Russische tank
Russische tank. Foto: Grishankin Vadim, Min. van Defensie Rusland
Analyse - Atilio Boron,

Invasie in Oekraïne: een tragedie die te vermijden was

De brutale inval van Rusland in Oekraïne had kunnen vermeden worden. Atilio Boron, een van de belangrijkste intellectuelen van Latijns-Amerika, kadert deze agressie in een ruimere context en stelt de hypocrisie aan de kaak van de NAVO en vooral van de VS.

zaterdag 26 februari 2022 17:44
Spread the love

 

In het eerste artikel van het VN-Handvest staat dat het doel van de VN is “de internationale vrede en veiligheid te handhaven, en daartoe: doeltreffende collectieve maatregelen te nemen om bedreigingen voor de vrede te voorkomen en weg te nemen, en daden van agressie of andere inbreuken op de vrede”.

De NAVO-bombardementen op Joegoslavië

De ervaring leert dat het Atlantisch Bondgenootschap (de VS plus de 29 Europese landen die het blok vormen) permanent de bepalingen van genoemd artikel heeft geschonden. Het geval van het voormalige Joegoslavië, dat door de NAVO zonder toestemming van de Veiligheidsraad werd gebombardeerd, is een van de meest flagrante. Op dat moment was Bill Clinton president van de Verenigde Staten.

De ervaring leert dat de NAVO permanent de bepalingen van het eerste artikel van het VN-Handvest heeft geschonden.

Als gevolg hiervan en van een eerdere militaire campagne viel Joegoslavië uiteen en ontstonden er zeven nieuwe landen: Bosnië en Herzegovina, Kroatië, Slovenië, Noord-Macedonië, Montenegro, Servië en Kosovo.

Libië

Geen van de regeringen die zich nu de haren uit het hoofd trekken over de erkenning door Vladimir Poetin van Donetsk en Lugansk – twee republieken die bij volksreferendum besloten zich af te scheiden van Oekraïne – heeft ook maar met één woord gerept over de slachtpartijen van de NAVO op de Balkan.

Geen van de regeringen die zich nu de haren uit het hoofd trekken over de erkenning door Poetin van Donetsk en Lugansk heeft ook maar met één woord gerept over de slachtpartijen van de NAVO op de Balkan.

Dat deden ze evenmin toen dezelfde organisatie maandenlang het Libië van Muammar al-Gaddafi bombardeerde, zijn regering omverwierp en toestond dat een menigte, gemobiliseerd door in de menigte geïnfiltreerde CIA-agenten, de Libische leider met ongekende wreedheid lynchte.

Irak en Syrië

In 2003 werkte de NAVO samen met de VS bij de invasie en vernietiging van Irak en zijn cultuurschatten. Enige tijd later richtte het bondgenootschap zich tot Syrië en streefde het naar ‘regimewissel’ in dat land. Dat was een moeilijke opdracht voor president Obama, die ongeduldig was om internationaal succes te tonen.

In zijn wanhoop zocht hij de medewerking van allerhande fundamentalisten die o.a. dol zijn op het onthoofden van ongelovigen. Deze bende opereerde met financiering, media en politieke bescherming van de leiders van de ‘vrije wereld’.

De situatie werd onhoudbaar in Syrië omdat, zoals Hillary Clinton het in haar memoires formuleerde, “we de verkeerde vrienden kozen in Syrië”.

De situatie werd onhoudbaar omdat, zoals Hillary Clinton het in haar memoires formuleerde, “we de verkeerde vrienden kozen in Syrië”. De situatie stabiliseerde pas nadat Poetin Russische troepen stuurde die de fanatieke ‘opdrachtnemers’ van Washington op de vlucht joegen.

Iran, Cuba, Venezuela en Afghanistan

Terwijl de VS, met instemming van de Europese ‘democratieën’, hun sancties tegen Iran verscherpten en hun misdadige blokkade van Cuba en Venezuela verdiepten, zetten zij hun avontuur in Afghanistan voort.

Het grootste succes van de Afghaanse bezetting bestond erin dat 85 procent van de opiumproductie in de wereld zijn oorsprong vond in dat land, onder het waakzame oog van de Amerikaanse bezettingstroepen.

‘Zachte staatsgreep’ in Oekraïne

In 2013-2014 beraamde Barack Obama ongegeneerd een ‘zachte staatsgreep’ in Oekraïne, door de Russofiele regering van Viktor Janoekovitsj omver te werpen, amper een jaar voor de geplande presidentsverkiezingen. In zijn plaats werd de zakenman Petro Porosjenko geplaatst en vervolgens de komiek en humorist Volodymir Zelenski, die momenteel in functie is.

De staatssecretaris van Buitenlandse Zaken van de VS ondertekende haar activisme met de woorden “fuck de Europese Unie”.

Dit alles met in de exclusieve hoofdrol de staatssecretaris van Buitenlandse Zaken, Victoria Nuland. Dat is een topdiplomate die haar activisme ondertekende met de woorden “fuck de Europese Unie”.

De uitbreiding van de NAVO

Gedurende al die tijd draaiden de spanningen tussen het Atlantisch Bondgenootschap en Rusland rond de opbouw van een veiligheidsarchitectuur die de veiligheid van alle leden van de internationale gemeenschap zou garanderen en niet alleen van de VS. Dit vereiste de terugtrekking van de NAVO-troepen naar de landen waar ze zich bevonden vóór de ineenstorting van de USSR.

Ondanks formele beloften dat zij “geen centimeter” zouden opschuiven in de richting van de Russische grens, rukten zij op tot zij Rusland bijna volledig hadden omsingeld van de Oostzee tot Turkije. Alleen Wit-Rusland en Oekraïne hadden geen NAVO-troepen op hun grondgebied.

Ondanks formele beloften dat de NAVO “geen centimeter” zou opschuiven in de richting van de Russische grens, rukten zij op tot zij Rusland bijna volledig hadden omsingeld.

Terwijl Wit-Rusland een nauwe bondgenoot van Moskou is, werd Oekraïne in handen gelaten van Ruslandvijandige regeringen die verstrengeld waren met nationalistische en neonazistische groepen die ernaar streefden om onder NAVO-bescherming te opereren.

Nut voor de NAVO om Oekraïne op te nemen

Als de NAVO zich in Oekraïne zou vestigen, zouden haar raketten in staat zijn steden als Moskou of Sint-Petersburg binnen vijf tot zeven minuten te treffen. Poetin achtte een dergelijke bedreiging van de Russische nationale veiligheid onaanvaardbaar en vroeg zich af hoe Washington zou reageren als zijn land militaire bases zou opzetten aan de grens van de VS met Mexico of Canada.

Als de NAVO zich in Oekraïne zou vestigen, zouden haar raketten in staat zijn steden als Moskou of Sint-Petersburg binnen vijf tot zeven minuten te treffen.

Er kwam geen reactie, alleen nog meer sancties en, van de kant van Biden, ernstige beledigingen. Zij werden gepubliceerd in het prestigieus tijdschrift Foreign Affairs, wat alleen kan worden toegeschreven aan de onbekwaamheid van zijn adviseurs.

Dit alles ondanks het feit dat in 1997 en onder impuls van Bill Clinton, de NAVO en Rusland, toen onder leiding van Boris Jeltsin, een ‘Overeenkomst over wederzijdse betrekkingen, samenwerking en veiligheid’ ondertekenden en dat in 2002 een ‘Rusland-NAVO-Raad’ is opgericht met als doel de samenwerking tussen beide partijen te stimuleren.

Met de Oekraïense staatsgreep van 2014 stortte deze moeizame constructie als een kaartenhuisje in elkaar. Laten we niet vergeten dat, zoals de New York Times het zo vaak formuleerde, het Pentagon “de zenuwen en de spieren zijn van de NAVO” en dat het Pentagon de betekenis van het woord ‘diplomatie’ niet kent.

Dit is een tragedie die vermeden had kunnen worden en waarbij geen neutraliteit mogelijk is.

Zij hebben zich beziggehouden met gevaarlijke intimidatie van Poetin en de resultaten zijn nu zichtbaar. Dit is een tragedie die vermeden had kunnen worden en waarbij geen neutraliteit mogelijk is. Er is een agressor, namelijk de VS en de NAVO, en een macht die in het nauw gedreven wordt, namelijk Rusland. Hierover mag geen verwarring bestaan.

 

Bron: Pagina 12.

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!