Afrika telt volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) al meer dan 750.000 besmettingen en meer dan 15.000 doden. Verschillende landen naderen een kritiek punt voor hun gezondheidssystemen. Zuid-Afrika behoort nu zelfs tot de zwaarst getroffen landen ter wereld.

“De groei die we zien in COVID-19-gevallen in Afrika legt een steeds grotere druk op de gezondheidsdiensten over het hele continent”, zegt Matshidiso Moeti, regionaal directeur van de WHO voor Afrika. “Dit heeft zeer reële gevolgen voor de mensen die er werken, en er is geen voorbeeld dat meer ontnuchterend is dan het stijgende aantal infecties bij gezondheidswerkers.”

Beperkte cijfers

In Afrika is de informatie over infecties bij gezondheidswerkers nog steeds beperkt, maar uit voorlopige gegevens blijkt dat ze in veertien landen alleen al in Afrika ten zuiden van de Sahara meer dan 5 procent van de gevallen uitmaken, en in vier landen zelfs meer dan 10 procent van alle infecties.

De beperkte toegang tot persoonlijke beschermingsmiddelen en zwakke preventie- en controlemaatregelen verhogen het risico op infectie bij de gezondheidswerkers. De stijgende wereldwijde vraag naar beschermende uitrusting en de wereldwijde reisbeperkingen hebben de tekorten in de hand gewerkt. Gezondheidswerkers kunnen worden blootgesteld aan besmette patiënten die geen symptomen vertonen of lopen gevaar als ze worden overgeplaatst naar een Covid-afdeling zonder de juiste training.

Beperkte bescherming

In veel Afrikaanse landen worden de maatregelen om infecties te voorkomen nog steeds niet volledig uitgevoerd, zegt de WHO. Uit analyse van 30.000 gezondheidsinstellingen bleek dat amper 16 procent voldoende scoort. Veel gezondheidscentra bleken niet over de infrastructuur te beschikken die nodig is om belangrijke maatregelen ter voorkoming van infecties te implementeren of om overbevolking te voorkomen. Slechts 7,8 procent had de capaciteit om mensen te isoleren en slechts een derde had triage-capaciteit.

“Elke infectie onder gezondheidswerkers is er een te veel”, zegt Moeti. “Artsen, verpleegsters en andere gezondheidswerkers zijn onze moeders, broers en zussen. Ze helpen levens redden die door covid-19 worden bedreigd. We moeten ervoor zorgen dat ze over de apparatuur, vaardigheden en informatie beschikken die ze nodig hebben om zichzelf, hun patiënten en collega’s te beschermen.”