Schrijver Ludo De Brabander is een compagnon de parcours met een veel imposantere palmares qua engagement en productiviteit dan het mijne. Sinds eind jaren 1980 heeft hij een solide reputatie opgebouwd als vredesactivist. Hij kan met recht en reden dé topexpert van Vlaanderen genoemd worden.

In een normaal functionerend democratisch medialandschap zou Ludo – zeker in deze tijden van oorlog in Oekraïne – wekelijks in de mainstream aan bod komen als tegenstem voor de usual suspects die nu onuitgedaagd hun eenzijdige versie mogen komen geven. Dat is niet het geval. Ludo vertelt immers niet het ‘juiste’ verhaal.

Het ‘juiste’ verhaal

Dat ‘juiste’ verhaal is briljant eenvoudig. Wij zijn de goeden, maken wel eens fouten, schatten de situatie soms verkeerd in, af en toe begaan we zelfs fatale onbedoelde fouten (‘vergissingen’) en héél af en toe is een van ons wat te enthousiast en begaat dingen die we, foeifoei, afkeuren. Dat laatste valt dan onder de noemer ‘kritische berichtgeving’. In ieder geval, wij weten het beter … altijd, overal en op alle plaatsen. Waarom? Omdat we beter zijn.

Zij daar ginder ver weg zijn slecht, gemeen, achterbaks … en als ze al beweren vrede te willen, moet je dat onmiddellijk naast je neerleggen want per definitie onbetrouwbaar en gelogen, en onmiddellijk reageren met nog meer wapengeweld.

Ludo doet echter wat niet hoort. Hij kijkt naar wat we zélf verkeerd doen, doorprikt onze ‘goede’ intenties, herleidt ze tot hun ware dimensie.

Zijn Voordat de bom valt schreef Ludo samen met Pieter Teirlinck, collega-medewerker bij Vrede vzw. Zoals steeds op basis van meticuleus onderzoek van documenten, rapporten, berichten, uitspraken.

Het ‘verkeerde’ verhaal

Dit is de beste samenvatting van de geschiedenis van de kernwapenwaanzin die ik ooit heb gelezen.

Hier staat alles wat je moet weten uitstekend samengevat in 178 pagina’s. Verzet begint bij kennis, kennis verwerf je met informatie, die vind je in Voordat de bom valt.

Zolang de bom niet valt, leven we nog in het tijdperk ‘voordat de bom valt’. In feite moeten we zeggen ‘voordat de bom opnieuw valt’, want ze is al twee keer gevallen, in 1945 in Hiroshima en Nagasaki …

Maar goed, moge het tijdperk ‘voordat de bom valt’ eeuwig blijven duren. Tijdens de rakettencrisis van Cuba in 1962 was ik net 9 jaar, dezelfde leeftijd als mijn kleinkinderen nu. Ik was te klein om te beseffen wat er gaande was en hoe gevaarlijk die periode was.

Het is mijn innigste wens dat mijn kleinkinderen met hun kleinkinderen binnen 60 jaar niet opnieuw een herhaling van 1962 of 2022 moeten meemaken en dat zij dan in een kernvrije wereld mogen leven.

Met dit boek heb je de informatie om de propaganda te weerleggen, die je dagelijks in de grote media en de persverklaringen van NAVO- en andere woordvoerders onuitgedaagd te horen krijgt.

Kopen, lezen en cadeau geven aan vrienden en familie, zodat meer mensen overtuigd worden dat de bom nooit mag vallen én dat verzet wel degelijk werkt.

Want dit is voor mij de ultieme boodschap van dit boek. Telkens weer wanneer de dreiging het hoogst was, deinsden de machthebbers terug omwille van één reden: zij wisten dat hun publieke opinie dit niet zou nemen. Wij zijn bang voor de bom, maar zij, met hun vinger aan de rode knop, zijn ook bang voor ons. Laat ons dat laatste zo houden.

Ludo De Brabander & Pieter Teirlinck. Voordat de bom valt – Waarom een kernwapenvrije wereld nodig is. EPO, Antwerpen, 2022, 178 pp (zonder voetnoten en bibliografie). ISBN 978 9462 6735 88