Meneer de burgemeester, Willy,

Gisteren kwam ik als tweede over de meet in Luik-Bastenaken-Luik. Remco Evenepoel droeg een T-shirt met een boodschap van zijn sponsors, ik probeerde de klimaatcrisis in de media te krijgen. Want een crisis groter in omvang dan de Covid-crisis zou elke dag voorpaginanieuws moeten zijn.

Aan de aankomst, nadat ik overmeesterd werd door uw politiediensten, sprak u me kwaad aan. “Dat ik de stad veel geld heb gekost, en dat u ervoor zou zorgen dat ik een dikke boete zou krijgen voor belemmering van het verkeer”.

Ik wil me graag excuseren, Mr. de burgemeester, omdat ik me heb gemengd in deze prachtwedstrijd waar u terecht trots op bent. Maar vooral wil ik me excuseren bij uw kinderen, omdat de impact van mijn actie te beperkt zal blijven om hen van een rampzalige toekomst te vrijwaren. Het is namelijk klaarduidelijk dat we afstevenen op een klimaatcatastrofe zonder voorgaande. Recent werd uw regio overspoeld door een overstroming, en in de nabije toekomst zal die gevolgd worden door droogte, voedseltekorten, massale klimaatmigratie en andere wereldwijde rampen. De Aarde wordt stilaan onleefbaar. Dit is niet de toekomst die ik uw en onze kinderen toewens.

Jarenlang weten we dit en is er amper iets aan gedaan. Betogingen, petities en politieke druk leverden niets op want de CO2-uitstoot en de daarbijhorende opwarming van de aarde blijft jaar na jaar stijgen. Zelfs de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, António Guterres, geeft in niet mis te verstane bewoordingen de hoogdringendheid aan: “uitstel betekent de dood”. Toch slagen jullie politici er zelfs niet in om de afgesproken klimaatdoelen van Parijs te halen. In dezelfde adem geeft Guterres ook mee dat klimaatactivisten niet de radicalen zijn zoals ze graag worden afgeschilderd, maar dat “de echt gevaarlijke radicalen de landen zijn die hun productie van fossiele brandstoffen opvoeren”.

Daarom hoop ik, Mr. de burgemeester, uw antwoord te mogen ontvangen, niet in de vorm van een boete, maar in de vorm van concrete actie. Want ook uw stad en haar bedrijven hebben hun rol te spelen om de klimaatcrisis te voorkomen. En dat u daarbij eens terugdenkt aan de slogan op de rug van mijn shirt: “geen wielrennen op een dode planeet”.

Een klimaatactivist van Extinction Rebellion