De kritische blik van Aviel Verbruggen blijkt uit zijn artikel Een groene minister, architect van SMR-atoomkernenergie? als reactie op het interview dat Tinne Vanderstraeten gaf aan De Standaard. Wat mij daarin opvalt is dat Aviel weinig oog en begrip heeft voor de moeilijke politieke situatie waarin de Minister moet laveren om de kernuitstap te realiseren. In het regeerakkoord staat dat de kernuitstap gerealiseerd wordt als de bevoorradingszekerheid verzekerd is.

Zeker, Groen heeft dit regeerakkoord onderschreven in de volle overtuiging dat dit geen probleem zou zijn als hernieuwbare energie volop tot ontplooiing komt en als er gascentrales zorgen voor eventuele vervangcapaciteit. Ook ik heb dit laatste altijd een moeilijk te verteren punt gevonden omwille van de CO² emissies en de doelstellingen die we hebben afgesproken om de klimaatproblematiek te beteugelen.

Maar de doelstelling om de kerncentrales te sluiten is na jarenlange blokkade te belangrijk om op te geven zodat een tijdelijk compromis een eerbare uitweg biedt. Aviel bewijst ook dat de kernuitstap nodig is door aan te geven welke immense gevolgen de kernenergie heeft voor de toekomstige generaties en voor de huidige bevolking als het misgaat.

In zijn artikel laat Aviel zich echter te veel leiden door beweringen en niet door feiten. Zo beweert hij dat “de grote stroomproducenten de bocht naar hernieuwbare energie hebben gemaakt om puur financiële redenen.” Dat die redenen er zullen zijn ligt in de doelstellingen van bedrijven.

Maar dat bedrijven enkel daarom de bocht hebben gemaakt is de onderschatting van de invloed van jarenlange actie en sensibilisatie van de bevolking voor de gevolgen van de klassieke fossiele en nucleaire opwekking van elektriciteit die ook in het bedrijfsleven heeft geleid tot inzichten die we tot voor kort voor onmogelijk hielden. Dat het bedrijfsleven dus meegaat met een Minister die mogelijkheden biedt om een toekomstgericht energiebeleid op de kaart te zetten moet ons dan ook niet verwonderen.

Of de Groene Minister het verschil maakt in het energiebeleid is voor Aviel nog een vraag maar voor vele waarnemers een zekerheid. Zij is door haar expertise en haar kennis van de materie de uitgelezen persoon om de energiepolitiek van dit land vorm te geven.

De Standaard typeerde haar in november vorig jaar als:

“In een jaar tijd won minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) het vertrouwen van de energie- en industriebonzen in ons land. Dankzij de expertise die ze opbouwde als energieadvocate, de ervaring die ze op haar kabinet verzamelde en haar open lijnen met cruciale directiekamers. Ze is een technocrate, maar met een missie.”

Die missie is duidelijk. De kernuitstap wordt gerealiseerd en hernieuwbare energie is de toekomst. En als ik daarbij gascentrales als tussenstap nodig heb dan zal ik die gebruiken, stelt ze.

Cruciaal in het stuk van Verbruggen is de passage over de SMRs, de imaginaire vierde generatie kernmodules die door de lobby wordt gebruikt om kernenergie en de splijtstofcyclus draaiende te houden.

In het interview in DS zegt Tinne dat ze naar de mogelijkheid van SMRs (Small Modular Reactors zijn kleine modulaire kerncentrales) wil kijken, niet dat ze er aan zal werken en ze ontwikkelen. “Willen kijken” is geen engagement tegenover deze ontwikkeling, het is enkel ingegeven door haar wil de kernuitstap te realiseren met een regering waarin de socialisten zwijgen, rechts de kernlobby volgt en de anderen niet in de hoek van de anti-wetenschappelijken willen terecht komen.

Simulatie van de toekomstige Myrrha-site. Foto: myrrha.be

Verbruggen begrijpt niet waarom Myrrha, de onderzoeksreactor waaraan het Studiecentrum voor Kernenergie (SCK) in Mol werkt, niet meteen door de minister naar de schroothoop wordt verwezen.

De strategie van de Minister is veeleer te begrijpen als de oproep aan het SCK om eindelijk eens te bewijzen dat ze iets kunnen met de Myrrha. En als dat niet zo is, zoals al jarenlang blijkt, ze ophouden met die technologie. Het uur van de waarheid nadert dus. En je kunt geen twee oorlogen tezelfdertijd voeren.

Daarna gaat Verbruggen helemaal uit de bocht. Hij noemt de Minister een neo-modernist, ze kan haar geloof zeker kwijt aan het Nucleair Forum, ze is onwetend over de vierde generatie, als ze even googlet zou ze al weten hoe het zit, het is nonsens, misleiding…

Met als conclusie dat hij als hij lid zou zijn van Groen, hij zijn lidkaart zou verscheuren. We zullen niet schrijven wat we daarover denken maar voor mij staat het vast dat ik dat niet zal doen.

Ik zal de Groene minister blijven steunen in haar aartsmoeilijke taak de energiepolitiek van dit land vorm te geven waarbij ik ervan uitga dat in maart de kernuitstap gerealiseerd wordt.

Guido Steenkiste, 11 februari 2022