Digitaal betalen met het kaartje is in. Je bent mee als je het gebruikt. In mijn krantenwinkeltje hangt aan de inkom ‘liefst elektronisch betalen’. De tijdwinst, als het meevalt, is misschien seconden. En dan? Hetzelfde bij de bakker, in het zwembad, in de brasserie, op de trein, tram en bus, bij de parkeerautomaat, in de bibliotheek.

Wie modern, jong, dynamisch en met ‘zijn tijd mee’ is moet alles digitaal betalen. Is cash geld dan vervloekt? Wat is er aan de hand?

Verdwijnen cash geld betalingen?…

… Zo’n vaart loopt het gelukkig (nog) niet. Door de campagnes en de druk van Big Tech en Big Money verminderen de cashbetalingen wel aanzienlijk. Maar een studie van de Nationale Bank van België (NBB) relativeert. In een persbericht verwijst de NBB naar de cijfers van de Europese Centrale Bank (ECB).

In de eurozone blijven ondanks grote verschillen, vooral tussen de noordelijke-, Scandinavische- en zuidelijke staten, contante betalingen dominant. Voor ruim 73 procent van de betalingen van persoon tot persoon en aankoopbetalingen werd in de eurozone cash geld gebruikt in 2019.

In België was dat nog 58 procent en dit voor een waarde van 33 procent van alle transacties. Volgens de NBB daalt het gebruik van cash geld minder snel dan in Nederland, Oostenrijk, Finland of Frankrijk. Nederland is na Finland koploper voor digitaal betalen aan de toonbank.

In België is vanaf 1 juli 2022 een wet aangenomen die handelaren verplicht elektronisch betalen aan te bieden (de covid pandemie heeft een boost gebracht in het gebruik van digitale betalingen omwille van hygiënische redenen).

Een andere wet zegt echter, samen met de richtlijnen van de Nationale en Europese Centrale Bank, dat cash geld het enig wettig betaalmiddel is. En dat keuzevrijheid essentieel is.

Cash geld is het enig wettig betaalmiddel. Keuzevrijheid is essentieel.

De consumentenorganisatie Test Aankoop organiseerde een onderzoek bij 1.300 consumenten over hun houding tegenover betalen met geld of met het bankkaartje en smartphone. De vraag was “betaal je liever cash of met de bankkaart”? Sommige handelaren willen alleen nog werken met digitaal betalende consumenten, wat illegaal is.

Foto: Hloom Templates, Wikimedia Commons / CC BY 2.0

Uit het onderzoek van Test Aankoop blijkt dat 76 procent van de respondenten van mening is dat handelaren geen cash betalingen mogen weigeren. De redenen voor dit standpunt zijn uiteenlopend.

86 procent meent dat er altijd een keuzemogelijkheid moet zijn. 63 procent gelooft dat niet iedereen (altijd) toegang heeft tot elektronische betalingen en 50 procent denkt dat niet iedereen zich comfortabel voelt met het elektronisch betalen.

Sommige respondenten hechten ook belang aan hun privacy. Bijna 40 procent vindt dat de bank niet alles moet weten waar en wat we kopen. Tenslotte is 37 procent van mening dat dat omgaan met contant geld een opvoedende waarde heeft.

Test Aankoop stelt dat “de handelaars verplicht zijn cash te aanvaarden en dit als vanzelfsprekend te vinden. Cash geld is in België immers het enige wettig betaalmiddel, zoals ook de Europese Centrale Bank onlangs nog in herinnering bracht. Het kan niet dat een consument bij de aankoop van een product of dienstverlening op een weigering botst als hij die met contanten wil betalen. Overigens wijst de enquête uit dat meer dan de helft zei nog geregeld met cash te betalen.”

Dus, de euforische bulletins in de pers en media mogen ons niet doen vergeten dat cash betalen nog altijd voor miljoenen consumenten in België belangrijk blijft.

De oorlog tegen cash geld

Het zou een fout zijn achter deze campagnes voor een switch van contant naar elektronisch betalen niet het grotere plaatje te zien. We verwijzen in dit verband naar het boek van een gewezen beursmakelaar, schrijver en journalist, Brett Scott.

Hij schreef het boek ‘Cloud Money’ (2022). Zoals boven gezegd stelt hij dat er oorlog gevoerd wordt tegen cash geld door Big Finance en Big Tech bestaande uit een allegaartje van grootbanken, tech bedrijven, financiële instellingen en alles daar tussenin. Volgens hem is ‘cash’ de laatste horde die belet om het mondiale betalingssysteem te domineren.

Winnen zij de ‘war on cash’, schrijft B. Scott, dan is de machtsgreep van het ene (commerciële) geldstelsel op het andere geldstelsel onder controle van nationale staten een feit. Wanneer in Davos gesproken wordt over ‘The Great Reset’ dan is dat een codewoord voor die switch.

‘Cash’ is de laatste horde die belet om het mondiale betalingssysteem te domineren.

Grote en middelgrote landen zoeken tegen de grote druk van Big Tech en Big Money in, gedomineerd door Amerikaanse multinationale bedrijven, naar nieuwe samenwerkingsvormen met hun eigen staatsmunt als basis van transacties.

Rusland en China zijn nu de vijanden. Waarom? Omdat zij openlijk de mondiale macht van de digitalisering door de grote Amerikaanse en westerse Tech- en Big-money bedrijven afwijzen. Zij zijn begonnen handelstransacties en economische relaties in eigen munt te betalen, ook andere landen doen eraan mee. Ze organiseren eigen digitale betaalplatformen.

De privatisering van het geld

Scotts kernpunt is terecht: cash is niet hetzelfde als geld dat op je rekening staat bij een commerciële bank. Digitaal geld verschilt fundamenteel van cash geld. Contant geld wordt door de staat uitgegeven en is daarom publiek geld. Digitaal geld wordt uitgegeven door commerciële banken die met uw geld winst maken.

Als die bedrijven de oorlog tegen cash winnen gaat daarmee publiek geld verloren, en dus ook de nationale soevereiniteit. Zo domineren Amerikaanse private bedrijven het gehele monetaire stelsel en dus de economie. Het is de privatisering van het geld.

Digitaal geld is de privatisering van het geld.

Er wordt gezegd: het digitaal bedrag op mijn rekening is toch simpelweg een modernere variant van cash geld? Tegelijk wordt gezegd dat het promoten van elektronisch betalen ook ingaat tegen de buikgevoelens van velen. Ze voelen aan dat er iets fundamenteel gebeurt als je niks meer met cash geld zou betalen en alles overlaat aan het bankkaartje en de eigenaars ervan: de private banken.

Gevangen in het casino

Brett Scott maakt een vergelijking met het casino. Hij werkt de casinometafoor uit. In het casino bestaan twee soorten geld: het contante geld en de casinofiches die je weer kunt inruilen voor cash, dus staatsgeld.

Foto: Hippopx

Wat op onze bankrekeningen staat zijn niet meer dan ‘digitale fiches’ die door banken worden uitgegeven. Ze zijn een schuldbekentenis: ze beloven dat je een bepaald bedrag aan cash, overheidsgeld kunt opnemen als je dat wilt. Scott zegt dat als je 100 euro in cash aan de bank overhandigt, wordt de bank daar feitelijk eigenaar van.

Dat betekent dat de bankvoorraad aan staatsgeld groeit. Vervolgens kent de bank ons 100 euro digitale fiches toe die op mijn rekening verschijnen: ‘100,00’. De bank heeft cash staatsgeld verworven, terwijl ik door de bank uitgegeven digitale fiches heb verworven. Als ik terug cash vraag geeft de bank mij staatsgeld en neemt haar fiches weer terug.

Hoe meer gedigitaliseerde betalingen, hoe meer data en macht.

Wat nu gebeurt, schrijft B. Scott, is dat de banken het steeds lastiger maken om je eigen geld in cash op te vragen. Vele burgers ergeren er zich aan dat er serieuze beperkingen zijn ontstaan aan het opvragen van hun geld. Het strikt beperken van bankautomaten past binnen de oorlog tegen cash geld. Scott zegt: “het is steeds moeilijker het casino te verlaten”.

De totale (totalitaire) casino is een samenleving waarbij de burgers en ondernemingen geen enkele financiële transactie kunnen uitvoeren buiten de financiële sector van de banken: geen aankoop, geen gift, geen fooi. Dat levert de banken veel op. Want hoe meer bankrekeningen, bankkaarten en transacties hoe meer informatie zij vangt van de consumenten.

Hoe meer gedigitaliseerde betalingen, hoe meer data en macht. De banken zijn dan de toegangspoort die toestemming verleent aan alle betalingen. De privacy van de burger (en breder de democratie) staat op het spel met exclusief gedigitaliseerde betalingen. Terwijl contant geld een privacy vriendelijker en een democratisch instrument van personen en staten is.

Naar een digitale dictatuur?

In het Wereld Economisch Forum komt het kruim van het kapitalisme jaarlijks samen in Davos in de maand januari. Foto: Regering van Brazilië / CC BY-SA 2.0

Uiteindelijk gaat het ook en misschien vooral over afhankelijkheid van die gebundelde macht van Big Tech en Big Money. Is het overdreven te zeggen dat The Great Reset, waar de elite in Davos en op andere fora over dromen, ons leidt naar een digitale dictatuur van Big Tech en Big Money onder leiding van een paar Westerse multimiljardairs en hun politieke dienaars?

De controle over elektronisch geld stelt hen in staat om ons toegang tot ons geld te ontzeggen. En dat is hoogst gevaarlijk.

Die ondemocratische, autocratische macht begeleidt elke transactie maar is ook in principe in staat om ons toegang tot ons geld te ontzeggen. En dat is hoogst gevaarlijk. Vandaag gebeurt dit al met zogenaamde economische sancties en confiscaties en diefstal van kapitalen van mensen en landen die op een zwarte lijst staan van Big Tech, -Money en van hun globalistische bondgenoten in Washington, Brussel en London.

Brett Scott is een beursmakelaar geweest. Hij is geen nostalgicus. Waar het bij hem – terecht – om gaat is de machtsbalans tussen staatsgeld en bankgeld. Hij verzet zich tegen het idee dat digitalisering van alle geldtransacties automatisch vooruitgang betekent. Hij pleit voor het recht van de burgers om cash te gebruiken.

Cash geld in balans

Cash geld voorkomt dat we in een samenleving terecht komen waar Big Tech en Big Money, de rattenvangers van Hamelen zijn die het volk als ratten in de berg lokken: de totale digitalisering en onderwerping. Dat zou als gevolg hebben: weg met de privacy, digitale slavernij in plaats van democratie, een einde aan de soevereiniteit en inspraak van individuen en naties.

Cash geld voorkomt dat we in een samenleving terecht komen waar Big Tech en Big Money, de rattenvangers van Hamelen zijn.

Gelukkig komt daartegen steeds meer verzet van de volkeren en landen. Zij willen de digitalisering onder gemeenschapscontrole houden. Ze nemen hun nationale munten en niet de dollar als basis van hun handelstransacties tussen personen en bedrijven. Dat wil niet zeggen dat alles cash moet betaald worden. Maar het mag niet zo zijn dat al het geld digitaal wordt of m.a.w. geprivatiseerd wordt voor de macht en winsten van Big Tech en Big Money.

Dit artikel verscheen eerder op de blog van Miel Dullaert.