Bron: Pixabay
Opinie -

Weg met het sociaal overleg!

woensdag 20 mei 2020 17:13
Spread the love

 

Het lijkt wel de nieuwe slogan uit een pamflet geschreven door de verzamelde transportfederaties Febetra, TLV en UPTR. Sinds het begin van de coronacrisis weigeren deze werkgeversfederaties systematisch elk overleg met de vakbonden. Zowel in de transportsector als in de afhandeling op de luchthavens. Keer op keer moeten we ze dwingen om te onderhandelen. Bij voorkeur houden ze de boot van het sociaal overleg af. Pas na harde taal of dreiging met acties wordt er schoorvoetend onderhandeld. Het resultaat is er dan ook naar: handjeklap voor de “helden” van de transportsector. Maar concrete daden stellen: no way!

Is veilig werken niet prioritair?

Zelfs voor de toepassing van de meest elementaire veiligheidsmaatregelen moesten de vakbonden hemel en aarde bewegen. Nochtans zijn de problemen op het terrein legio. Het zal wel als “uitzondering” voorgesteld worden door de werkgevers. Maar laten we toch even de harde realiteit onder ogen zien.

Bob is chauffeur. Hij is vader van twee kinderen met een immuniteitsziekte. Hij is de enige kostwinner thuis. Hij krijgt tijdens deze crisis geen verlof en ook geen individuele beschermingsmiddelen van zijn werkgever. Als Bob niet tevreden is, dan kan hij vertrekken krijgt hij te horen. De business moet immers draaien.

Of wat te denken van Jan, Marie, André en Paul … en de vele andere chauffeurs die bij aankomst op het leveringsadres een affiche zien hangen dat ze de sanitaire voorzieningen niet mogen gebruiken en dat ze ook van de koffiemachine weg moeten blijven! Want die zijn enkel voor het “eigen personeel” voorzien. Veel chauffeurs worden vandaag als vuil behandeld en hun werkgevers laten het blauw-blauw. Ze vinden het niet nodig om een betere behandeling af te dwingen bij hun opdrachtgevers.

Veel chauffeurs moeten het zonder mondmasker of ontsmettende gel stellen en kijken dan maar naar de overheid of hun vakbond om hen te helpen.

Geen beloning voor de transportarbeiders die aan het werk bleven …

… noch voor de “handlers” op de luchthavens die op tv werden toegejuicht toen er mondmaskers gelost werden. Noch voor de chauffeurs en logistiekers die de economie draaiende houden.

Probeer het maar eens uit te leggen aan Rachid en Mia, de vrachtwagenbestuurders die leveren bij Carrefour of Delhaize. Dat het personeel van die supermarkten wel een premie krijgt voor hun inzet tijdens de crisis, maar dat zij die leveren niets krijgen! Of aan de logistiekarbeiders die dubbele shiften draaiden om de ziekenhuizen, apotheken en supermarkten te blijven bevoorraden.

Probeer maar uit te leggen aan Robert, Malika en Caroline, … en de vele andere tijdelijk werkloze transportarbeiders, dat er in veel bedrijven een stevige bijpassing betaald wordt op de werkloosheidsuitkering, maar dat de werkgevers in de transportsector dat weigeren. De chauffeur die vast in onderaanneming van Volvo rijdt krijgt geen cent extra, maar de arbeider bij Volvo dus wel.

De vakbond kan de pot op!

Febetra, UPTR en TLV grijpen de corona-crisis aan om te proberen de vakbonden buiten spel te zetten. Als ze voorheen de koele minnaars waren van het sociaal overleg, ontpoppen ze zich vandaag tot kampioenen van de non-dialoog. We houden die vervelende vakbonden zo ver mogelijk uit de buurt.

Gelukkig zijn er – hier en daar – individuele bedrijfsleiders die het anders zien, en die wel het overleg ernstig nemen. Ze zijn eerder uitzondering dan regel. Slechts 44 ondernemingen in een 7.640 bedrijven tellende sector sloot met de vakbonden bedrijfsakkoorden om de chauffeurs en logistiekers te belonen. Een schamele 0,58 procent durfde het aan om tegen de richtlijnen van de werkgeversfederaties in te gaan.

De transportsector is ziek

Natuurlijk gaat de transportsector gebukt onder de gevolgen van de corona-pandemie. En flink wat bedrijven hebben het moeilijk. Maar deze sector is al jaren ziek. Ziek van sociale dumping en uitbuiting. Ziek van te lage transportprijzen en veel te lage lonen. Ziek van slechte werkomstandigheden, waarbij veel te lang en hyperflexibel gewerkt moet worden om een min of meer aanvaardbaar inkomen te verdienen.

Nochtans is het vaccin tegen de slepende ziektes in de sector voorhanden. De naam is: sociaal overleg. Samenwerking van werkgevers- en vakbondsorganisaties om de sector te laten vooruitgaan. Om veiliger te werken, om betere werkomstandigheden te creëren en zo de transportberoepen aantrekkelijker te maken. Gemeenschappelijke demarches naar de overheid, om zuurstof te geven aan een sector die het niet altijd makkelijk heeft. Dat zou het antwoord moeten zijn.

Indien de werkgevers blijven kamperen in het dogmatisch conflictmodel dat ze vandaag hanteren, zal de transportsector de patiënt met een slechte reputatie blijven. Willen we verbetering, dan is de enige uitweg een sterke sociale dialoog en een constructieve samenwerking.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!