Binnenkort zal het twintig jaar geleden zijn dat de gelijkheid tussen vrouwen en mannen in de Belgische Grondwet ingeschreven werd. Toch is er op dit ogenblik in geen enkel levensdomein sprake van reële gelijkheid v/m.
We slepen nog altijd het zware gewicht mee van een systeem dat gebaseerd is op de superioriteit van jongens en mannen. De wetgever stuurt wel bij, maar veel te langzaam. Toch danken wij, vrouwen uit het Noorden en het Zuiden van het land, u, onze vertegenwoordigers, voor dit werk van lange adem: onze legitieme ambitie van gelijke behandeling in de wet verankerd krijgen. En ook omdat u tijdens iedere wetgevende sessie de vele hardnekkige onrechtvaardigheden probeert te corrigeren. U bent het natuurlijk niet steeds over alles eens, u zoekt en vindt compromissen, u smeedt allianties. Een moeilijke oefening in een complex land, een oefening waar wij respect voor opbrengen.
Vandaag richten wij ons plechtig tot ieder afzonderlijk onder u, want donderdag 2 juli 2020 zal ons land (of zal het dit niet) een symbolische kaap nemen: de verwijdering van abortus uit het strafrecht. Dat wil zeggen dat personen die een inbreuk plegen tegen de wet, als burger of als dokter, onderworpen zullen zijn aan de regels en sancties voorzien door de geldende codes en niet langer aan specifieke sancties verbonden aan deze handeling die sedert 2018 erkend is als behorende tot het domein van de gezondheid.
De tegenstand ten opzichte van het wetsvoorstel waarover donderdag 2 juli gestemd zal worden, bijt zich vast in de termijnverlenging tot 18 weken om een zwangerschap te beëindigen. Maar in werkelijkheid gaat het debat daar niet over. Want in ons land wordt slechts 1 procent van de abortussen uitgevoerd op de huidige wettelijke limiet van 12 weken. Het is zo dat 82 procent van de vrouwen die zich niet kunnen of willen engageren om (nog) een kind op de wereld te zetten en groot te brengen, hun verantwoordelijkheid zeer vroeg nemen: voor ze 7 weken zwanger zijn. Daarna worden de obstakels alleen maar talrijker, zoals slechte informatie of druk vanuit de omgeving.
Waarom dan de termijn verlengen? Voor alle andere vrouwen! Voor de 15 zwangere vrouwen op 100 die fysiek geweld van hun partner moeten ondergaan, want geweld wordt uitgelokt of verergerd door zwangerschap. Voor zij die ondanks alles proberen om de zwangerschap te combineren met hun job. Wist u dat in België 1 werknemer op 4 op de werkvloer gediscrimineerd wordt als gevolg van haar zwangerschap of moederschap? Voor de verkrachte vrouwen – ieder jaar tienduizenden op Belgisch grondgebied – die getraumatiseerd zijn, er niet over durven praten en dan tot hun grote ontzetting ontdekken dat ze zwanger zijn. Voor alle vrouwen die, beschadigd als ze zijn door het leven, uit koers geraakt zijn, zich in een precaire situatie bevinden, of gedwongen uitgezet worden en die andere katten te geselen hebben dan ongerust te zijn over maandstonden die een of meerdere dagen uitblijven. De abortustermijn is niet het probleem!
Het probleem is het feit dat men vrouwen altijd wil controleren en hen voor alles alleen verantwoordelijk wil stellen: de voorbehoedsmiddelen, de opvoeding van de kinderen, hun gebroken of afgeweken loopbanen omdat ze vrouw en moeder zijn. Het probleem is de persisterende seksistische structuur van de maatschappij, die de wet niet wil versoepelen, die vrouwen nog meer wil domineren, vooral dan de meest kwetsbare, die hen wil straffen met opsluiting in de gevangenis. De werkelijkheid is wreed: de ogen moeten opengaan en we moeten vrouwen helpen, ondersteunen en respecteren!
Beste parlementsleden, u vertegenwoordigt ons en bent misschien niet overtuigd door onze argumenten? Vraagt u zich dan eens af of u geen vertrouwen hebt in vrouwen? Hoe komt het dat ons land, dat zich zo openstelt voor de seksuele rechten van minderheidsgroepen, zo dwars gaat liggen tegenover de eisen van vrouwen die toch de meerderheid van de bevolking uitmaken? De Raad van State heeft het reeds twee keer bevestigd: de wetswijziging die u a.s. donderdag voorgelegd wordt is conform de geest van onze wetten en onze grondwet. Wij respecteren uw mening, ja zelfs uw vrees, maar wij vragen het vertrouwen en vragen u ook u niet te verzetten tegen dit historisch moment in de geschiedenis van ons land. U bent niet overtuigd? Onthoud u dan, maar stem niet tegen ons!
Donderdagavond zal België, zo hopen wij met heel ons hart, de rij vervoegen van de Europese landen die ook deze keuze gemaakt hebben en al bewezen hebben dat een echt recht op abortus, binnen een kader van versoepelde voorwaarden, noch een verhoging van het aantal uitgevoerde abortussen noch een latere uitvoering binnen de termijn uitlokt – wel integendeel.
Deze landen onderscheiden zich door respect voor het leven van alle vrouwen. Vrouwen die door niemand gedwongen kunnen worden om tegen hun zin te bevallen en een kind op te voeden, al te dikwijls alleen; ten nadele van hun eigen welzijn en dat van het kind.
Voor hen, voor ons, dank u!
Magda De Meyer
Voorzitter Vrouwenraad