dag van de Arbeid. 1 mei, de dag waarop de wereld van de arbeid haar stem laat horen. 1 mei, de dag bij uitstek om het te hebben over de groeiende ongelijkheid in onze samenleving.

Want, kameraden, er heerst een echt taboe in dit land. Een taboe waar niemand over durft spreken. Een taboe over de echte transfers in ons land. Want als het over “money money” gaat, doet de regering altijd alsof we allemaal in hetzelfde schuitje zitten, dat we met z’n allen de broekriem moeten aantrekken en langer moeten werken. Wij gaan dat taboe vandaag hier doorbreken. Wij gaan spreken over de ongelijkheid in onze samenleving, wij gaan spreken over de superrijken en de multinationals.

Vandaag gaan wij een taboe doorbreken. Wij gaan spreken over de ongelijkheid in onze samenleving, over de superrijken en de multinationals

Ik denk dan aan de 37 miljardairs in ons land. Ik heb het over de 1 procent van de Belgische bevolking, die in totaal een vermogen van 662 miljard euro bezit. 662 miljard! Nooit eerder was er in ons land zo’n concentratie van rijkdom. En elders in de wereld ook niet trouwens. In de fiscale hervorming van de federale regering wordt daar met geen woord over gerept. Het is hoog tijd dat we ons eens richten op de mensen met de breedste schouders.

In ons land betaalt een miljardair vandaag 0 procent belasting op de meerwaarde die hij maakt op aandelen. Nul euro. Terwijl bij werkende mensen tot de helft van hun inkomen wordt belast. Ja, België is een belastinghel voor werknemers, maar een belastingparadijs voor de ultrarijken en multinationals.

Een klein clubje superrijken wordt steeds rijker, terwijl de mensen die de rijkdom creëren met moeite de maand doorkomen. En wat doet de regering? Ze verhoogt de accijnzen op onze energiefactuur. Daarom zeggen wij met de PVDA: “Het is genoeg geweest.” Wij zeggen: “TAX THE RICH!”

Het is tijd voor eerlijke belastingen. Ons voorstel voor een miljonairstaks ligt op tafel in het parlement. Wij willen een belasting invoeren van 1 procent op nettovermogens boven de 1 miljoen euro, 2 procent boven de twee miljoen euro en 3 procent boven de drie miljoen euro. Op die manier raken we enkel de superrijken.

Onze miljonairstaks zou 8 miljard euro opbrengen en kan morgen al gestemd worden. Die 8 miljard euro kunnen we gebruiken voor onze pensioenen, voor onze gezondheidszorg, voor onze openbare diensten.

De rechtse partijen zijn natuurlijk allemaal tegen. De Croo, Bouchez, De Wever… allemaal verdedigen ze openlijk de rijksten. Allemaal vinden ze het normaal dat ze de werkende mensen doen betalen. Ze blijven geloven in de mythe van het trickle-down-effect: hoe beter de rijken het zouden hebben, hoe meer de rest van de bevolking zogezegd mee zou profiteren.

Iedereen weet dat dat in de realiteit niet klopt: de rijken worden rijker en de armen armer. Wel, wij gaan hen niet laten doen. Een meerderheid in ons land – zowel in Vlaanderen als in Wallonië en Brussel – wil de grootste vermogens doen bijdragen. Dat is niet alleen een kwestie van sociale rechtvaardigheid, maar ook van democratie.

De socialisten, zij beweren dat ze de breedste schouders al laten bijdragen. Via de zogenaamde “effectentaks”. Wat is de effectentaks? Dat is een belasting van 0,15 procent op aandelen die op een effectenrekening staan. Zo’n rekening kun je bij je bank gaan openen om je aandelen erop te zetten.

Maar wat blijkt? De superrijken hebben hun aandelen helemaal NIET op effectenrekeningen staan. Zij hebben aandelen op naam en zetten die niet op zo’n rekening. De ultrarijken, de miljardairs, worden dus niet getroffen door deze belasting.

Dat is precies wat mijn kameraad Peter Mertens enkele weken geleden onthulde: zwart op wit, op basis van cijfers van de minister van Financiën, Vincent Van Peteghem, zelf. Geen enkele van de 37 miljardairs in ons land betaalt de effectentaks. Daarom brengt ze zo weinig op.

Steek een euro in de grond, giet daar water op, er zal nooit iets groeien. Het is de arbeid die kapitaal creëert, het werk van de werkende klasse.

Kameraden, kapitaal creëert geen kapitaal. Steek een euro in de grond, giet daar water op, er zal nooit iets groeien. Nooit. Zoals de klassieke economen al zeiden: het is de arbeid die kapitaal creëert, het werk van de werkende klasse. In ons land gaat een steeds groter deel van de welvaart, van de rijkdom die de werkende klasse produceert, naar het kapitaal. Een miljonairstaks is een eerste stap om dat recht te trekken.

Daarom versta ik niet dat Conner Rousseau al naar de N-VA aan het kijken is om in 2024 een coalitie te vormen. De N-VA is een neoliberale partij. De N-VA is de partij bij uitstek die de superrijken verdedigt. En wat stellen we vast? Dat Conner Rousseau de werklozen wil straffen in plaats van achter de superrijken aan te gaan!

Wie een linkse politiek wil, moet naar links kijken. We zijn er met de PVDA om een echt links alternatief op te bouwen, zowel in het noorden als het zuiden van het land.

Kijk naar het verschil tussen wat er in Antwerpen gebeurt en in Zelzate. In Zelzate, waar PVDA in een coalitie zit met Vooruit, gaan we voor een eerlijke fiscaliteit. Daar zijn we het geld gaan halen bij de grote multinationals, zoals ArcelorMittal, om het terug te geven aan de lokale middenstand en de inwoners van Zelzate. In Zelzate bestaat een goede dynamiek tussen Vooruit en de PVDA.

Natuurlijk moesten we tegen de stroom zwemmen en is Voka, de Vlaamse werkgeversorganisatie, in beroep gegaan tegen deze belasting. Maar we wonnen voor de Raad van State. Wie gelooft in een idee en de wil heeft om ervoor te strijden, kan en zal overwinningen boeken.

Overwinningen halen, zelfs vanuit de oppositie, dat is iets wat de PVDA geregeld doet

En uiteraard zullen we de liberalen, zoals Georges-Louis Bouchez (MR) en zijn ‘beweging van de rijken’, tegenkomen in onze strijd. We zullen hen blijven bestrijden. Maar het probleem is ook dat er socialisten zijn zoals Paul Magnette (PS). Zij doen forse, linkse beloftes op 1 mei, maar kieperen die beloftes de dag erna, op 2 mei, vervolgens weer de vuilnisbak in.

We moeten durven zeggen dat we de krachtsverhoudingen moeten veranderen. En dat doe je niet alleen in het parlement. Krachtsverhoudingen bouw je op straat op, samen met de vakbonden en de sociale beweging. Enkel op die manier kunnen we overwinningen behalen.

Overwinningen halen, zelfs vanuit de oppositie, dat is iets wat de PVDA geregeld doet. Samen met het middenveld. Samen met de acties van de werkende klasse.

Welke partij heeft voor het Noodfonds voor de zorg gezorgd?? De PVDA. Een recente studie toont aan dat onze overwinning 5.000 jobs heeft gecreëerd. 5.000!

Welke partij stelde voor om de minimumpensioenen te verhogen? Het is de PVDA die 180.000 handtekeningen verzamelde en die eis op de politieke agenda heeft gezet en deels heeft binnengehaald.

Welke partij heeft de Turteltaks van tafel geveegd omdat het onrechtvaardig was dat alle Vlamingen zouden betalen voor de zonnepanelen van havenbaasFernand Huts en co.? Opnieuw de PVDA met haar formidabele mobilisatiekracht. En we deden verder …

Welke partij eiste als eerste dat energie niet beschouwd zou worden als een luxeproduct waarop het btw-tarief van 21 procent geldt? Als de btw op energie vandaag 6 procent bedraagt, dan is dat dankzij de PVDA die daar al sinds 2007 actie voor voert, en de meer dan 300.000 mensen die ons steunendoor onze petitie te tekenen.

Onze strijd tegen de graaicultuur is een strijd voor democratie

En overwinningen halen, dat deden we ook tegen al de privileges van de politieke klasse. Toen we voor het eerst in het parlement zaten in 2014 beslisten de rechtse partijen, N-VA , MR, Open Vld en CD&V, dat mensen tot 67 jaar zullen moeten werken. 67 jaar. Maar wat bleek toen, in 2015? Diezelfde elite die vroeg om de mensen te doen werken tot 67 jaar, mocht zelf al op 55 jaar met pensioen. Op 55 jaar! Na onze strijd moesten ze op die privileges terugkomen.

Diezelfde elite die eist dat de mensen geen loonsverhoging mogen vragen en dat de lonen van de mensen zelfs geblokkeerd worden, wel die elite strijkt zelf meer dan 6.000 euro netto per maand op. In het Vlaams Parlement hadden ze een keer beloofd om hun eigen lonen met 5 procent te verminderen. Dat was onder druk van de publieke opinie. Wat bleek een paar maanden later: ze hadden hun eigen beslissing niet toegepast. Het is onze Jos D’Haese die dat ontdekte en naar buiten gebracht heeft! Ook hier hebben we een overwinning geboekt.

En een paar weken geleden brak er een nieuw schandaal los. Het pensioen van politici is wettelijk begrensdop maximaal 7.800 euro. Maar wat blijkt? De traditionele partijen hebben bewust een manier gezocht om dat wettelijke maximum te omzeilen, zodat ze een pensioen tot 9.375 euro kunnen cumuleren. 9.375 euro! Diezelfde partijen die doodleuk aan de bevolking vragen om met kleine pensioentjes te leven, die kennen zichzelf ongeziene extra’s toe. En alle partijen hebben daarmee ingestemd. Alle partijen. Jawel, ook het Vlaams Belang. Als het gaat over meegraaien, dan doet het Vlaams Belang altijd mee.

We hebben meermaals voorgesteld dat de lonen van politici gehalveerd zouden worden. Maar van extreemrechts krijgen we altijd een grote “njet”. Vlaams Belang, daar klinkt het altijd van eigen volk eerst. Dat eigen volk, dat zijn dus die graaiers. Bij het Vlaams Belang is het “eigen graaiers eerst”. Veel geld voor zichzelf graaien, en dan maar hopen dat de mensen er niets van zien en dat de mensen mee naar beneden stampen. Naar de Walen, naar de werklozen, naar de migranten.

Dit heeft een doel, beste vrienden: dat de mensen niet naar het gegraai naar boven kijken maar naar beneden. Het is trouwens geen toeval dat het Vlaams Belang tegen elke vorm van belasting op de grote vermogens is. Dat is het ware gezicht van het Vlaams Belang, een partij in dienst van het establishment, in dienst van van de rijksten en die zelf profiteert van de privileges.

Kameraden, die politieke zelfbediening heeft een functie. Het feit dat politici 6.000 euro netto per maand verdienen, zorgt ervoor dat zij los staan van de realiteit van de mensen die zij vertegenwoordigen. Juist omdat politici pensioenen tot 9.000 euro kunnen verdienen, is het voor hen gemakkelijk om het minimumpensioen te verlagen.

Kameraden, wij zijn niet de eersten die al die politieke privileges willen afschaffen. Wij zijn marxisten. Wij kennen de historische strijd van de werkende klasse voor democratie. Al in 1871, in de Commune van Parijs, werden alle politieke privileges afgeschaft en moesten politici leven aan een arbeidersloon.

De verkozenen konden ook op elk moment ter verantwoording worden geroepen en uit hun functie worden gezet. Resultaat: het merendeel van de verkozenen was arbeider of een erkende vertegenwoordiger van de werkende klasse. Onze strijd tegen de graaicultuur is dus een strijd voor democratie.

Laat de rijkdom terugvloeien naar de werknemers, in de vorm van betere lonen, maar ook door het recht op een fatsoenlijk pensioen op een redelijke leeftijd

Zoals de laatste weken is gebleken, spelen wij als partij een essentiële rol. Om de cultuur van privileges in de politieke wereld te bestrijden. Om het ware gezicht van het Vlaams Belang te ontmaskeren. Om problemen en sociaal beleid echt op de agenda van dit land te zetten. Dat doen we door mensen van onderuit te mobiliseren. Met een echt links alternatief.

Daarom doe ik vandaag een oproep: help ons de PVDA te versterken. Versterk ons in de dynamiek om een bolwerk tegen extreemrechts op te bouwen, een bolwerk tegen het liberale beleid, zodat we nog meer overwinningen kunnen behalen. Steun ons, word lid, engageer je in een lokale afdeling. Samen dwingen we verandering af.

Kameraden, in de komende weken of maanden wil de regering haar nieuwe pensioenhervorming op tafel leggen. Dezelfde politici die zichzelf al die privileges toekenden, beslisten al om de beloofde minimumpensioenen te verlagen. En ze zullen mensen blijven dwingen om langer te werken. We zien rechts, maar ook een deel van links in de regering, al een aanval inzetten op de zogezegde “geprivilegieerde” regelingen, die mensen toestaan vroeger te stoppen met werken.

Laat dit vandaag een essentiële les zijn, kameraden: laat u NOOIT meer “geprivilegieerd” of “bevoorrecht” noemen door een traditionele politicus. Het zijn zij die geprivilegieerd zijn. Zij zijn niet degenen die aan het eind van hun carrière vroegtijdig moeten stoppen omdat hun lichaam het niet meer aankan. Zij zijn niet degene met een zwaar beroep, met een beroep met veel werkdruk, flexibiliteit en stress die het niet meer aankunnen op latere leeftijd.

Als al deze politici ook maar één maand zouden werken als poetshulp, aan de band in een grote fabriek of als verpleegkundige, ze zouden het misschien een beetje begrijpen.

Kameraden, we hebben nog nooit zoveel rijkdom geproduceerd als vandaag. De productiviteit is geëxplodeerd, en het zijn de lichamen van de werkende mensen die de prijs betalen. Dé vraag is: wat gaan we doen met al die rijkdom? De regering wil dat ze in de zakken van de aandeelhouders verdwijnt. Maar voor ons is het niet meer dan normaal dat ze terugvloeit naar degenen die ze produceren.

Laat de rijkdom terugvloeien naar de werknemers, in de vorm van betere lonen, maar ook door het recht op een fatsoenlijk pensioen op een redelijke leeftijd. Op 67 jaar is elk beroep te zwaar. Vandaag zijn zeven op de tien mensen nog steeds tegen de verhoging van de pensioenleeftijd naar 67 jaar. Een zeer grote meerderheid in het noorden, zuiden en centrum van het land. Waarom wordt er niet naar hen geluisterd?

De socialisten hadden beloofd dat ze pas in een regering zouden stappen als de pensioenleeftijd weer op 65 jaar zou worden gebracht. Waarom hebben ze die belofte gebroken? Daarom zullen we blijven strijden tegen de verdere afbraak van onze pensioenen en voor de terugkeer van het pensioen op 65 jaar, kameraden!

De strijd van de Delhaiziens is een strijd voor welke samenleving we vandaag willen voor onze jongeren

Op deze Dag van de Arbeid, kan ik uiteraard niet anders dan iets zeggen over de Delhaiziens. Al die mannen en vrouwen strijden nu al meer dan acht weken aan een stuk tegen een multinational, Ahold-Delhaize, die hen wil verhandelen als koopwaar. Ondanks de moeilijkheden, ondanks de arrogantie van de directie, ondanks de deurwaarders, ondanks dat alles, staan ze er nog altijd. Dit weekend nog. Respect!

Dit is trouwens niet alleen de strijd van de 9.000 werknemers van Delhaize en hun gezinnen. Dit is een strijd voor de arbeidsvoorwaarden in de hele sector. Het is de strijd voor welke samenleving we vandaag willen voor onze jongeren.

Zo’n samenleving van onzekere contracten en van hyperflexibiliteit, waar de arbeidsvoorwaarden voortdurend achteruit gaan, die willen wij niet. Daarom is de strijd van de Delhaiziens ook de strijd van ons allemaal. De vakbonden lanceerden een paar dagen geleden trouwens een oproep voor een grote betoging in gemeenschappelijk vakbondsfront op 22 mei, als steun aan de werknemers van Delhaize. Wij steunen hen volledig!

Beste kameraden, het is vandaag 1 mei. En zoals dat prachtige lied, de Internationale, ons vertelt: “Makkers, ten laatste male, tot de strijd ons geschaard, en de Internationale zal morgen heersen op Aard”.

Vandaag hebben heel wat mensen wereldwijd te lijden onder de gruwel van oorlog. Zij kunnen deze mooie feestdag van de werkende klasse niet vieren zoals wij dat hier vandaag kunnen. In Oekraïne, in Jemen, in Palestina, in Congo… Oorlogen om geld. Oorlogen om nieuwe markten te veroveren.

Aan al die mensen zeggen wij: we zetten de strijd voort: voor het internationalisme en tegen de oorlog! Wij zullen de stem van de vredesbeweging blijven verdedigen. Wij zullen ons blijven verzetten tegen de militarisering en de escalatie die ons in een nieuwe Koude Oorlog dreigen mee te sleuren.

“Als de rijken oorlog voeren, zijn het de gewone mensen die sneuvelen”, zegt men. De werkende klasse heeft alleen maar te verliezen bij oorlog. Daarom roepen wij op tot een Europees vredesinitiatief. Het is tijd om op internationaal vlak echt naar de stem van de vrede te luisteren. En plaats te maken voor een multipolaire, democratische wereld.

Beste kameraden, wij gaan door. Geniet van deze 1 mei om samen met kameraden deze mooie Dag van de Arbeid te vieren. Vandaag is onze dag. Vandaag maken we er een feestje van!”

Bron