(Vandaag is Nadine Tasseel gestorven. Hier een grafrede voor deze intrigerende fotografe en bijzondere vrouw.)
timide taterwater dat toverde met licht
fotografe met hoog besef van plicht
ensceneerde ze zorgvuldig geladen beelden
in gezochte poses van getourmenteerde
wel haast sacrale erotiek
waren haar naakten ongenaakbaar
(in de beste was ze zelf model)
korrelig verbrokkelde beelden barokke allegorieën
ver weg van ons tijdsgewricht
gemaskerde figuren onthuld in draperieën
in kamers die tijdloos spreken
van vergankelijkheid en verval
tableaux vivants / natures mortes
Nadien Nadien later veel later
zullen wij en vooral zij wijd en zijd
haar werk bewonderen misschien
stille passie paste bij haar als een
kostuum voor een fabuleuze filmfan
wat een plezier was het met haar
te spelevaren door de filmgeschiedenis
wat een begankenis aan helden namen noemen
scènes oproepen kon ze als geen ander
als in een heerlijke bezwering
maar soms kon ze ook intimiteiten
open en bloot op tafel gooien
bijvoorbeeld als jong meisje
was ze verliefd op de lijdende Christus
(het is een sleutel tot haar werk)
daarom schilderde ze met korrelig licht en heel veel donker
naast haar kunstig spel met stillevens oude muren en gordijnen
was ze van een bijna proletarische eerlijkheid
en van een zelden geziene integriteit
eenvoudige afkomst hoge roeping
stil water diepe grond
Nadine Nadine waarom hebt gij ons verlaten
Schuchtere schilderes die bevreemdende taferelen penseelde
met in materie omgetoverd licht
hartelijk tedere vrouw gereserveerd gepassioneerde vriendin
ingehouden uitgelatenheid was je als geen ander eigen
Ik neem node afscheid maar het is mijn plicht
zij had geen andere keuze meer
dan in de donkerste vijver onder te duiken
maar ook dat deed ze ongelofelijk licht
bijna Verlicht in elk geval opgelucht
zo wordt ze zelf al allegorisch
een lichtend voorbeeld van lucide gelatenheid
van zelfbewuste berusting
in totale zelfbepaling verliet ze de levenden
met indrukwekkende vanzelfsprekendheid
haar laatste kunstwerk voor de achterblijvers
(Envoi)
ik wou dat allemaal ook nog in proza zeggen
gekruid met wat meer anekdotes en in gewone mensentaal
maar ik ga het met uw goedvinden hierbij laten
om deze grafrede niet te ontluisteren met mijn gesnik
heb ik het veilig geacht ietwat plechtig in metrum te spreken
om haar voor de grote overtocht ingetogen uit te zwaaien)