De controverse tussen de VS, de NAVO, Oekraïne en Rusland is niet helemaal nieuw. We zagen het gevaar voor ernstige problemen al in 2014. De VS en sommige Europese landen moeiden zich toen in de interne zaken van Oekraïne en spanden amper bedekt samen in een staatsgreep tegen de democratisch gekozen president van Oekraïne.
Viktor Janoekovitsj speelde het spel niet zoals hem door het Westen was opgedragen. Natuurlijk begroetten onze media deze putsch als een ‘kleurenrevolutie’ met alle uiterlijke kenmerken van democratie.
De crisis van deze winter is een logische voortzetting van het expansionisme dat de NAVO sinds de ondergang van de Sovjet-Unie heeft gehuldigd, zoals al geruime tijd aangegeven door veel professoren internationaal recht en internationale betrekkingen, onder wie Richard Falk, John Mearsheimer, Stephen Kinzer en Francis Boyle.
De aanpak van de NAVO past in de pretentie van de VS dat zij de ‘missie’ hebben hun sociaal-economisch model naar andere landen te exporteren zonder rekening te hoeven houden met de voorkeuren van soevereine staten en het zelfbeschikkingsrecht van volkeren.
Hoewel de narratieven van de VS en de NAVO herhaaldelijk onjuist en soms opzettelijk leugenachtig zijn gebleken, blijft de meerderheid van de burgers in de westerse wereld kritiekloos geloven wat hun wordt verteld.
De zogenaamde kwaliteitsbladen New York Times, Washington Post, The Times, Le Monde, El Pais, Neue Zürcher Zeitung en Frankfurter Allgemeine zijn allemaal efficiënte echokamers van de door Washington gewenste consensus en steunen enthousiast zijn pr-offensief en geopolitieke propaganda.
De informatie-oorlog, de enige gewonnen oorlog
Ik denk dat ik zonder tegenspraak te vrezen mag stellen dat de enige oorlog die de NAVO ooit heeft gewonnen de informatie-oorlog is. Volgzame en medeplichtige mediabedrijven zijn erin geslaagd miljoenen Amerikanen en Europeanen te overtuigen dat de giftige narratieven van de ministeries van Buitenlandse Zaken echt waar zijn.
Daniel Ellsberg (°1931) bracht de Pentagon Papers uit in 1967 en riskeerde 115 jaar voor spionage. Zijn rechtszaak werd verworpen omdat de vervolging al te openlijk vervalst bewijs had gebruikt. Ellsberg is een vurig verdediger van Julian Assange. Foto: Cmichel67/CC BY-SA 4:0
We geloven in de mythe van de Arabische Lente en ‘EuroMaidan’, maar we horen nooit over het recht op zelfbeschikking van volkeren zoals de Russen van Donetsk en Lugansk, of wat de ‘Krimse Lente’ zou kunnen heten.
Hoe is dit mogelijk, vraag ik me soms af, terwijl we toch weten dat de VS bij eerdere conflicten opzettelijk logen om agressie te laten voorkomen als verdediging. We werden belogen in verband met het Tonkin-incident1, met de vermeende massavernietigingswapens van Irak.
Er is overvloedig bewijs van valse-vlagoperaties door de CIA en de MI52 in het Midden-Oosten en elders. Hoe komt het dan dat massa’s hoogopgeleide mensen er niet toe komen even afstand te nemen en vragen te stellen?
Laat me de hypothese naar voren schuiven dat de beste manier om het fenomeen NAVO te begrijpen is haar te zien als een seculiere godsdienst. Dan is het toegestaan haar ongeloofwaardige narratieven te geloven, omdat we ze in geloof kunnen aannemen.
‘Beati possidentes’
Tertullianus (omstreeks 155-220 nC) de eerste auteur van Latijns-Christelijke literatuur en de eerste om alles wat het christendom deed goed te praten. Hij stelde onder meer dat vluchten voor vervolging een zonde was. Foto: Public Domain
De NAVO is natuurlijk geen godsdienst in de zin van de zaligsprekingen (Mattheus 5,3-10), of het zou die typisch westerse zaligspreking moeten zijn. Beati possidentes – Zalig de bezitters en bezetters. Wat van mij is, is van mij, wat van jou is, is onderhandelbaar. Wat ik bezet, heb ik eerlijk en oprecht gestolen.
De NAVO bekijken als een religie kan ons helpen sommige politieke ontwikkelingen in Europa en het Midden-Oosten, in Oekraïne, Joegoslavië, Libië, Syrië en Irak beter te begrijpen. De NAVO heeft een enigszins calvinistisch credo: een credo voor en door de uitverkorenen. En wij in het Westen zijn per definitie die uitverkorenen, wat betekent: ‘de goeie’. Wij alleen zullen gered worden. Dit alles wordt in geloof aangenomen.
Zoals elke godsdienst heeft de NAVO-godsdienst zijn dogma’s en zijn lexicon. In het lexicon van de NAVO betekent een kleurenrevolutie een staatsgreep, en democratie is synoniem met kapitalisme, betekent humanitaire interventie regime change, en de ‘rechtsstaat’ is dat waar ónze regels gelden. Satan nummer 1 is Poetin, en Satan nummer is 2 Xi Jinping.
‘Credo quia absurdum’
Kunnen we geloven in de NAVO-godsdienst? Absoluut. De Romeins-Carthaagse filosoof Tertullianus schreef in de derde eeuw: credo quia absurdum. Ik geloof het omdat het absurd is. Die absurditeit is geen kleinigheidje en vereist dus constant liegen tegen het Amerikaanse volk, de wereld en de VN.
Voorbeelden? Het propagandistische verzinsel over massavernietigingswapens van 2003 was niet zomaar een pia fraus3, een leugentje om bestwil. Het was kundig georkestreerd en telde veel acteurs.
De NAVO schendt voortdurend het VN-Handvest…
Het trieste is dat het miljoenen Irakezen het leven heeft gekost en dat hun land verwoest werd. Als Amerikaan riep ik met vele anderen: ‘Niet in onze naam!’ Maar wie sloeg daar acht op? VN-secretaris-generaal Kofi Annan noemde de invasie herhaaldelijk strijdig met het VN-Handvest en, belaagd door journalisten die verduidelijking wilden, bevestigde hij dat de invasie een ‘illegale oorlog’ was.
Het was echter erger dan alleen maar een illegale oorlog, dit was de ernstigste schending van de Neurenbergse principes sinds het proces van Neurenberg: een echt rebellie tegen het internationaal recht.
Niet alleen de VS, maar ook de zogenaamde coalitie van bereidwilligen, 43 staten die klaarblijkelijk toch gebonden zijn aan het VN-Handvest en aan het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten, hebben opzettelijk de internationale rechtsorde geschonden.
Je zou verwachten dat weldenkende mensen, nadat ze werden voorgelogen over kwesties van leven en dood, een zekere voorzichtigheid en een gezonde scepsis aan de dag leggen en zich afvragen: heb ik dat soort propaganda al niet eens eerder gehoord?
Niks daarvan, als de NAVO inderdaad een religie is, nemen we a priori haar uitspraken in geloof aan. We stellen NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg niet in vraag. Er lijkt een stilzwijgende overeenkomst te bestaan dat liegen in staatszaken ‘eerbaar’ is en vervelende vragen stellen ‘onvaderlandslievend’. Hier komt weer het machiavellistische principe om de hoek dat het (zogenaamd goede) doel de slechte middelen heiligt.
Geloofsafval is een probleem waar elke religie mee af te rekenen krijgt. Het komt voor wanneer een religieuze leider al te gortig liegt tegen zijn gelovigen. Als mensen het geloof in hun huidige leiders verliezen, zoeken ze iets anders om in te geloven, bijvoorbeeld geschiedenis, afkomst, traditie.
My country, right or wrong!
Ik beschouw mezelf als een Amerikaanse patriot − en een afvallige van de NAVO-religie − omdat ik de idee van my country right or wrong verwerp. Ik wil dat mijn land recht is en recht doet. En als het op het foute pad zit, wil ik dat het terugkeert naar de idealen van de Grondwet, van onze Onafhankelijkheidsverklaring en van de Gettysburg-speech4 − waar ik nog altijd in geloof.
De NAVO heeft zich ontpopt tot de perfecte godsdienst voor bullebakken en oorlogsstokers, vergelijkbaar met andere expansionistische ideologieën uit het verleden. In hun hart waren de Romeinen trots op hun legioenen, de Franse grenadiers stierven graag voor Napoleons glorie, duizenden GI5’s juichten de bombardementen op Vietnam, Laos en Cambodja toe.
Persoonlijk zie ik in de NAVO de opvolger van de pesterige bullebak van het dorp. De meeste Amerikanen kunnen echter niet over hun eigen schaduw springen. Mentaal hebben ze niet de stoutmoedigheid om onze leiders af te wijzen.
Misschien kunnen ze dat niet doordat de NAVO zichzelf opwerpt als een positieve kracht voor democratie en mensenrechten. Maar vraag de slachtoffers van drones en verarmd uranium in Afghanistan, Irak, Syrië en Joegoslavië eens hoe zij denken over het palmares van de NAVO.
‘Quod licet Jovi, non licet bovi’
Veel religies zijn solipsistisch6, zelfverheerlijkend, gebaseerd op de vooronderstelling dat zij, en zij alleen, de waarheid bezitten en dat de duivel deze waarheid belaagt. De NAVO is een klassieke solipsistische religie, op zichzelf staand, egoïstisch, gebaseerd op de vooronderstelling dat zijzelf per definitie de goede macht is. Een solipsist is niet in staat tot zelfreflectie, zelfkritiek, of om anderen te zien zoals zichzelf: met sterke punten en zwakheden, en mogelijk ook met enkele waarheden.
De NAVO bouwt voort op het dogma van ‘exceptionalisme’ dat de VS al meer dan twee eeuwen hanteren. Volgens de doctrine van dit exceptionalisme staan de VS en de NAVO beiden boven het internationale recht, zelfs boven het natuurrecht.
Exceptionalisme zegt hetzelfde als de Romeinse slogan Quod licet Jovi, non licet bovi (Wat Jupiter is toegestaan, is het rund nog niet toegestaan). Wat hij mag, is ons gewone stervelingen (de runderen) niet zomaar toegestaan.
Bovendien zijn wij in het Westen zo gewend geraakt aan onze bedriegerscultuur dat we verrast opkijken wanneer een ander land onze bedriegerij niet zomaar accepteert. Dat bedriegen is zodanig onze tweede natuur geworden dat we soms niet eens beseffen dat we de ander aan het bedriegen zijn. Het is een soort roofdiergedrag dat de beschaving nog niet heeft kunnen uitroeien.
Maar eerlijk, is de NAVO niet ook een reflectie van een 21e-eeuws imperialisme, verwant aan het neokolonialisme? De NAVO provoceert en bedreigt niet alleen haar geopolitieke rivalen, ze plundert en exploiteert in feite haar eigen lidstaten, niet voor hun eigen veiligheid, maar ten voordele van de oorlogsindustrie.
Iedereen zou het vanzelfsprekend moeten vinden − maar dat is niet zo − dat de veiligheid van Europa ligt in dialoog en compromis, in het begrijpen van de standpunten van alle inwoners van het continent. Veiligheid ging nooit samen met wapenwedloop en sabelgekletter.
Volgens het mainstream narratief zijn de misdaden in de voorbije 73 jaar door de NAVO begaan geen misdaden maar spijtige vergissingen. Als historicus (niet alleen jurist) geef ik toe dat we de strijd om de waarheid aan het verliezen zijn.
Het is zeer waarschijnlijk dat de propaganda van de NAVO binnen dertig, vijftig, tachtig jaar als de geaccepteerde historische waarheid naar voren zal komen, gebetonneerd en gerepeteerd in de geschiedenisboeken. Deels doordat de meeste historici, net als advocaten, ‘huurschrijvers’ zijn.
Quae volumus, ea credimus libenter
Vergeet die illusie dat historische objectiviteit zou toenemen naarmate de tijd verstrijkt. Integendeel, alle canards7 (verzonnen berichten) die nu nog door ooggetuigen kunnen worden ontkracht, worden uiteindelijk het geaccepteerde historische narratief als alle deskundigen eenmaal dood zijn en het verhaal niet meer kunnen aanvechten.
Vergeet ook maar dat vrijgegeven documenten het verhaal zullen tegenspreken, want de ervaring leert dat die een stevig ingewortelde politieke leugen maar zelden kunnen omverwerpen. Een politieke leugen zal maar sterven als hij van geen politiek nut meer is.
Helaas blijven veel Amerikanen en Europeanen geloven in het narratief van de NAVO. Misschien omdat het gemakkelijk en geruststellend is te geloven dat wij ‘de goeien’ zijn en dat de NAVO noodzakelijk is wegens de ernstige gevaren die ons van buitenaf bedreigen.
Julius Caesar schreef het al in zijn De bello civile: quae volumus, ea credimus libenter. Wat men gaarne wil, gelooft men gaarne. Of anders gezegd: mundus vult decepi: de wereld wil bedrogen worden.
Objectief gezien waren (en zijn ook vandaag) de uitbreiding van de NAVO en het onophoudelijk provoceren van Rusland een gevaarlijke geopolitieke vergissing, een verraad van het vertrouwen dat wij de Russische bevolking verplicht zijn en, erger nog, van de hoop op vrede die door de meeste mensen wordt gedeeld.
Tussen 1989 en 1991 hadden we de kans en de verantwoordelijkheid om de wereldvrede te verzekeren, maar door arrogantie en megalomanie werd die kans verkeken. Het complex van bankwereld en wapenindustrie rekent op een eindeloos oorlog voeren, zodat het zijn miljarden dollars winst kan blijven maken.
1989 had een tijdperk kunnen inluiden waarin het VN-Handvest wordt toegepast, het internationaal recht gerespecteerd, een omslag wordt gemaakt van economieën gebaseerd op de militaire sterkte van een land naar economieën in dienst van de bevolking en haar veiligheid, een tijdperk waarin gesneden wordt in overtollige militaire budgetten en de vrijgekomen fondsen gebruikt voor de strijd tegen armoede, malaria, pandemieën, en een tijdperk waarin meer geld vloeit naar onderzoek en ontwikkeling in de gezondheidssector, het verbeteren van ziekenhuizen en infrastructuur, het aanpakken van de klimaatverandering, onderhoud van bruggen en wegen …
Wie draagt verantwoordelijkheid voor dit gigantische verraad aan de wereld? Wijlen president George H.W. Bush en wijlen de Britse eerste minister Margaret Thatcher samen met hun opvolgers en al hun neoconservatieve raadgevers en voorstanders van het exceptionalisme, en samen met de denktanks en pundits die hen bejubelden.
Hoe is dit verraad mogelijk geweest?
Slechts door desinformatie en propaganda. Slechts met de medeplichtigheid van de grote mediabedrijven, die Fukuyama’s idee van ‘het einde van de geschiedenis’ en ‘winner takes all’ toejuichten. Een tijd lang koesterde de NAVO de illusie de enige wereldheerser te zijn.
Hoelang heeft deze hersenschim van een unipolaire wereld geduurd? En hoeveel gruweldaden heeft de NAVO begaan om haar hegemonie aan de wereld op te leggen, hoeveel misdaden tegen de mensheid werden begaan in naam van ‘de democratie’ en van de ‘Europese waarden’?
De grote mediabedrijven deden braaf hun plicht door Rusland en China als onze gezworen vijanden aan te duiden. Elk redelijk gesprek met de Russen en de Chinezen werd en wordt afgedaan als appeasement8.
Maar zouden we niet in de spiegel moeten kijken en erkennen dat wij het zijn die onszelf moeten ‘sussen’? We moeten inderdaad kalmeren en stoppen met iedereen aan te vallen, militair of met informatie.
De VS erkennen het internationaal Zeerechtverdrag niet, maar roepen het wel in om hun aanwezigheid in de Zuid-Chinese Zee te verantwoorden… (Noorse kust ter hoogte van de Sunnmore fjord). Foto: Ranveig/CC BY-SA 2:0
Als er één land is dat zich van de internationale rechtsorde − ook bekend als VS-minister van buitenlandse zaken Anthony Blinkens ‘op regels gebaseerde internationale orde’ − niks aantrekt, is het helaas wel mijn land, de Verenigde Staten van Amerika.
‘Rules based order’
De verdragen die de VS niet hebben geratificeerd zijn onder meer:
- Verdrag van Wenen inzake het Verdragenrecht
- Statuut van Rome inzake het Internationaal Strafhof
- VN-Zeerechtverdrag
- Open Skies-verdrag
- Facultatief Protocol bij het Verdrag van Wenen inzake diplomatiek verkeer
- Facultatief Protocol bij het Verdrag van Wenen inzake consulair verkeer
- Kinderrechtenverdrag
- Conventie ter Bescherming van de Rechten van alle Arbeidsmigranten
- Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten …
Uiteindelijk moeten we vaststellen dat niet Samuel Huntington of Francis Fukuyama het juist hadden over de 21ste eeuw, maar wel George Orwell.
Alfred de Zayas. Privé-archief/CC BY-SA 3:0
Nato as Religion werd vertaald door Hilde Baccarne. Alfred de Zayas is professor aan de Geneva School of Diplomacy. Van 2012 tot 2018 werkte hij voor de VN als onafhankelijk expert inzake de bevordering van een democratische en rechtvaardige internationale orde.
Notes:
1 Op 2 augustus 1964 zouden Noord-Vietnamese patrouilleboten de VS-torpedobootjager USS Maddox hebben aangevallen in de internationale wateren van de Golf van Tolkin. Het werd de reden voor de VS om de invasie ‘ter verdediging’ van Zuid-Vietnam te starten. Later bleek dat er geen incident was geweest, dat de USS Maddox de territoriale wateren was binnengedrongen, maar dat de Noord-Vietnamese kustwacht niet in het lokaas had gebeten. Het maakte niet uit. De oorlog was al drie jaar bezig voor de waarheid werd uitgebracht in de Pentagon Papers van Daniel Ellsberg, die zich vandaag inzet voor de vrijlating van Julian Assange. De New York Times deed er tot 1996 over om te schrijven dat “de regering van president Lyndon B. Johnson systematisch had gelogen, niet alleen tegen de bevolking maar ook tegen het Congres, over een onderwerp dat het nationaal belang oversteeg” (nvdr).
2 De MI5 (Military Intelligence5) is de Britse buitenlandse inlichtingendienst, oorspronkelijk een deel van het leger, nu een apart organisatie (nvdr).
3 Betekent letterlijk ‘vroom bedrog’, het Latijnse ‘fraus’ herkennen we in de woorden fraude, frauduleus, frauderen…(nvdr).
4 De Gettysburg Address is een korte toespraak van president Abraham Lincoln op 19 november 1863 op een militair kerkhof in Gettysburg, Pennsylvania, tijdens een herdenking van 7863 gesneuvelde soldaten tijdens de Burgeroorlog in de Slag bij Gettysburg (nvdr).
5 Met een GI (General Infantry) wordt de gewone soldaat bedoeld (nvdr).
6 De rotsvaste overtuiging dat er maar een geldig bewustzijn is, dat van de waarnemer zelf. De rest van de wereld bestaat alleen zoals het in de geest van de waarnemer wordt weergegeven. Deze denkwijze is vooral dominant inde Westerse filosofie (nvdr).
7 Een ‘canard’ (letterlijk: een eend) staat voor een groteske leugen, een verzonnen ‘feit’. De satirische krant Le Canard Enchainé (de geketende eend) gebruikt de term als geuzennaam (nvdr).
8 Appeasement is wat met Brits eerste minister Chamberlain verweet toen hij met Hitler afspraken maakte dat Duitsland zijn grondgebied niet zou uitbreiden. Het is een goed voorbeeld van vervalste geschiedenis dat blijft voortbestaan. In werkelijkheid was zijn afspraak enkel bedoeld voor uitbreiding naar het westen en hoopte Chamberlain (net als zijn westerse bondgenoten) dat Hitler juist wél ten oorlog zou trekken, maar in oostelijke richting tegen de Sovjet-Unie. Dat was zijn echte misrekening (nvdr).
