De oorlogssituatie is nog gevaarlijker geworden door de dreiging met het gebruik van tot nu toe verboden nucleaire, bacteriologische en chemische wapens.

Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog en de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki vonden de meeste oorlogen plaats op het zuidelijk halfrond. Soms waren ze gericht tegen de koloniale overheersing, soms tegen de communistische vijand maar meestal ging het erom de bevolking van haar bodemrijkdommen te beroven.

Nu de kapitalistische markteconomie over de ganse wereld is doorgedrongen, confronteren nieuwe oorlogen de militaire machthebbers, de heersers over de financiële markten, over de toegang tot bodemrijkdommen en tot onderzoek en ontwikkeling, met alle mensen die hun hegemonie uitdagen in naam van hun recht op zelfbeschikking en het recht op het bezit van eigen hun bodemrijkdommen.

Deze machtsverhoudingen worden steeds minder in de hand gehouden door de mechanismen die bijna 80 jaar geleden werden ingevoerd door de VN, de Conventies van Genève en het Internationale Rode Kruis.

Co-existentie en samenwerking, begrippen die aan het begin van dit millennium nog steeds werden gehuldigd, zijn inmiddels volledig vastgelopen.

De mythe van de gelukzalige planetaire economie is de afgelopen twintig jaar volledig ingestort. Co-existentie en samenwerking, begrippen die aan het begin van dit millennium nog steeds werden gehuldigd, zijn inmiddels volledig vastgelopen. Confrontatie en concurrentie hebben hun plaats ingenomen met een hellegang aan opeenvolgende rampen die hele bevolkingen onverbiddelijk in ellende storten.

Om de bescherming van hun privileges veilig te stellen hebben de westerse mogendheden de meest onverantwoordelijke wapenwedloop ooit nieuw leven ingeblazen.  Die leidt ons immers opnieuw – nu met de meest weerzinwekkende technologieën ooit – naar de rand van de afgrond, naar onze volledige zelfvernietiging.

Ik denk niet dat ik voor die stelling uitvoerig becijferd bewijsmateriaal nodig heb. Alle gegevens over deze op voorhand aangekondigde rampen werden immers ruimschoots gedocumenteerd door de VN-instellingen, door het opmerkelijke Zweedse SIPRI-vredesinstituut in Stockholm en door experts van het VN-Klimaatpanel IPCC.

Wat mij in de gegeven omstandigheden het meest tragisch voorkomt, is de clash met een politieke klasse die niet in staat is de risico’s voor de wereldvrede af te wegen en die alleen maar reageert met waanzinnige verhogingen van de militaire budgetten die tot oorlog en terreur leiden. Deze toestand is alarmerend.

Burgers, sociale bewegingen en vakbonden moeten zich mobiliseren om aan de politici duidelijk te maken hoe dringend het is om aan alle slachtoffers van deze conflicten en milieurampen hulp te bieden en hen hier te verwelkomen. Ze moeten ook serieuzer investeren in personele en technische middelen – waaronder de VN-peacekeeping troepen – om een einde te maken aan misdadige agressie en om te komen tot een vreedzame oplossing voor deze conflicten.

Laten we daarom mobiliseren om te betogen voor de eis: STOP WAR!,  om de keuze voor gezond verstand af te dwingen, de keuze voor de-escalatie en onderhandelingen – voor het te laat is.

Laten we daarom mobiliseren om te betogen voor de eis: STOP WAR!,  om de keuze voor gezond verstand af te dwingen, de keuze voor de-escalatie en onderhandelingen – voor het te laat is. We zijn immers niet meer in 1914 of in 1939. Vandaag zou een Derde Wereldoorlog fataal zijn voor de gehele mensheid.

Zowel in het oosten als in het westen is de retoriek van onze leiders onverantwoordelijk geworden. Laten we hen dwingen om zich te omringen met persoonlijkheden die in staat zijn een ommekeer van het beleid tot stand te brengen, om een ​​einde te maken aan deze moorddadige oorlogen die zich voor onze ogen afspelen.

We moeten een einde maken aan de gevechten, de onderhandelingen hervatten of starten in overeenstemming met de Conventies van Genève en met de bestaande akkoorden voor gecontroleerde ontwapening.

Vrede, samenwerking om mensenlevens en het leefmilieu te redden en een duurzame ontwikkeling van naties te realiseren, samenleven om onze rijkdom en onze kennis met elkaar te delen: het is een onontbeerlijk programma om vrij, gelijkwaardig en verenigd te leven. Zo zullen we in staat zijn om de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens waar te maken en een gerevitaliseerde VN terug zijn volwaardige rol te geven.

We hebben het recht van onze parlementariërs te eisen om aan een ontwapeningsarchitectuur te werken en om samen met andere Europese landen en in de wereld een stemming van een begroting voor te stellen, die een einde maakt aan de spiraal van stijgende uitgaven voor bewapening en onderzoek op vlak van oorlogsvoering.

We hebben volgens de verdragen die voortvloeien uit het internationaal humanitair recht, het recht om van onze autoriteiten maatregelen te eisen die moeten worden genomen ter bescherming van de burgerbevolking, wanneer op ons grondgebied de inzet van kernwapens wordt goedgekeurd en we daardoor potentiële doelwitten worden.

Samen met het Rode Kruis moeten we eisen dat de burgerbevolking wordt beschermd en niet de dupe wordt van conflicten die vandaag niet alleen in landen in oorlog, maar ook in de rest van de wereld gevolgen hebben, ten gevolge van onderbrekingen in de levering van producten die essentieel zijn voor hun overleving.

Tenslotte moet België, wegens de verhoogde risico’s voor het gebruik van NBC-wapens (nucleair-biologisch-chemisch) en het verbodsverdrag op het gebruik van kernwapens, bijdragen tot de oprichting van een comité van deskundigen in de EU dat de verdragen over de non-proliferatie van kernwapens nieuw leven kan inblazen en uitvoeren.

België moet, net als Duitsland, Zweden, Zwitserland, Denemarken en Finland, een ambassadeur sturen naar de Conferentie van Wenen op 21, 22 en 23 juni over het Verdrag dat kernwapens verbiedt.

Pierre Galand is gewezen senator.