Het meest problematische aan het feit dat Elon Musk Twitter kocht voor 44 miljard dollar is het snel rondgezaaide idee dat zijn controle over een invloedrijk sociale media-platform gevaarlijk is. Dat is natuurlijk evident, maar niet om een van de redenen die zijn critici aanhalen.

De huidige furore over zijn aankoop is om twee redenen gevaarlijk misleidend. Ten eerste gaat ze ervan uit dat één miljardair die Twitter bezit aanzienlijk schadelijker zou zijn dan een groepje eigenaars-miljardairs. Ten tweede wakkert ze de vrees aan dat Musk zich zou gaan inzetten voor een anarchistische versie van het vrije woord die de gezondheid van onze samenlevingen kan ondermijnen.

Miljardairs zweren allemaal bij het planeetvernietigend economisch model dat nodig is om hun rijkdom en macht in stand te houden

Eigenlijk komt dat neer op naar één enkele boom staren zonder het bos eromheen op te merken. Het feit dat zovelen van ons haast routinematig in die val lopen, illustreert hoe ver de ongezonde samenleving al gevorderd is.

Geld is macht

Als onze samenlevingen hebben toegestaan dat een klein aantal individuen onnoemelijke rijkdommen konden vergaren, betekent het dat we ze ook hebben toegestaan onnoemelijke macht over ons te krijgen.

Debatten zoals het huidige over de toekomst van Twitter gaan zelden over wat belangrijk is voor de bredere samenleving. Neen, ze gaan over wat in het belang is van miljardairs en van de bedrijven en instellingen die deze kleine verwende elite verder verrijken en beter beschermen.

Musk heeft als rijkste persoon ter wereld allicht ook een iets sterkere hand dan andere miljardairs om dingen in zijn richting te duwen. Belangrijker is echter dat alle miljardairs uiteindelijk dezelfde ideologische aanname onderschrijven, namelijk dat de maatschappij baat heeft bij een klasse van superrijken. Ze maken allemaal deel uit van het ‘miljardairsteam’.

🚀💫♥️ Yesss!!! ♥️💫🚀 pic.twitter.com/0T9HzUHuh6

— Elon Musk (@elonmusk) April 25, 2022

Sommigen onder hen zijn “filantropischer” dan anderen en gebruiken de rijkdom die zij aan het algemeen welzijn hebben ontstolen om voor zichzelf het hedendaagse equivalent van een aflaat te kopen. Ooit waren aflaten ticketjes naar de hemel die door de katholieke kerk voor een vorstelijk bedrag werden verkocht.

Deze “filantropen” recycleren hun rijkdommen heel openlijk met zogenaamd gulle hand, terwijl ze in alle stilte belastingvrijstellingen binnenrijven. Het lijkt haast of ze hun fortuin écht verdienen en alsof de planeet slechter af zou zijn zonder hen.

Sommige miljardairs zijn meer gehecht aan vrije meningsuiting dan anderen, al was het maar omdat temperamenten nu eenmaal verschillen, net zoals bij ons.

Het zou uiteraard goed zijn Twitter te laten werken met een transparant, open-source algoritme, zoals Musk beweert te willen doen, in plaats van met de geheimzinnige algoritmes die steeds meer de voorkeur krijgen van de miljardairs achter Google, YouTube, en Facebook.

Starlink has been told by some governments (not Ukraine) to block Russian news sources. We will not do so unless at gunpoint.

Sorry to be a free speech absolutist.

— Elon Musk (@elonmusk) March 5, 2022

De meritocratische heilstaat

Als er één ding is waar superrijken niet voor openstaan, is dat het idee dat miljardairs tot het verleden zouden moeten behoren, net zoals slavernij of het goddelijke recht van koningen.

Neen, ze belijden allemaal even fanatiek hun eigen onophoudelijke macht en zweren bij het planeetvernietigend economisch model dat nodig is om hun rijkdom en macht in stand te houden.

En ze zijn ook toegewijd aan het idee dat zij veel meer macht zouden moeten hebben dan de bevolking in het algemeen, omdat zij de zogenaamde winnaars zijn in een wereldwijde meritocratische ratrace.

Zij weten zich beter dan de rest van ons. In hun ogen hebben zij hun maatschappelijke positie verworven door natuurlijke selectie.

My latest: The super rich, pondering where to build their bunkers to escape climate collapse, are spreading their derangement to the rest of us, with new studies assessing which countries will best ride out a disaster the billionaires helped to engineer https://t.co/WJSVog9dUE

— Jonathan Cook (@Jonathan_K_Cook) August 13, 2021

Musk lijkt, meer dan sommige andere miljardairs, open te staan voor een breed scala aan meningen op sociale media. Maar iemand die vindt dat hij geen lessen hoeft te trekken uit het belasteren van een reddingswerker als “pedo” omdat hij een beter idee heeft dan hijzelf over hoe je kinderen moet redden uit een grot, heeft er alle belang bij vrije meningsuiting zo breed mogelijk te definiëren.

Op één van de trukendozen van Musk staat “Controverse”. Hij is dan ook een “absolutist van de vrije meningsuiting”. Die absolute vrije meningsuiting dient zijn doel omdat hij daardoor de instemming van het volk hoopt te winnen voor zijn positie als miljardair.

Uiteindelijk doet hij net hetzelfde als wat Bill Gates uithaalde met zijn profijtjes op vaccins. Terwijl deze heren bezig zijn miljarden extra binnen te harken ten koste van ons allen, bakkeleien wij over welk team we beter steunen: dat van Musk of dat van Gates. Vanaf de zijlijn bejubelen we op die manier onze eigen irrelevantie.

in case u need to lose a boner fast pic.twitter.com/fcHiaXKCJi

— Elon Musk (@elonmusk) April 23, 2022

Maar waar Musk en Gates het zeker over eens zijn, is dat zij en hun soortgenoten nooit naar de vuilnisbak van de geschiedenis mogen worden verwezen. Als we ooit Twitter voor dat doel zouden kunnen inzetten, zouden we snel te weten komen hoezeer Musk werkelijk een aanhanger is van het absolute vrije woord.

“Koning van de trollen”

Dat brengt ons bij het tweede misplaatste “kabaal” over Musk die Twitter en zijn 217 miljoen gebruikers koopt. Zijn vermeende inzet voor het vrije woord zou de gezondheid van onze democratieën verder kunnen verscheuren.

Botweg gezegd: de vrees slaat toe dat we de krachten van de duisternis (die we met veel moeite even op afstand hebben kunnen houden) zullen ontketenen als we Donald Trump en zijn volgelingen weer op Twitter toelaten.

Milieudeskundige George Monbiot, columnist bij het ‘progressieve’ dagblad The Guardian, noemt de invloed van Musk “dodelijk”:

Elon Musk's "free speech absolutism" is lethal.
Persuasion is the primary determinant of human action.
Hate speech leads to acts of hate.
Lies destroy democracy.
Curbing hatred and lies preserves other, essential freedoms.
Musk's vision for Twitter is not a promise but a threat

— George Monbiot (@GeorgeMonbiot) April 24, 2022

Zijn collega Aditya Chakrabortty siddert zichtbaar van angst bij het vooruitzicht van een Twitter naar Musks evenbeeld, en noemt hem de “koning van de trollen.” De democratie, zo beweert Chakrabortty, moet zich niet alleen verdedigen tegen de Trumps, maar ook tegen wie hen kansen biedt via het “absolutisme van het vrije woord”.

Zoals te verwachten in dergelijke artikelen, onderbouwt Chakrabortty zijn betoog met een paar statistieken. Uit een studie van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) zou blijken dat valse verhalen op Twitter 70 procent meer kans hebben om geretweet te worden dan ware feiten. Wie Musk de leiding geeft over deze leugenfabriek zal de beschaving ineen doen storten, zo wordt ons gewaarschuwd.

Laten we even buiten beschouwing laten hoe het MIT waarheid en onwaarheid definieert en aannemen dat het in staat is om zulke dingen correct te voorspellen. Ook hier is de logica van de studie slechts overtuigend zolang we ons blindstaren op één enkele boom en het bos rondom negeren.

De verkeerde informatie verspreid door Twitter-gebruikers verbleekt in vergelijking met de desinformatie van de grote mediaconcerns

De reden waarom miljardairs en bedrijven – en ook staten – de media willen controleren is juist dat een leugen meer kans maakt dan de waarheid. Onze samenlevingen zijn op dit principe gebouwd sinds we ons hebben verdeeld in leiders en volgelingen.

Als de waarheid zou heersen en mediaplatforms weinig zouden kunnen doen om ons de werkelijkheid te doen vergeten, zouden de rijkste mensen op aarde hun geld niet investeren in de aankoop van hun eigen stukje onroerend goed in het medialandschap.

Verkeerde informatie verspreid door Twitter-gebruikers verbleekt in vergelijking met de desinformatie van de grote mediaconcerns, zoals de krant The Guardian

Maar ja, als we allemaal de werkelijkheid helder zouden kunnen zien – niet vertroebeld door inmenging van de media – zouden er geen miljardairs zijn. We zouden hebben begrepen dat hun extreme rijkdom een te grote bedreiging vormde om te worden toegestaan.

We zouden begrepen hebben dat hun fortuin zich te gemakkelijk tegen ons zou kunnen keren omdat het onze politici omkoopt en onze democratieën verandert in steeds meer holle hulzen, ontdaan van de goede dingen die we eigenlijk voor ogen hadden.

Als miljardairs geen fortuinen verdienden aan de verkoop van wapens, zouden we die eindeloze oorlogen zeker niet toejuichen.

It's disturbing how many people are peddling the idea that Nato is a 'defensive alliance'. It *claims* to be defensive. Actually, Nato is a central pillar of the highly lucrative war industries. This may help clarify: https://t.co/SL2MA1ASMh

— Jonathan Cook (@Jonathan_K_Cook) February 26, 2022

Als miljardairs niet het recht opeisten om politici te kopen, zouden we misschien meer bereid zijn om onze disfunctionele politieke en mediasystemen aan te pakken.

Als miljardairs niet zouden profiteren van de vernietiging van de natuur, zouden we misschien een realistischer gesprek kunnen hebben over de dreigende uitsterving van onze soort.

Censuur als wondermiddel

Omdat ze hun aandacht niet kunnen blijven richten op de structurele vervormingen die het gevolg zijn van de heerschappij van de miljardairs, blijven links-liberalen als Monbiot en Chakrabortty zich echter richten op de censuur.

Ze hebben het over niet nader gespecificeerde “beperkingen” en keuren tegelijk het blokkeren van “Russische nieuwsbronnen” wél goed, alsof dit het wondermiddel is voor de kwalen van de samenleving.

Als miljardairs geen fortuinen verdienden aan de verkoop van wapens, zouden we die eindeloze oorlogen zeker niet toejuichen.

Het punt dat ze verdoezelen is dat verkeerde informatie verspreid door Twitter-gebruikers verbleekt in vergelijking met de desinformatie van de grote mediaconcerns, zoals de krant The Guardian waar ze voor werken. (Desinformatie is misinformatie met misleiding of manipulatie als doel).

Ik heb het dan over desinformatie zoals de smoes dat de vele illegale aanvalsoorlogen van het Westen, zoals die tegen Irak, defensief waren, of ‘fouten’, of dat ze noodzakelijk waren om de democratie te bevorderen. Of over de leugen dat dergelijke illegale oorlogen niet te vergelijken zijn met de agressieoorlogen van “vijandelijke” staten.

Ik heb het over de desinformatie die ons ervan wil overtuigen dat de VS opgescheept zitten met Trump-stemmende mislukkelingen (“deplorables”) omwille van “nepnieuws” in de sociale media en voorbij te gaan aan de groeiende ontgoocheling over liberale politieke systemen in de ban van miljardairs, van systemen die de superrijken dienen terwijl ze bezuinigingen opleggen aan de rest van ons.

Ik heb het over de desinformatie die decennialang lobby’s voor klimaatontkenning in staat heeft gesteld – heimelijk, maar rijkelijk gefinancierd door miljardairs – ons de bevindingen te verbergen van de eigen wetenschappers van de miljardairs, die aantonen dat we afstevenen op een onomkeerbaar kantelpunt in het klimaat.

This @exxonmobile chart from 1982 predicted that in 2019 our atmospheric CO2 level would reach about 415 parts per million, raising the global temperature roughly 0.9 degrees C.

Update: The world crossed the 415 ppm threshold this week and broke 0.9 degrees C in 2017 1/ pic.twitter.com/sLpOVkwzTF

— Tom Randall (@tsrandall) May 14, 2019

Ik heb het ten slotte over de desinformatie die ons laat geloven dat de Green New Deals die ons worden aangeboden ontworpen zijn om onszelf, en niet de winsten van de miljardairs, te behoeden voor uitsterving.

De laatste Darth Vader

De reden waarom Twitter-gebruikers meer triviale vormen van desinformatie verspreiden is dat wij, na een leven lang in de bubbels van desinformatie van de miljardairs te hebben doorgebracht, moeite hebben om ons nog aan de realiteit te verankeren.

Overspoeld door bedrijfsinformatie zijn we goedgelovig voor eenvoudige, licht verteerbare verhalen, waarbij we moeten juichen voor Team Musk of voor Team Gates, Donald Trump of Joe Biden, de Alliantie de Rebellen of de nieuwste Darth Vader.

We kunnen niet meer wijs worden uit een wereld die zo corrupt, zo verdeeld, zo hard is. In plaats daarvan worden we aangetrokken door simplistische verhalen van goed tegen kwaad, goed tegen fout.

En de meest simplistische van al deze verhalen zijn de verhalen die ten grondslag liggen aan het gevoel van collectieve deugdzaamheid van onze eigen samenleving en onze eigen stam.

Als onze oorlogen anders zijn dan hun oorlogen, dan moet het verschil zijn dat Poetin een gek is of een megalomaan. En voor we het weten, beginnen we ons voor te stellen dat er iets inherent achterlijks of bloeddorstigs is aan de Russische psyche.

De wapenhandelaren – en achter hen de miljardairs – kunnen weer verrukt duimen en vingers aflikken.

A few of you have taken issue with me saying Russians may look European they’re not European.

Let me explain.

1. 77% of Russia is in Asia, not Europe. Some people don’t seem to know that.

— Florence of Arabia 🇪🇺🇫🇷🇩🇪 (@FlorenceGaub) April 13, 2022

Als mensen te dom zijn om een Trump te doorzien, betekent dat dan niet dat we meer censuur nodig hebben en meer van die ongedefinieerde “beteugelingen”?

De onuitgesproken logica daarvan is dat, als we sommige soorten informatie kunnen blokkeren, de “deplorables” die vatbaar zijn voor het verkeerde soort informatie, geleidelijk zullen worden teruggewonnen voor de status quo.

Net als slachtoffers van een sekte, kunnen zij worden gedeprogrammeerd door een gebrek aan blootstelling. Beroofd van een Trump, zullen ze vaandeldragers worden voor een Biden.

En als dat niet lukt … wel, dan zullen diezelfde liberalen juichen over welke andere vormen van autoritarisme dan ook die nodig zijn om de dreiging te “beteugelen”.

Het versluierde pleidooi voor censuur van Monbiot en Chakrabortty zal onze draadloze democratieën niet redden. Het is precies waar de machtigste krachten in onze samenleving naar toe willen: niet naar meer pluralistische, open en transparante media, maar naar strenger gecontroleerde en ‘verbeterde’ media.

Musk is not a "free speech absolutist", not many are. We all have our speech monitored by society and know what is/isn't acceptable. To do otherwise would get us shunned. Plus most of us are decent and polite.
We are just concerned by a censorship culture that is out of control.

— Chris (@campanafin) April 24, 2022

We weten waar dit toe leidt, omdat we ons al stevig op deze weg bevinden. Iedereen die de wapenstroom naar Oekraïne niet steunt, moet wel beïnvloed zijn door Russische desinformatie.

Iedereen die kritiek heeft op het winstbejag van Big Pharma is medeplichtig aan de vaccintekorten. Iedereen die het socialisme steunt en kritiek heeft op de rijke elite moet wel antisemitische neigingen koesteren.

Voetvolk voor de rijken

Het debat is voor de zoveelste keer gepolariseerd tot een debat waarin we een van de twee onaantrekkelijke kanten moeten kiezen. Ofwel een Twitter, geregeerd door een schimmige kliek van miljardairs die onze blootstelling aan informatie beperken door de algoritmes in het geheim te manipuleren, ofwel een Twitter geregeerd door één, buitenmaats, wispelturig ego dat een grotere informatiemarkt en een beetje meer transparantie belooft – tot hij het niet doet.

In mainstream liberal culture, there is not even a pretense any longer of believing in "free speech," not even lip service paid to it.

It's increasingly vilified as an inherently fascist and racist concept, which is why — as laughable as this is — it's drearily common. https://t.co/1xdxdlvWTo

— Glenn Greenwald (@ggreenwald) April 26, 2022

Progressieven willen, omdat ze de ‘mislukkelingen’ wantrouwen, de chaos van het populisme uitroeien en ervoor zorgen dat aardige, filantropische miljardairs als Gates beslissen wat het beste voor ons is.

En conservatieven willen, omdat ze progressieven wantrouwen, een buitenbeentje en meer brutale zelfverheerlijkende miljardair als Musk laten beslissen wat zou moeten worden toegestaan. Een keuze tussen pest en cholera

Elon Musk Isn’t a Threat to Society’s Health. All Billionaires Are werd vertaald door Jan Reyniers. Jonathan Cook is Brits onafhankelijk journalist die sinds 2001 in Nazareth woont en drie boeken schreef over het Israëlisch-Palestijnse conflict. Hij is een vroegere winnaar van de Martha Gellhorn Special Prize for Journalism. Zijn website en blog zijn te vinden op www.jonathan-cook.net. Niemand betaalt Jonathan Cook voor zijn blogs. Als je ze apprecieert, overweeg dan een bescheiden schenking via deze link: “No one pays me to write these blog posts”.