Ons land telt maar liefst 25.000 sekswerkers en er wordt geschat dat de hele sector vlot boven de miljard euro omzet draait. Het beleid waarbinnen zij evenwel genoodzaakt zijn te functioneren is al lang niet meer van deze tijd. Alsof elke sekswerker automatisch een slachtoffer is dat tegen zichzelf beschermd moet worden. Maar net die aanpak maakt het voor pooiers en mensenhandelaars makkelijker om slachtoffers te maken. Het is vandaag voor sekswerkers immers bijzonder moeilijk om te werken binnen structuren en werkingen die hun welzijn waarborgen. Alles gebeurt in het verborgene, met de nodige risico’s tot gevolg.
We zijn er ons van bewust dat er strekkingen zijn die deze hervorming zullen beschouwen als een aanval op het welzijn van de vrouw en van mening zijn dat sekswerk in zijn geheel afgeschaft moet worden. Maar die aanpak getuigt van weinig realiteitszin en is zelfs contraproductief. We noemen het niet voor niets “het oudste beroep ter wereld”. Sekswerkers zijn bovendien zowel mannen als vrouwen én transgender personen. De redenen waarom ze voor hun betrekking kiezen zijn divers.
“Als er één zaak is die we het laatste jaar wel geleerd hebben, dan is dat wel dat nabijheid en intimiteit kwetsbare basisrechten zijn”, zegt Freddy Mortier, voorzitter van deMens.nu. “Die kunnen alleen uitgeoefend worden als de band tussen cliënt en dienstverlener beschermd wordt tegen uitbuiting en misbruik. Dienstverlener en cliënt moeten in vrijheid kunnen bepalen wat voor hen door de beugel kan.”
Door die realiteit te erkennen, zetten we overigens niet plots de deur open voor een systeem waarin alles kan en mag. In tegendeel. Ze is er enkel toe gericht de collectieve straf voor sekswerkers op te heffen en de middelen te verschuiven naar waar ze nodig zijn. Voor de potentiële resultaten van deze hervorming zet België trouwens geen totale stap in de duisternis. In 2003 ging Nieuw-Zeeland voor eenzelfde hervorming. En toen die wet in 2008 geëvalueerd werd, stelde men vooral vast dat sekswerkers sneller misdrijven durfden te melden bij de politie. Hun aantal bleef stabiel en er werd geen toename in mensenhandel vastgesteld.
De sector zal ongetwijfeld zijn uitdagingen blijven kennen, maar dat verhaal gaat ook op voor de horeca en bouwsector. We hebben evenwel alleen maar te winnen bij de inzet op het Nieuw-Zeelands model. We respecteren en erkennen sekswerkers ermee als volwaardige leden van de samenleving, een samenleving waarin ze al langer dan vandaag een rol in opnemen.
