Dit is het verhaal van Nacim, de man van mijn leven.

Nacim was iemand met een ongeëvenaarde levenslust, dat kan iedereen die hem kende beamen. We hadden een toekomst samen en waren deze stuk voor stuk aan het opbouwen. Woorden kunnen nooit de pijn beschrijven die ik nog steeds voel, om jou elke dag te moeten missen. Jij was mijn Thuis. Je had nog zoveel om waar te maken. Ik vraag me nog iedere dag af: wat als ze je hadden meegenomen en je direct hadden aangesproken over het voorval, om jouw kant van het verhaal te horen. Want jij was tenslotte in je eigen huis, ik kan alleen maar denken dat het voor jou heel onrechtvaardig heeft aangevoeld. Niet alleen jij bent slachtoffer van de politie en hun nalatigheid, ook jouw familie, vrienden en ikzelf worden getroffen, met vragen en een immens verdriet en trauma.

Ik wou dat je hier was.

Ik hou zielsveel van je.

Ik wil jullie vragen om dit te lezen met de gedachte ‘wat als dit met mijn Zoon, Geliefde, Broer, Zus of eender wie je dierbaar is, was gebeurd. Wat zou jij doen? Als iemand levend en wel wordt meegenomen, maar nooit meer terug naar huis keert. Na het zien van de beelden weet ik zeker dat het een kreet om hulp was met fatale afloop. Een impulsieve daad van radeloosheid. Je stond letterlijk voor een camera met een schoenveter rond je nek. Dit had voorkomen kunnen worden! Waarom is dit niet voorkomen?

Op 4 september 2017, vandaag exact drie jaar geleden, werd mijn vriend en geliefde die met mij samenwoont in Gent, meegenomen voor een uit de hand gelopen burenruzie. Meegenomen of opgepakt? Hierover is nog grote onduidelijkheid in het dossier. Nacim werd ongeboeid meegenomen naar het politiekantoor in Ekkergem, dat op 5 minuten van ons huis ligt. Waarom de buur niet werd meegenomen is ook onduidelijk en verbaasde de man in kwestie ook. Ik werd om 22h00 telefonisch verwittigd door mijn huisbazin (die boven ons woont) van het voorval. Zelf was ik die avond bij mijn broer in Diksmuide.

Ze vertelde mij kort wat er volgens haar was gebeurd en dat Nacim was meegenomen door de politie. Ik belde na ons telefoongesprek (omstreeks 22h40) met het politiekantoor in Ekkergem. Daar werd ik nogal bruut meegedeeld dat ze telefonisch geen enkele informatie konden doorgeven. De vrouw aan de telefoon wou zelfs niet bevestigen dat Nacim daar wel degelijk aanwezig was. Ik probeerde Nacim tevergeefs te bereiken via zijn gsm.

Om 6h00 ‘s morgens belde de lokale politie aan bij mijn broer. Om te melden dat mijn vriend Nacim zich had verhangen in een politiecel! Deze politiemensen vroegen mij naar de gegevens van zijn familie, ik herinner mij nog met nadruk gezegd te hebben of ze alsjeblieft dit nieuws persoonlijk konden brengen. Maar dat deden ze niet, zijn familie die in Frankrijk woont werd telefonisch op de hoogte gebracht van dit verschrikkelijke nieuws!

Ik werd doorverwezen naar iemand van slachtofferhulp. Er werd een onderzoek opgestart en Comité P werd erbij betrokken. Zijn lichaam werd die woensdag vrijgegeven. Na 6 maanden was het dossier eindelijk afgerond en werd er toegestemd om de beelden te zien die alles hadden vastgelegd. Het dossier werd door het parket afgesloten. Wij begrijpen niet dat men de nalatigheid van de betrokken politieagenten ontkent. Uit het dossier blijkt dat mijn vriend “vrijwillig” is meegegaan. Was er dan sprake van een keuze? Hij werd ongeboeid overgebracht en uit de verhoren bleek dat Nacim kalm, vriendelijk en meewerkend was. Hierbij terug mijn vraag, waarom hem dan opsluiten?

Het is nooit duidelijk geweest of hij gerechtelijk of bestuurlijk was aangehouden. Eén politieagent gaat zelfs zo ver door te zeggen dat hij eigenlijk vrij was om te gaan. Nacim werd om 21h20 opgesloten in een collectieve wachtcel. Zijn schoenen werden niet afgenomen, noch werd hij gestript. Blijkbaar is dit enkel standaardprocedure bij een opsluiting in een individuele cel. Eens men spreekt over de collectieve wachtcel wordt het systeem helemaal omslachtig. De ene doet het wel, de andere doet het niet … Een politieagent gaf aan dat niet te doen omdat het ‘mensonwaardig’ is.

De stenen vloer is enorm koud voor de voeten en het zou de opgesloten persoon in de rol van verdachte duwen. Naar mijn mening voel je je verdacht wanneer men je effectief opsluit in welke cel dan ook. Er werd geen klacht ingediend door de buren, dus Nacim zou hoogstwaarschijnlijk die avond gewoon mogen beschikken. Hij zou dan later gecontacteerd worden om een verhoor te komen afnemen. Op de videobeelden zag ik dat hij erg onrustig was. Hij was zich heel bewust van de camerabeelden aangezien hij meerdere malen gebaren in die richting maakte. Om 22h00 zien we dat er een agent fysiek toezicht komt houden. Uit de camerabeelden en later ook uit het verhoor van de agent maken we op dat Nacim geagiteerd was. Hij vroeg wat er nu eigenlijk ging gebeuren met hem. We weten niet wat er gezegd geweest is, want er is enkel beeld en geen geluidopname. Vijf minuten later zien we op de beelden dat hij voor de camera staat met een schoenveter rond zijn nek. Voor mij duidelijk een kreet om aandacht. Twee minuten later bevestigt hij de schoenveter aan de tralies en laat zich hangen …

Het meest hallucinante van dit alles is dat Nacim daar +- 45 minuten heeft gehangen! Ik herhaal nog eens, drie kwartier, zonder dat iemand iets heeft opmerkt! Om 22h51 vinden ze zijn lichaam. Ik vind het toevallig dat ik rond 22h40 belde en dat ze 10 minuten later toch blijkbaar iets opmerken. Volgens het politieprotocol dat toegevoegd is aan het dossier staat er dat er verplicht om het kwartier cameratoezicht moet worden gehouden … Dit is volgens mijn bescheiden mening al een grote fout die deze bewuste avond is gemaakt. Een gegeven sterk genoeg om dit voor een rechtbank te mogen verdedigen? Volgens het parket en de raadkamer niet. Zij houden aan dat het onmogelijk was te zien op de camerabeelden. Waarom dan camera’s als je er niks duidelijk kunt op zien?

Even terzijde, als je dus in een collectieve wachtcel wordt opgesloten en je wordt er onwel, dan kan je niemand verwittigen. Ik heb met mensen gesproken die in dezelfde wachtcel werden opgesloten en zij werden wel degelijk gestript van alle potentieel gevaarlijke attributen zoals ringen, armbanden, schoenveters, riemen, enz. De familie en ikzelf vragen zich af hoe dit allemaal is kunnen gebeuren. Voor mij is de politie vanaf het moment dat ze jouw vrijheden en rechten ontnemen (dus opsluiten) verantwoordelijk voor jouw welzijn en veiligheid. En de hoofdtaak van de politiemensen aanwezig in het stedelijk bewaarhuis is om TOEZICHT te houden!

We zijn nu bijna drie jaar verder en de raadkamer heeft op 5 februari 2020 de vier in verdenking gestelde agenten buiten vervolg gesteld. Wat erop neerkomt dat er onvoldoende feiten zijn om dit voor de rechtbank te brengen. De raadkamer moet enkel oordelen of het gerechtelijk onderzoek voldoende bezwaren heeft opgeleverd die het waarschijnlijk maken dat die tot een veroordeling door de strafrechter zullen leiden.

HET DOSSIER TOONT NIET AAN DAT DE IN VERDENKING GESTELDEN OP DE HOOGTE WAREN VAN EEN GROOT GEVAAR WAARIN HET SLACHTOFFER ZOU VERKEERD HEBBEN.

DAT HET NADIEN NOG GERUIME TIJD DUURDE VOORALEER DE VERHANGING WERD VASTGESTELD KAN MISSCHIEN VRAGEN DOEN RIJZEN MAAR HOUDT GEEN VERBAND MET DE TELASTLEGGING.

HET GERECHTERLIJK ONDERZOEK LEVERDE ONVOLDOENDE ELEMENTEN OP OM EEN VERWIJZING NAAR HET VONNISGERECHT TE VERANTWOORDEN.

We hebben ondertussen beroep aangetekend en de zaak wordt 10 september opnieuw behandeld door het Hof van Beroep. Dit is onze laatste kans op gerechtigheid.

Ik ben op z’n minst gezegd bang omdat ik niet weet hoe mijn wereld er na 10 september zal uitzien. Hoe kan ik verder leven in een maatschappij waarin de politie en justitie burgers beboet en straft voor hun overtredingen en fouten, maar ze dat zelf niet worden. De familie en ikzelf zullen dit waarschijnlijk nooit in vrede kunnen afsluiten, maar dan hopen we tenminste op gerechtigheid. Ik zou graag willen dat men toegeeft dat er die avond een nalatigheid was op vlak van toezicht en als de mensen die toen aanwezig waren nu éénduidig en professioneel hadden gehandeld, dan had Nacim zich niet kunnen verhangen. Waarom hem in de eerste plaats opsluiten als hij kalm, vriendelijk en meewerkend was?

Ik stel mij verder ook vragen bij het voldoende inzicht hebben van de psychologische impact dat het heeft om opgesloten te worden. Zeker als je de banale feiten kent die hiertoe hebben geleid. Graag had ik verandering gekregen in jullie systeem. Duidelijke richtlijnen rond het bekijken van de camerabeelden en het beveiligen van de mensen die je gevangen houdt. Het aanwezig zijn van een geluidsopname lijkt me ook voor iedere partij nuttig. Want hoe kan het dat men op straat ‘slimme’ camera’s gebruikt maar in politiekantoren niet? Alsook duidelijke richtlijnen rond collectieve en individuele cellen. Wat zijn de redenen om daar iemand te plaatsen en wat zijn de procedures?

Mijn hart en gedachten gaan uit naar iedereen die slachtoffer is geworden door in contact te komen met politiediensten. Ik hoop dat iedere zaak met de nodige ernst en respect behandeld wordt, want dit is waar ieder mens recht op heeft, ongeacht achtergrond of huidskleur.

L.

Denk je aan zelfmoord en heb je nood aan een gesprek, dan kan je terecht bij de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of via www.zelfmoord1813.be’.