Kwetsbare mensen staan gedwongen aan de kant toe te kijken terwijl de kopgroep en het peloton – de middenklasse – zich losrijden. Geef hen structureel een aantal duwtjes in de rug op het vlak van wonen, inkomen, werk en onderwijs. Dan kunnen ze ook echt deel uitmaken van de samenleving. En dan maken we eindelijk komaf met de hardnekkig stabiele armoedecijfers (11% in Vlaanderen) die in de eerste plaats kinderen, eenoudergezinnen en alleenstaanden treffen.
Op het vlak van wonen investeert Vlaanderen duidelijk in het verwerven van een eigen woning door de verlaging van de registratierechten van 6 naar 3 procent voor de eerste en enige woning. Maar wat met al die (eenouder)gezinnen, jongeren en alleenstaanden voor wie kopen onhaalbaar is? We zijn ook nieuwsgierig naar de plannen om te investeren in de betaalbaarheid van (sociale) woningen op de private huurmarkt. En wat met het wegwerken van de wachtlijsten voor sociale woningen en investeringen in de kwaliteit van die woningen?
De jaarlijkse stijging van slechts 1 ipv 2% in het Groeipakket is zeer moeilijk te begrijpen. Het Groeipakket is één van de belangrijkste hefbomen om écht een verschil te maken in het inkomen van gezinnen met kinderen (in armoede). “Daarom pleiten we ervoor de sociale toeslag met 25% te verhogen in de strijd tegen kinderarmoede”, aldus algemeen coördinator Heidi Degerickx. “Goed dat er niet geraakt wordt aan de stijging van 2% van de sociale toeslagen.” Maar het onvoldoende verhogen van het basisbedrag van 169,79 euro betekent een structurele verarming voor gezinnen in armoede. Besparen op de kap van kwetsbare gezinnen die al te kort hebben is ronduit kinderarmoede (re)produceren. “Kinderarmoede is blijkbaar iets wat iedereen wel wil aanpakken, behalve als het money time is.”
Voor wat werk betreft, wordt niet geraakt aan de dienstencheques. De regering geeft toe dat de huishoudhulpen voor een bescheiden loon werken in een sector die onder druk staat. De regering maakt middelen vrij om de inruilwaarde van de cheques eindelijk veilig en volledig te indexeren. Maar zal de versterking van de rendabiliteit van de ondernemingen ook de werknemers zelf ten goede komen? Ze werken zich letterlijk krom voor een laag loon. De jobbonus wordt dan weer beschouwd als een reddingsmiddel voor mensen met een laag inkomen. Dat voordeel zullen mensen echter pas zien op hun belastingbrief en het helpt ook geen extra mensen aan de slag. Financiële incentives alleen volstaan niet om mensen aan het werk te krijgen. Werk moet vooral werkbaar zijn, kinderopvang en openbaar vervoer moeten bereikbaar en betaalbaar zijn. Op de werkvloer moet oog zijn voor de drempels die armoede met zich brengt. Bedrijven moeten ook geprikkeld worden om een inclusief en armoedebewust HR-beleid te voeren om meer kwetsbare werknemers duurzaam tewerk te stellen en een draaideureffect te vermijden.
Met de Digisprong wil de Vlaamse Regering tot slot een grootscheepse digitalisering van het onderwijs inzetten. Dat zou moeten toelaten om ook zwakkere leerlingen beter te ondersteunen en sterkere leerlingen meer uit te dagen. Maar lost dit de digitale kloof wel op in het onderwijs? De geplande taalscreenings van de kinderen in alle derde kleuterklasjes dreigen opnieuw kwetsbare gezinnen te stigmatiseren. Het dreigt kinderen bij voorbaat uit te sluiten om samen met klasgenootjes aan het eerste leerjaar te beginnen.
We roepen de Vlaamse Regering op om serieus werk te maken van armoedebestrijding. Het zal lonen. De duurzame ontwikkelingsdoelen roepen op om niemand achter te laten.
