In memoriam voor Paul De Vylder
rusteloos dolend tussen boeken speelde zijn leven
zich af tussen tekens en tekeningen tussen
teksten en texturen tussen grauw gepekte doeken
en ingewikkelde weefsels de spinnenwebben van het weten
hij pendelde van de grafische giraffen van het griffen
naar de krasse kamelen van de taal en terug
hij was voor alles een tegendraadse
stroomopwaarts zoekende geest
ver weg van de waan van de wereld
was hij een zeldzame zwemmer
in de gigantische draaikolk
van de menselijke geest
zijn kunst was uitgesproken cerebraal
zijn grote machines waren niet minder dan
wapentuigen tegen macht en koopwaar
later construeerde hij met genoegen iconologische
beeldenstormen in een theekop gewiekste
spelletjes met de traditie van het naakt
gesublimeerde raadsels van het verlangen
in een strenge ascetische bijna aseptische esthetiek
levenslang werkte hij aan zijn ‘diabolische semiotiek’
zijn teksten waren brokstukken van die onmogelijke leer
waanzinnig theoretische avonturen
vol retorische trucen en erg theatraal
zwaarbeladen maar bijna vrolijke karavanen
doorheen de geschiedenis van kunst en mythe
die hij bekeek met zijn beruchte scheve blik
in serio ludere (ernstig spelen) was zijn wapenspreuk
hij las kriskras en dacht diagonaal
hij was een leermeester voor mij (en vele anderen)
uren hebben we zoek gemaakt met
dialogische improvisaties over alles (en nog wat)
tijdens ons feestelijk redetwisten luidde jarenlang zijn leuze
een ongezonde geest in een ongezond lichaam
dat heeft hem uiteindelijk wel parten gespeeld
hij heeft langer geleefd dan te verwachten viel
en helaas de laatste jaren veel geleden
en duizend angsten uitgestaan
een erudiete lucide duivelskunstenaar
is van ons heen gegaan
de goden zullen niet snel klaar zijn met zijn ziel
(envoi –
vaarwel teerbeminde brombeer geestelijke vader
spraakwaterval vriend maat metgezel vaarwel
vaarwel speelkameraad
vaarwel)
