“Bart De Wever en Benjamin Dalle discussiëren over ‘woke’” – zo staat de Terzake uitzending met Bart De Wever en Benjamin Dalle van woensdag 12 april door onze openbare omroep omschreven. De manier waarop deze twee belangrijke traditionele mediaspelers (De Standaard & de VRT) de brutale en racistische aanval op Dalilla Hermans als onderdeel van een ‘het wokedebat’ framen is ontluisterend en zorgwekkend. De brutale en racistische aanval op Hermans is niets minder dan een aanzet tot haat en moet door elke democratische instelling, ook door onze traditionele media, niet als een mening maar als een strafbaar misdrijf worden beschouwd.
Brutale aanval
De N-VA en het Vlaams Belang zijn in een opbod verzeild waarbij beide partijen het containerbegrip ‘woke’ als schuilmantel gebruiken om een onversneden intimidatiecultuur te installeren. Een heldere politieke analyse leert ons dat er nauwelijks nog verschillen zijn in de manier waarop zowel de N-VA en het Vlaams Belang niet alleen politieke tegenstanders, maar ook burgers die ze als ongewenst beschouwen aanvallen en intimideren. Dalilla Hermans is niet de eerste en laatste persoon die brutaal en frontaal wordt aangevallen door politieke mandatarissen van de N-VA en het Vlaams Belang met in hun kielzog een tsunami aan racistische bagger. Het wordt dringend tijd dat politieke analisten en traditionele media zich ernstig bezinnen over hoe zich te verhouden tegenover de intimidatiecultuur die door de N-VA en het Vlaams Belang en haar stoottroepen (Voorpost, Schild & Vrienden, NSV) wordt beleden.
Het wordt dringend tijd dat politieke analisten en traditionele media zich ernstig bezinnen over hoe zich te verhouden tegenover de intimidatiecultuur
Wordt er voldoende stilgestaan bij de diepe wonden die deze intimidatiecultuur slaat bij de mensen die worden geviseerd en aangevallen? Staan we stil bij wat de impact is op het persoonlijke, familiale en professionele omgeving van de mensen die online en in het publieke domein frontaal worden aangevallen? En hoe de intimidatiecultuur steeds meer mensen afschrikt om zich te outen en te uiten? Je moet in Vlaanderen eens de verschillende raden van bestuur, de gemeenteraden en de Bijzondere Comité’s van het OCMW bijwonen waar VB-mandatarissen en ook steeds vaker vertegenwoordigers van N-VA collega’s met een migratieachtergrond en collega’s die er aan andere mening op nahouden intimideren en hen het leven zuur maken. Wat maakt dat we hier niet een breed en gedeeld verzet tegen ontwikkelen? Wat moet er eigenlijk nog meer gebeuren vooraleer we alert reageren?
N-VA’ers Siegfried Bracke en Louis Ide insinueren dat andersdenkenden geen recht hebben op overheidssteun
N-VA schuift op richting Vlaams Belang
Heel lang fungeerden ‘de Walen’ voor de N-VA als klassieke zondebok, maar geleidelijk aan zagen we de N-VA opschuiven in de richting van het Vlaams Belang. “Een significant deel van de moslimgemeenschap danste naar aanleiding van de aanslagen” klonk het uit de mond van de toenmalige Minister van Buitenlandse Zaken Jan Jambon. Toen de toenmalige Staatssecretaris Theo Francken in 2016 werd verplicht om een visum te geven aan een Syrisch gezin uit Aleppo startte de N-VA een mediacampagne onder de noemer: “Geen dwangsommen en geen wereldvreemde rechters. Geen Belgische papieren voor elke asielzoeker in de wereld”. In 2017 gebruikte Francken de hashtag ‘opkuisen’ in een verwijzing naar de tientallen migranten die in het Maximiliaanpark werden opgepakt. Het discours van Jambon en Francken verschilde nauwelijks van het discours dat we kennen van het Vlaams Belang en Dries Van Langenhove (van Schild en Vrienden). Het was ook die laatste die samen met z’n andere schildknapen instond voor de beveiliging van de roadshow die Francken met z’n zogenaamde lezingenreeks aan de Vlaamse universiteiten kwam geven. Let erop hoe graag en gretig N-VA en VB-mandatarissen de universitaire aula’s als arena voor hun haatpropaganda gebruiken.
N-VA probeert niet langer om extreemrechts buiten de macht te houden, maar bootst haar discours en programma sterker dan ooit na en voert het mee uit
Bart De Wever beweert ondertussen dat hij bijna niet meer gelooft dat er iets nog op legalistische wijze kan gebeuren. In een interview met De Krant van West-Vlaanderen op 9 juni 2021 stelde De Wever: “we hebben een nieuwe coup nodig” verwijzend naar hoe Koning Albert I zich in 1918 in een kasteel in Loppem terugtrok om het algemeen enkelvoudig stemrecht in te voeren, nog voor de grondwet werd gewijzigd. Op 29 januari 2023 had Bart De Wever het over hoe we in 2024 of ten laatste in 2029 een Weimar-moment zouden beleven, niet toevallig wellicht verwijzend naar hoe Hitler na de chaotische Weimar-regeringen in de jaren dertig aan de macht kwam in Duitsland. Ook hier zit De Wever in het spoor van het Vlaams Belang. Iets meer dan tien jaar geleden pleitte Gerolf Annemans reeds voor een extralegale opdeling en ‘ordentelijke’ ontmanteling van België.
Dreigement van neonazi Kris Roman aan Dominique Willaert
Het lijkt er dus steeds meer op dat de N-VA niet langer probeert om extreemrechts buiten de macht te houden, maar haar discours en programma sterker dan ooit nabootst en mee uitvoert. Als het Vlaams Belang in 2024 bij de Federale, Vlaamse en lokale verkiezingen een monsterscore behaalt, zal De Wever en de N-VA hier in belangrijke mate toe hebben bijgedragen. Want nadat de N-VA op basis van het symbolische VN-migratiepact van Marrakesh uit de Federale Regering stapte, begaat De Wever met zijn zogenaamde strijd tegen de ‘woke-waanzin’ z’n tweede en wellicht grootste politieke blunder.
Verdere dreigende berichten aan Dominique Willaert
Zieltjes winnen in een strijd tegen woke
De parallellen met de jaren dertig – iets waar auteur Dirk Verhoftadt in ‘Dagboek 1933 – Het gevaar van extreemrechts’ uitgebreid naar verwijst zijn treffend. De N-VA en het Vlaams Belang bieden op een akelige en onrustwekkende manier tegen elkaar op. Beide partijen proberen zieltjes te winnen in een zogenaamde strijd tegen de ‘woke-waanzin’. Op sociale media, in aula’s van onze Vlaamse universiteiten en in achterafzaaltjes van Vlaamse café’s poken De Wever en Van Grieken hun publiek op in de zogenaamde ‘aanval op wie wij zijn’.
De daders stellen zich op als slachtoffer
Maar wie valt eigenlijk wie aan? De daders stellen zich op als slachtoffer, niet? Onder de bedrieglijke noemer ‘woke’ wordt een frontale aanval gezet op (vermeende) politieke tegenstanders, op mensen met een diverse sekse- en genderidentiteit, op mensen met een andere huidskleur en op de linkse leerkrachten aan wie Van Grieken belooft in 2024 de rekening te presenteren.
De brutale en racistische aanval op Dalilla Hermans maakt geen onderdeel uit van het recht op vrije meningsuiting, maar maakt voluit deel van een regelrechte intimidatatiecultuur dat en persoonlijk, familiaal en maatschappelijk leed veroorzaakt bij de mensen die door de N-VA en het Vlaams Belang worden aangevallen. Eén van de meest onrustwekkende parallellen met de jaren dertig is dat De Wever en Van Grieken in hun discours en houding nauwelijks nog van elkaar verschillen: ze presenteren zich beiden als slachtoffer, niet van de Joden, maar van al wie zich niet bekeert tot de ingebeelde, eigen gesloten gemeenschap. Een gemeenschap die de bevolking opdeelt in zij die erbij horen en zij die moeten opgekuist en terug gebracht moeten worden. Wie is er hier het slachtoffer?
Intimidatiecultuur abnormaliseren
Laat ons in functie van onze mentale en politieke hygiëne afspreken om het begrip ‘woke’ niet langer te misbruiken. De waanzin die in het discours van De Wever en Van Grieken schuilt is dat het een ingebeelde en van de realiteit losgerukte cultuurstrijd tracht te voeren, wellicht uit pure onmacht. Het lukt noch De Wever, noch Van Grieken om politieke antwoorden en een beleid te voeren dat aansluit op de grote vraagstukken en noden die bij de bevolking leven.
Laat ons het dus vooral hebben over het erbarmelijke niveau van ons Vlaamse onderwijs, het tekort aan kinderopvangplaatsen, de lange wachtlijsten in de zorg, de groeiende winst van de aandeelhouders en de dalende koopkracht van onze werkende bevolking, de ongelijke toegang tot de arbeidsmarkt voor de mensen van kleur,…
Laten we als democratische gemeenschap het discours en de intimidatiecultuur – opgezet door de N-VA en het Vlaams Belang – abnormaliseren en democratisch bestrijden.
