De vakbonden en werkgeversorganisaties ontvingen een officiële brief van de ministers Dermagne en De Croo. Het duo blijft daarin vasthouden aan het loonplafond van 0,4 procent. Onbegrijpelijk, want ondertussen swingen de dividenden de pan uit. De ministers proberen de vakbonden te paaien met een landingspiste. Als alle sociale partners akkoord zijn, dus ook de werkgevers, dan wil de regering een uitzondering op het loonplafond maken “voor het beperkt aantal ondernemingen die juist zeer goed gepresteerd hebben tijdens de coronacrisis”. Welke uitzondering dan wel? Een eenmalige premie.

One shot is geen oplossing

Een eenmalige compensatie als dank? Dat is niet netjes. De werknemers verdienen een structurele verhoging voor het harde werk van elke dag. Omdat ze tijdens de coronacrisis het land rechthielden. Maar ook omdat ze al jarenlang steeds meer rijkdom produceren. De productiviteit stijgt, maar de lonen volgen niet. De oplossing ligt in structureel hogere lonen.

De one shot-premie waar de regering op aanstuurt komt niet tegemoet aan de vakbondseis van een permanente loonsverhoging. Na een eenmalige bonus, is het elk jaar opnieuw van nul beginnen om iets te bekomen. De werknemers bouwen niets op. Ze blijven ter plaatse trappelen zolang het loonplafond niet doorbroken wordt.

Extralegaal is extra nadelig

Een tijdelijke premie kennen we vandaag al onder de vorm van de zogenaamde Bonusplannen*. Zo’n bonussen worden niet als loon beschouwd. Gevolg: ze tellen niet mee in de berekening van je pensioen, ziekte-uitkering en werkloosheidsvergoeding. Voor al die vergoedingen die je vroeg of laat nodig zal hebben, telt enkel je vaste loon. Alleen een bonus en geen structurele loonsverhoging? Pech, want de bonus telt niet mee.

De kathedraal van de sociale zekerheid is gebouwd op loonsverhogingen

Netto-bonussen vrijgesteld van belastingen lijken op het eerste zicht aantrekkelijk. Maar schijn bedriegt. Want de sociale zekerheid verliest er miljoenen euro’s aan. En die moeten dan elders weer gezocht worden. Aangezien de regering geen miljonairstaks invoert, komen belastingverhogingen altijd ten laste van gewone mensen. De gaten in de sociale zekerheid zijn nochtans vermijdbaar: zorg voor meer inkomsten dankzij een ruimere basis. Namelijk, de loonbasis. Hogere lonen versterken de sociale zekerheid op een duurzame manier, bonussen niet.

* ook wel niet-recurrente resultaatsgebonden voordelen, of CAO90, genoemd