Na het debat over de manier waarop de regering met de coronacrisis omgaat, rijst de onvermijdelijke vraag of de administratieve complexiteit van het land, met 8 ministers van Volksgezondheid en alle versnippering van bevoegdheden en verantwoordelijkheden, niet mee verantwoordelijk is voor een deel van de vele overlijdens die ons land wereldwijd aan de top van het trieste coronaklassement zet.

Maar die vraag wordt door Paul Magnette (PS) gewoon van de kant geschoven. Als professioneel politicus legt hij de schuld bij de vorige federale regering, met MR, Open VLD, N-VA en CD&V. De complexiteit van onze staatsstructuur, die het gevolg is van communautaire improvisatie, taalkundige ‘argumenten’ en de versnippering van bevoegdheden, is blijkbaar niet het probleem voor Magnette. De man pleit zelfs voor nog meer splitsing, nog altijd uitgaande van taalcriteria.

Verbazingwekkend genoeg gaan de aanwezige journalisten niet in tegen deze redenering. Terwijl iedere geïnformeerde waarnemer weet en beseft dat ons politieke labyrint een enorm blok-aan-het-been is, ook voor de strijd tegen het coronavirus. Maar de journalisten zwijgen dus zedig.

Verdeling van Europese centen

En het wordt nog ‘beter’. Wanneer het gesprek gaat over het EU-akkoord over een herstelfonds vraagt Ivan De Vadder tot twee keer toe aan Paul Magnette hoe de 5 miljard euro, toegewezen aan België, moet worden verdeeld over de regio’s. Marc De Vos benadrukt wel dat deze financiële meevaller alleen vruchten kan afwerpen als hij effectief wordt besteed aan coherente projecten.

Voor de aanwezige journalisten was de vraag niet welk relanceplan de regering met deze centen ging financieren, maar enkel en alleen hoe dit bedrag zou worden tussen verdeeld de verschillende regio’s. Wat een enggeestig en armzalig denken.

Blijkbaar is het voor velen in onze media onmogelijk om nog te denken in termen van gemeenschappelijke doelstellingen, in het belang van iedereen, van projecten die mikken op ieders welvaart, van effectieve samenwerking met als doel elke euro te optimaliseren. Kortom de separatistische en communautaire logica maakt het almaar moeilijker om een probleem vanuit een bredere en meer rationele invalshoek te bekijken. De belangen van de Belgen verpieteren onder communautaire dogma’s en oekazes.

Betere staatsstructuur aub

De vraag gaat niet over de verdeling van de voordelen van een herstelbeleid, maar over de financiering van aparte, los van elkaar staande politiekjes. En zo worden overheidsmiddelen en belastinginkomsten verspild aan een veelheid van instellingen die met elkaar concurreren en elkaar via onophoudelijke bevoegdheidsconflicten in een wurggreep houden. Dit land kan verdorie beter. Met een nieuwe staatsstructuur die verbindt en niet verdeelt en die mikt op coherentie, eenheid in commando en efficiëntie. Zonder kinderachtige pokerspelletjes.

Paul Bosmans, BE2030 – United for Belgium

BE2030 – United for Belgium is een beweging die alle Belgen die van hun land houden, wil verenigen om in 2030 de 200ste verjaardag van België te vieren in een herenigd en sterker land.