“In elke oorlog wordt iedereen die voorzichtig is, die naar de argumenten van beide partijen luistert alvorens een standpunt te vormen, of die officiële informatie in twijfel trekt, onmiddellijk beschouwd als medeplichtig aan de vijand”, aldus historica Anne Morelli.

Daar doet DeWereldMorgen niet aan mee. Wij veroordelen heel sterk de militaire invasie van Rusland in Oekraïne en alle oorlogsmisdaden die gepleegd worden. Het is een criminele agressie die ingaat tegen het internationaal recht. Maar wij hoeden ons voor zwart-wit versies. De geopolitieke situatie is buitengewoon complex. Wij willen aspecten naar voor brengen die in de mainstream media worden verzwegen of onderbelicht, om alzo het debat meer genuanceerd te kunnen voeren. Geloof niets zomaar, ook onszelf niet. Blijf kritisch denken. (n.v.d.r.)

“Blijven vechten”

De NAVO, het door de VS geleide militaire bondgenootschap, heeft verklaard dat ze tot de laatste Oekraïner wil vechten om Rusland te verzwakken en zo de Westerse geopolitieke belangen vooruit te helpen.

Op ronduit botte wijze gaf The Washington Post toe dat sommige lidstaten van de NAVO willen dat “de Oekraïners blijven vechten en sterven” om te voorkomen dat Rusland politieke winst boekt.

In een verslag van 5 april over de vredesonderhandelingen tussen Oekraïne en Rusland maakte de belangrijke Amerikaanse krant openbaar dat de NAVO ervoor beducht is dat Kiev zou ingaan op bepaalde eisen vanwege Moskou.

Screenshot The Washington Post

The Washington Post schreef uitdrukkelijk: “Sommige NAVO-leden vinden het beter dat de Oekraïners blijven vechten en sterven dan dat er een vrede wordt gesloten die te vroeg komt of die Kiev en de rest van Europa te duur komt te staan.”

Anonieme Westerse diplomaten benadrukten dat “er grenzen zijn aan het aantal compromissen dat sommige NAVO-leden willen sluiten om tot vrede te komen”, en dat ze liever de oorlog in Oekraïne willen voortzetten als dat kan verhinderen dat Rusland zijn veiligheidsdoelen haalt.

Sommige NAVO-leden willen te allen prijze vermijden dat “de Russische president Vladimir Poetin ook maar een schijn van overwinning zou kunnen claimen”.

De krant schreef dat sommige NAVO-leden te allen prijze willen vermijden dat “de Russische president Vladimir Poetin ook maar een schijn van overwinning zou kunnen claimen”, en meer dan bereid zijn om de Oekraïners door de gehaktmolen te draaien om dat doel te bereiken.

Jake Sullivan, de nationale veiligheidsadviseur van de VS, gaf aan dat het kabinet van de Oekraïense president Volodymyr Zelensky nauw samenwerkt met Washington en “op bijna dagelijkse basis in contact staat” met het Witte Huis. Het is duidelijk wie hier de touwtjes werkelijk in handen heeft.

De krant maakte ook bekend dat er meer dan 100.000 manschappen van het Amerikaanse leger in Europa gestationeerd zijn.

The Washington Post onderhoudt een nauwe relatie met de Amerikaanse regering. De krant is eigendom van Jeff Bezos, met zijn vermogen van 200 miljard dollar een van de rijkste mensen ooit in de geschiedenis.

Bezos is ook oprichter en uitvoerend voorzitter van het megaconcern Amazon, dat contracten ter waarde van miljarden dollar heeft lopen met de CIA, het Pentagon, de NSA, de FBI, de ICE en andere Amerikaanse regeringsinstanties.[1]

Lang leve de escalatie

Als The Washington Post deze informatie over de NAVO openbaar maakt, met inbegrip van citaten van hogere ambtenaren in het Witte Huis, dan heeft ze kennelijk daartoe het groene licht gekregen vanwege haar broodheren in Washington.

Deze verklaring is een semiofficiële bevestiging van het feit dat de NAVO de Oekraïners louter als kanonnenvlees ziet in haar imperiale oorlog bij volmacht tegen Rusland.

Eliot A. Cohen. Foto: Flickr.

Een aantal Westerse ambtenaren hebben dit trouwens openlijk gezegd.

Een vroegere hogere ambtenaar van het ministerie van Buitenlandse Zaken, de radicaal rechtse havik Eliot A. Cohen, pakte in een artikel in het tijdschrift The Atlantic uit met de mededeling dat “de Verenigde Staten en zijn NAVO-bondgenoten verwikkeld zijn in een ‘oorlog bij volmacht’ tegen Rusland”.[2]

“De wapenstroom naar Oekraïne moet een volwaardige tsunami worden.”

Trots flapte hij eruit “dat ze duizenden stuks munitie leverden en hopelijk ook nog een heleboel andere zaken deden – zoals het delen van informatie – met het doden van Russische soldaten als doel”. “Hoe meer en hoe sneller, hoe beter”, voegde hij er nog aan toe.

De veteraan van het ministerie van Buitenlandse Zaken verklaarde dat “de wapenstroom naar Oekraïne een volwaardige tsunami moet worden”.

Dat is precies wat de NAVO-lidstaten op dit moment doen: de buur van Rusland overspoelen met wapens.

In plaats van zich achter vredesonderhandelingen met Rusland te scharen, hebben de Verenigde Staten en Europa actief de oorlog laten escaleren door Oekraïne voor miljarden dollar aan wapens te sturen: tienduizenden antitankraketten, duizenden luchtdoelraketten, honderden kamikaze drones, en verder ook nog tanks en gepantserde voertuigen.

Wat onvermeld blijft, is dat Amerikaanse en Europese wapenconcerns dankzij de oorlog goed geboerd hebben. De aandelen van privétoeleveranciers van militair materieel stegen exponentieel in waarde nadat Russische troepen op 24 februari Oekraïne waren binnengevallen en Westerse regeringen toezeggingen hadden gedaan aangaande een substantiële verhoging van hun militaire uitgaven.

Amerikaanse en Europese wapenconcerns hebben dankzij de oorlog goed geboerd.

Het Biden-kabinet leverde eind februari onmiddellijk voor 350 miljoen dollar aan wapens en zegde in maart nog eens 13,6 miljard dollar steun toe aan Oekraïne, waarvan 6,5 miljard dollar in de vorm van militaire hulp.

Op 6 en 7 april kwamen de ministers van Buitenlandse Zaken van de NAVO-landen samen op het NAVO-hoofdkwartier in Brussel. Daar deden ze elkaar de gelofte de oorlog in Oekraïne nog meer te laten escaleren.

De Westerse politici werden vervoegd door vertegenwoordigers van verscheidene landen van buiten de NAVO, waaronder Japan, Zuid-Korea, Georgië, Finland, Zweden, Australië en Nieuw-Zeeland.

Dmytro Kuleba. Foto: Wikipedia / CC BY-SA 4.0

Ook Dmytro Kuleba, minister van Buitenlandse Zaken van Oekraïne, reisde voor die bijeenkomst naar Brussel. Daar nam hij de laatste twijfel weg over het feit dat de NAVO geen vrede wil, maar juist meer oorlog.

“Ik ben vandaag naar hier gekomen om te praten over drie uiterst belangrijke zaken: wapens, wapens en nog eens wapens”, zo vatte Kuleba het kernachtig samen.

Jens Stoltenberg, secretaris-generaal van de NAVO, viel hem bij: “Na de invasie hebben de bondgenoten de militaire steun opgedreven en meer militaire uitrusting gestuurd. Uit de vergadering van vandaag komt duidelijk naar voren dat de bondgenoten nog meer moeten doen en dat ze ook bereid zijn om meer te doen en meer materieel te sturen; van de noodzaak daartoe zijn ze zich terdege bewust.”

De NAVO laat doorschemeren dat ze liever ziet dat de Oekraïners hun leven blijven opofferen, hopende dat dit zal leiden tot de verzwakking van Rusland.

Stoltenberg liet zich ook ontvallen dat Oekraïne al sinds 2014 rechtstreekse militaire steun krijgt van de NAVO en dat in de voorbije acht jaar tienduizenden Oekraïense soldaten door de NAVO werden opgeleid, lang voor de Russische invasie.

Op die manier laat de NAVO doorschemeren dat ze liever ziet dat de Oekraïners hun leven blijven opofferen, hopende dat dit zal leiden tot de verzwakking en destabilisering van Rusland.

Ondertussen krijgen Oekraïners die tegen de oorlog zijn en ijveren voor vrede het hard te verduren.

Denys Kyreyev, een Oekraïense onderhandelaar die deelnam aan het vredesoverleg met Rusland, werd vermoord, naar verluidt door de Oekraïense veiligheidsdienst (SBU) waarvan geweten is dat die onder invloed staat van neonazi’s en uiterst rechtse extremisten.

Defensief bondgenootschap?

Al dat extreme geweld en al die oorlogsstokerij gaan lijnrecht in tegen de bewering van de NAVO dat ze een “defensief” bondgenootschap is.

De waarheid is dat de NAVO nooit defensie, laat staan democratie, gunstig gezind is geweest. In 1949 bevond zich onder de stichtende leden van het militaire bondgenootschap onder meer Portugal dat toen een fascistische dictatuur was.

Tijdens de eerste Koude Oorlog steunde de NAVO vroegere nazi-collaborateurs en fascisten in het kader van de notoire Operatie Gladio. Met de hulp van de NAVO voerden uiterst rechtse extremisten toen terroristische aanvallen uit in Europa om links een halt toe te roepen, vooral gedurende de beruchte Jaren van Lood in Italië.

Na het einde van de eerste Koude Oorlog bleef de NAVO zich voortdurend uitbreiden richting Russische grens. Daarbij verbraken de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Frankrijk herhaaldelijk hun belofte dat het militaire bondgenootschap na de hereniging van Duitsland in 1990 geen centimeter oostwaarts zou oprukken.

Met bommencampagnes gedurende de jaren negentig van de vorige eeuw vernielde en verdeelde de NAVO het vroegere Joegoslavië.

Tijdens de eerste Koude Oorlog steunde de NAVO vroegere nazi-collaborateurs en fascisten.

Vervolgens verleende de NAVO bijstand aan de Verenigde Staten toen die in 2001 een oorlog begonnen tegen Afghanistan. Tot 2021 hielden ze samen het land bezet.

In 2011 voerde de NAVO oorlog tegen Libië, een van de meest welvarende landen van Afrika. De Westerse militaire campagne betekende het einde van Libië als eenheidsstaat. Niet lang daarna plunderden buitenlandse energiebedrijven de reusachtige oliereserves van het Noord-Afrikaanse land.

Tot op vandaag in 2022 heeft Libië nog altijd geen eengemaakte centrale regering. Het land heeft wel slavenmarkten in open lucht, bevolkt door Sub-Saharaanse Afrikaanse vluchtelingen.

De ruïnes van Libië, Afghanistan en het vroegere Joegoslavië zijn de getuigen van wat de NAVO werkelijk aan de wereld te bieden heeft.

En nu is het door de Verenigde Staten geleide militaire bondgenootschap bereid om Oekraïne op te offeren als dat de belangen van Washington en Wall Street kan dienen.

Dit is de vertaling van een artikel verschenen op Almayadeen. De vertaling is van Ronald Decelle.

Notes:

 [1] NSA is de afkorting van National Security Agency. Het is een geheime dienst die werd opgericht in 1952 door de toenmalige president Harry S. Truman. ICE is de afkorting van Immigration and Customs Enforcement, een politiedienst van de federale overheid die bevoegd is over immigratie en douane. (n.v.d.r.)

[2] Een ‘oorlog bij volmacht’ (Engels: proxy war) is een conflict waarbij één partij (meestal een grootmacht) een andere partij, de gevolmachtigde, een oorlog laat voeren, en daarbij als achterman optreedt. Het vuile werk wordt m.a.w. door een ander gedaan. De grootmacht levert economische, ideologische, logistieke en/of militaire steun. De gevolmachtigde is meestal een kleiner land en draait meestal voor de negatieve consequenties van zo’n oorlog op.