Wanneer de luchtkwaliteit verslechtert, bijvoorbeeld door smog, blijven de meeste mensen binnen. Daklozen hebben die optie niet. Ze leven grotendeels buiten, en slapen er ook vaak.
Onderzoekers van de Universiteit van Utah (VS) deden in Salt Lake City interviews met 138 daklozen. Ze mochten ook hun gezondheidsdossiers bij het State Homeless Management Information System inkijken.
Meer dan de helft van de deelnemers bleek gezondheidsproblemen te hebben door de luchtvervuiling, onder meer hoofdpijn en ademhalingsmoeilijkheden. Meer dan een derde meldde emotionele stress als gevolg van de luchtvervuiling. Negen op de tien daklozen zochten medische behandeling voor de symptomen.
Dieper ademen
“Veel mensen slapen in de buurt van een weg of onder een brug”, zegt onderzoeker Daniel Mendoza. “Dat leidt tot blootstelling aan hoge niveaus van verkeersgerelateerde uitstoot. Het probleem wordt nog erger doordat veel mensen tijdens de slaap door hun mond ademen en dieper ademen.”
Opvallend is dat de impact op hart en longen even groot was bij chronische en niet-chronische daklozen. En ook wie in een opvangcentrum terecht kon, had dezelfde klachten.
“Deze resultaten geven aan dat beschermde en niet-beschermde daklozen op korte en lange termijn negatieve gezondheidsresultaten ervaren die verband houden met luchtverontreiniging”, zegt antropologe Angelina DeMarco, die de interviews coördineerde. Opvangcentra beschermen daklozen tegen regen en kou, maar niet tegen luchtvervuiling.