Frank Moreels. Bron: BTB-ABVV
Opinie - BTB-ABVV

Voor België is sociale dumping geen probleem

Vier jaar hard werken, lobbyen, overtuigen en actie voeren ... dat was nodig om Europa ertoe te bewegen om eindelijk actie te ondernemen tegen de sociale dumping in de transportsector. Dumping die ervoor zorgt dat Belgische chauffeurs hun werk verliezen, dat Oost-Europese werknemers uitgebuit worden en dat de Belgische staat verlies lijdt door niet geïnde belastingen en socialezekerheidsbijdragen, ... Om nog te zwijgen over de oneerlijke concurrentie die de bonafide transportfirma’s dag na dag moeten incasseren.

maandag 15 maart 2021 19:26
Spread the love

 

Nu Europa – eindelijk en veel te laat – een “mobility package” vastlegt om die kanker aan te pakken, opent de Belgische staat samen met Malta een procedure voor het Europees hof tegen (een onderdeel) van dat maatregelenpakket. Begrijpe wie kan!

België profileert zich daarmee als de risée van de West-Europese staten. Het verliest alle geloofwaardigheid in de ogen van zij die de strijd tegen sociale dumping ter harte nemen.

Het mobiliteitspakket: een efficiënt instrument in de strijd tegen sociale dumping

Het Europese mobiliteitspakket is een batterij aan maatregelen om de lidstaten toe te laten om sociale fraude in de transportsector beter te bestrijden. Het voorziet onder andere in de verplichting van trucks en chauffeurs om elke drie weken terug te keren naar hun land van herkomst of het land waar de transportonderneming werkelijk zijn activiteiten heeft. Dat moet ervoor zorgen dat chauffeurs nog een sociaal leven hebben en dat men geen truckers uit lageloonlanden permanent op de Belgische wegen laat rijden.

Het mobiliteitspakket voorziet ook in het invoeren van een digitale tachograaf tegen 2026 om de controles te verbeteren. De verplichting van die digitale tachograaf vanaf 2026, ook voor lichte vrachtvoertuigen, zal helpen om de “camionettisering” van de transportactiviteiten tegen te gaan. De controle op de zogenaamde cabotage (het uitvoeren van transportopdrachten in het buitenland) zal beter kunnen worden uitgevoerd, net als controles op het verbod van het nemen van de lange rust in de vrachtwagen. Een digitale tachograaf in elk voertuig voor professioneel transport is dus essentieel om de verkeersveiligheid van alle weggebruikers te vergroten en efficiëntere controles uit te voeren.

Een kwetsbaar compromis

Werkgeversorganisaties, vakbonden, Europarlementsleden, … iedereen had wel een visie op hoe het mobiliteitspakket eruit moest zien. In die zin heeft iedereen wel iets aan te merken op het uiteindelijke resultaat. Voor de vakbonden gaat het allemaal wat te traag en mochten sommige maatregelen gerust wat verder gaan. Maar wie Europese regels wil, moet compromissen kunnen accepteren. Dus verdedigen de vakbonden het compromis, samen met hun Europese koepel ETF (de European Transportworkers’ Federation). Een moeizaam bevochten evenwicht, waar elke maatregel telt en belang heeft. Waar iedereen wat heeft moeten geven en wat heeft moeten nemen.

Eén onderdeel van het mobility package in vraag stellen is het compromis zelf in vraag stellen.

België verlaat het kamp van de “goeien”

Onder druk van de werkgeversorganisaties gaat België in verzet tegen een onderdeel van het mobiliteitspakket dat het zelf mee onderhandelde. Het zet zich daarmee buiten de groep van landen die front vormden tegen de lobby uit Oost-Europa. Landen die het mobiliteitspakket wilden kelderen of uitkleden, de zogenaamde “Visigrad landen”.

België werkte samen met Frankrijk, Duitsland, Denemarken, … binnen de “transportalliantie” om een inhoudsvol pakket door te drukken. Door vandaag een onderdeel van dat pakket zelf in vraag te stellen, schaart België zich aan de kant van de landen die sociale dumping willen bestendigen.

Het valt daarmee de inspanningen van de Europese Unie aan om de sociale dumping te bestrijden. Gelukkig zijn er landen die standvastig het compromis blijven verdedigen. Denemarken en Zweden bijvoorbeeld steunen de Europese Unie in de verdediging van het pakket, wat België logischerwijs ook had moeten doen.

Waarom pleegt de Belgische regering vaandelvlucht?

De cabotageregels, die in het mobiliteitspakket vastgelegd werden, zouden – dixit onze mobiliteitsministers – de belangen van de Belgische werkgevers schaden. Een complex verhaal dat een woordje uitleg verdient over wat cabotage is.

Het gaat erom dat een vrachtwagen na een internationale rit een aantal ritten mag uitvoeren in het land waar gelost werd, vooraleer naar huis terug te komen. Concreet: een Belgische trucker transporteert een lading van Gent naar Parijs. Eens gelost mag die truck drie ritten uitvoeren in Frankrijk, binnen de zeven dagen na het lossen. Daarna moet die naar huis terug. In het mobiliteitspakket is vastgelegd dat er een “cooling off” periode van vier dagen volgt vooraleer datzelfde soort operatie in Frankrijk opnieuw mag gebeuren.

Terecht: de cabotageregels worden immers vaak misbruikt om buitenlandse trucks/chauffeurs permanent in België of elders in West-Europa tegen dumpingtarieven te laten rijden. De afkoelperiode is een middel om dat tegen te gaan. Bovendien kunnen Belgische trucks na de cabotage in Frankrijk zonder afkoelperiode een internationale rit naar Duitsland maken en daar opnieuw caboteren. Dus is er eigenlijk helemaal geen probleem voor bonafide Belgische ondernemingen. Wel voor deze transportfirma’s die postbusbedrijven in Oost-Europa hebben. Die zullen het wat moeilijker krijgen en dat is net goed!

Toch schreeuwen de werkgevers moord en brand. Werkgeversorganisaties UPTR, TLV en Febetra gedragen zich als kinderen die hun lolly niet kregen. Ze zetten de regionale regeringen onder druk en die gingen plat op de buik.

Vlaams Mobiliteitsminister Lydia Peeters trok de kar en de federale regering volgde zonder goed te weten waarover het ging. Minister Gilkinet presteerde het om zonder overleg met de rest van de federale regering het mobility package in vraag te stellen op het onderdeel cabotage.

Hij neemt daarmee een verpletterende verantwoordelijkheid. Niet enkel verbreekt België het front van landen die tegen sociale dumping strijden. België steunt actief een aantal lidstaten die met deze procedure voor het Europees hof de bedoeling hebben om sociale dumping te bestendigen. Shame on you, Gilkinet!

Herkansing voor gebuisde Gilkinet!

We kunnen enkel hopen dat de federale regering tot inzicht komt en deze domme zet ongedaan maakt. België zou er goed aan doen de procedure te stoppen, afscheid te nemen van de Maltese dwaling en Denemarken en Zweden te vervoegen in de verdediging van het mobiliteitspakket.

Bovendien is het hoog tijd om werk te maken van actieve beteugeling van sociale dumping. De directie transport van de inspectie Toezicht Sociale Wetten kan momenteel beschikken over zeven inspecteurs voor Vlaanderen! U leest het goed: zeven! Dat is belachelijk weinig.

Bovendien zijn ook andere inspectie- en politiediensten schromelijk onderbemand. Zo is het totaal onmogelijk voor de federale politie om systematisch toezicht uit te oefenen op het verbod van het nemen van de lange rust in de vrachtwagen. Daar is gewoon de man-/vrouwkracht niet voor.

Nochtans brengt elke inspecteur die controleert op sociale dumping zijn of haar loon in het tienvoudige op. De fraude is zo wijd verspreid dat het een koud kunstje is om “slechteriken” te pakken. Daar ontbreekt momenteel blijkbaar de politieke wil voor.

Misschien moeten de socialisten in de federale regering eens aan de groene oortjes van de minister trekken of beter nog, zelf initiatief nemen op de departementen waarvoor ze verantwoordelijk zijn. De vraag om het aantal inspecteurs onmiddellijk te verdubbelen is in elk geval verre van onredelijk. Wanneer de pakkans zo gering is, hebben fraudeurs vrij spel om hun malafide praktijken door te zetten. Als de Belgische regering een duidelijk signaal wil geven dat het de strijd tegen sociale dumping ernstig neemt, is het verdubbelen van het aantal inspecteurs alvast een goed begin. Dat én het stopzetten van de procedure tegen het mobility package.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!