Gezinnen, kinderen, vrouwen en mannen worden door de Belgische staat aan hun lot overgelaten en moeten de nacht op straat doorbrengen. Elke nacht op straat is een nacht te veel. De federale regering draagt hiervoor de volledige verantwoordelijkheid.

Door de feestdagen waren de asieldiensten (Dienst Vreemdelingenzaken en Fedasil) op 1 en 2 november gesloten. Telkens na een weekend en andere sluitingsdagen staan er meer personen voor de deur dan op andere weekdagen, dit was te verwachten.

Tine Claus, directeur Vluchtelingenwerk Vlaanderen: “Het is overduidelijk dat de regering nog steeds de urgentie van de situatie miskent, wat moet er gebeuren vooraleer er échte oplossingen komen?”

Alleenstaande mannen kregen zelfs niet de mogelijkheid om asiel aan te vragen. Alle families en minderjarigen konden wel hun asielaanvraag indienen, maar zullen dus niet allemaal een opvangplaats krijgen. Minstens 100 mensen onder hen krijgen geen opvang en zullen op straat slapen. Exacte cijfers zijn er niet, omdat Fedasil hier niet transparant over communiceert. Dat is enorm problematisch omdat er zo mensen onder de radar verdwijnen.

Europees Hof voor de Rechten van de Mens beveelt België asielzoeker onderdak te geven

Gisteren nog werd de Belgische staat door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens op de vingers getikt omdat het geen opvangplaats gaf aan een asielzoeker die al sinds 17 juli op straat slaapt. De man had al via de arbeidsrechtbank een opvangplaats afgedwongen, maar Fedasil respecteerde deze rechterlijke uitspraak niet. Deze zaak is een goed voorbeeld van de manier waarop de Belgische staat deze opvangcrisis aanpakt: mensen met een opvangrecht maanden op straat laten slapen, en juridische beslissingen naast zich neerleggen.

Het is overduidelijk dat de regering nog steeds de urgentie van de situatie miskent, en er niet voldoende oplossingen worden gezocht.

Petitie: #geenmensenopstraat

Vluchtelingenwerk Vlaanderen eist in een petitie dat België noodopvang voorziet in afwachting van maatregelen op lange termijn. De organisatie wil de activatie van een verplicht spreidingsplan voor OCMW’s, zoals in de wet voorzien is, en de opvordering van personeel om beschikbare opvangplaatsen operationeel te maken (bij het leger, civiele bescherming,…)