Mevrouw, Mijnheer,
De Belgische media hebben terecht de onderzoeksjournalistiek en het werk van klokkenluiders toegejuicht, die onder andere de onthullingen van de Offshore Leaks (2013), de Panama Papers (2016) en onlangs de Pandora Papers hebben mogelijk gemaakt. Volgens Béatrice Delvaux, hoofdredacteur van Le Soir, zijn deze Leaks een essentieel toonbeeld van journalistiek en van democratie in werking.
We moeten vaststellen dat, wanneer het om financiële belangen gaat, gerechtelijke procedures worden gestart tegen journalisten. Die kunnen dan niet altijd rekenen op de steun van hun collega’s. En wanneer het om de belangen van een staat of een regering gaat, stellen we vast dat arbitraire maatregelen en pogingen worden ingezet om het beroepsgeheim te breken, dat nochtans een essentieel bestanddeel is van het statuut van journalisten. Zo werden in Europa verontrustende wetgevingen onder de noemer anti-fake news aangenomen of bestudeerd, voornamelijk in Frankrijk. In België werd in 2019 een wetsvoorstel hierover voorgelegd door Didier Reynders, toen Minister van Buitenlandse Zaken en Defensie.
Het comité Free Assange Belgium mobiliseert zich sedert drie jaar om de stichter van WikiLeaks en klokkenluiders als Chelsea Manning te verdedigen. Dankzij hen kreeg de wereld toegang tot onweerlegbare bewijzen van oorlogsmisdaden van de VS in Irak en Afghanistan, of – zoals Edward Snowden onthulde – bewijzen van massaal toegepaste technieken van spionage door de geheime diensten van de VS tegen bevriende landen, maar ook tegen het geheel van al hun burgers. Opeenvolgende VS-regeringen beweren dat deze onthullingen hun fundamentele belangen en in het bijzonder die van hun strijdkrachten in vraag hebben gesteld.
Terwijl enerzijds in 2010 bepaalde referentiekranten (The Guardian, Le Monde, The New York Times…) een aantal officiële documenten verkregen dankzij de tussenkomst van de ploeg van WikiLeaks en die documenten publiceerden, betuigen anderzijds de directies en redactieploegen van deze kranten geen enkele solidariteit noch met de klokkenluiders, noch met WikiLeaks, noch met zijn stichter Julian Assange, wanneer die het slachtoffer worden van vervolgingen die de persvrijheid en het bronnengeheim vermorzelen.
De situatie in België is dezelfde: er zijn maar weinig redacties en journalisten die zich engageren om vervolgde klokkenluiders, en in het bijzonder journalist Julian Assange, te verdedigen. Hem wordt sinds 11 jaar verhinderd om Londen te verlaten. Hij zit sinds twee en een half jaar zonder inbeschuldigingstelling noch veroordeling vast in de zwaar beveiligde gevangenis van Belmarsh en wordt bedreigd met uitlevering aan de VS waar hij door de regering als spion wordt gezien en levenslange opsluiting riskeert.
Wij menen dat ieder journalist met een gevoel van rechtvaardigheid de plicht heeft de vrijlating van Julian Assange te eisen. Zijn vrijheid is van fundamenteel belang voor de bescherming van het recht van journalisten om vrij onderzoek te doen en hun bronnen te beschermen. Dit zijn onmisbare rechten voor het bestaan van onafhankelijke journalistiek. We kunnen we er daarom alleen op aandringen dat jullie je solidariteit met Julian Assange en WikiLeaks publiekelijk uitdrukken.
Het is absoluut noodzakelijk dat jullie, journalisten, zich engageren in deze strijd die jullie zelf in de eerste plaats aanbelangt!
Vertaling door Roos De Witte.