Ik vraag mij af hoeveel klassiek geschoolde economisten dit hadden zien aankomen...
Ikzelf, universitair gevormd als economisch historicus, had deze onderliggende radicaal kritische analyse wel; hoewel ik er al die tijd geen precieze concepten voor ter beschikking heb gehad. Deze "uneasyness" met bestaande modellen en soms stoute kritieken, ze deed zich aan mij voor als een soort filosofische intuïtie, een.vorm van semi-&-multi-wetenschappelijke verbeeldingskracht en denken in Beelden.
Ook juist dankzij diepgeworteld bewustzijn in geheel andere disciplines. Zoals ecologie, eco-filosofie, ornithologie, antropologie.
En vanuit heel veel charisma, mystieke liefde voor mens, dier, Natuur en gemeenschap
Lees het stuk van prof Paul Verhaeghe in DS Letteren dit weekend. Super indrukwekkende recensie. Over hoe vreselijk slecht de voortdurende economische groei is. Hoe de oplossing voor planeet, natuur, toekomst en mens onder andere ligt in veel meer publieke sector, veel grotere verdeling van de gelden, in ontmantelen van het huidige bestel waar aandeelhouders, gruwelijk inhalig, alles en iedereen opzwepen tot "zich doodgroeien".
Essay geïnspireerd op "Hoe degrowth de wereld zal redden" door Jason Hickel. (In DS Letteren is een typografische fout geslopen in de naam van de schrijver, zo meldt men mij).
Creative commons
