PVT Casa Neri, Vesta vzw en RevArte zijn drie verschillende zorginstellingen die hun werking volledig moesten omgooien bij de aangekondigde maatregelen tegen de verspreiding van COVID-19. Hoe communiceer je over een bezoekersverbod naar je patiënten of cliënten toe? En hoe bestrijd je eenzaamheid? Wij gingen luisteren.

PVT Casa Neri: “Wat primeert in deze moeilijke omstandigheden is de solidariteit en de samenwerking op de werkvloer”

Het psychiatrisch verzorgingstehuis, Casa Neri, is onderdeel van het algemeen psychiatrisch ziekenhuis, Sint-Lucia, uit Sint-Niklaas. Sinds 12 maart mag er in het PVT geen extern bezoek meer langskomen. De bewoners mogen sinds 13 maart ook niet meer naar buiten.

“We zoeken samen andere manieren om contact met de familie te houden”, vertelt Marijke Blommaert, coördinator en stafmedewerker bij het PVT. “Familieleden bellen wat meer of komen de was brengen en zwaaien van achter het raam. Zelf zoeken we naar manieren om onze bewoners zoveel mogelijk activiteiten in kleine groepjes of in openlucht aan te bieden, zodat ze hun dagstructuur blijven behouden.”

Ook mensen thuis kunnen de bewoners een hart onder de riem steken. “Heel wat kinderen van personeelsleden zijn tekeningen aan het maken voor onze bewoners”, vertelt Marijke. “Eén van de collega’s heeft hier een oproep voor gedaan op Facebook.”

Bron: PVT Casa Neri

Via een brievenactie, waarbij gevraagd wordt om massaal brieven te sturen naar de ouderen die weinig contact hebben, wil het PVT eenzaamheid tegengaan. (Wie een brief wil sturen kan dit doen naar Casa Neri, Ankerstraat 87, 9100 Sint-Niklaas.)

“Wat primeert in deze moeilijke omstandigheden is de solidariteit en de samenwerking op de werkvloer”, vertelt Marijke. “Tot hiertoe blijft onze personeelsbezetting staande en hebben we een plan klaar moesten er zieke collega’s zijn. Om onze dienstverlening verder te kunnen zetten in mogelijke moeilijkere tijden, hebben alle collega’s doorgegeven wanneer zij kunnen inspringen, ongeacht hun discipline. Samen proberen we er het beste van te maken voor onze bewoners!”

Vesta vzw: “Het ‘naar huis gaan’ kunnen we nooit vervangen”

Vesta vzw is een organisatie uit Belsele die ondersteuning biedt aan mensen met een verstandelijke beperking. Sinds 13 maart is er een bezoekersverbod en mogen er geen cliënten meer opgehaald worden om voor een korte periode naar huis te gaan. “We hebben onze werking helemaal moeten omgooien”, vertelt Anne Cornu van Vesta vzw.

“Veel cliënten zijn niet permanent bij ons”, vertelt Anne. “Daarom hebben we eerst per cliënt gekeken hoe we diegene moesten inlichten in overleg met de ouders. Enkele cliënten hebben dan beslist om deze tijd door te brengen in hun eigen thuissituatie en niet in Vesta.”

“De omschakeling was niet makkelijk”, vertelt Anne. “Cliënten hebben een veel grotere vrijheidsbeperking en sommigen begrijpen de situatie niet helemaal. Vooral het aanleren van nieuwe gewoontes en leren omgaan met begeleiding die er door de maatregelen anders uitziet, is niet vanzelfsprekend. Het ‘naar huis gaan’ kunnen we nooit vervangen. Sommige cliënten zijn meer betrokken en hebben wel enig inzicht in de situatie. Bij hen is het voornamelijk zoeken naar een evenwicht tussen de juiste informatie geven en geen onnodige angst creëren.”

“De informatienood bij de familie is logischerwijs groter dan normaal”, vertelt Anne. “We luisteren daarom bij de familie hoe en in welke frequentie zij in contact willen staan. Skype kan voor familieleden een geruststelling bieden, maar voor cliënten misschien net erg veel onrust veroorzaken. Voor sommigen is het moeilijk om de familie te zien. Met die cliënten sturen we dan een kaartje, foto of knutselwerkje per post op naar familie.”

Bron: Vesta vzw

“Een medewerker riep spontaan via Facebook op om kaartjes naar Vesta te sturen (Vesta vzw, Patershoek 4, 9111 Belsele, red.). Ook aan de #éénvoorallen-actie van Eén op televisie namen we deel. We zorgen er voor dat buiten naar binnen komt door bloemetjes te plukken in de tuin, verhalen of de krant voor te lezen. Het nieuws vertalen we naar cliënten toe. Via ons communicatiekanaal, zorgonline, informeren we familie en vrienden over hoe onze dag eruitziet. Familieleden sturen ons ook filmpjes, foto’s, kaartjes of cadeautjes op. We bekijken die samen, dat is genieten.”

De impact van het coronavirus op de werkvloer is hard voelbaar. “Veel van onze medewerkers zijn agogisch en niet verpleegkundig opgeleid”, vertelt Anne. “We hebben ook een tekort aan beschermingsmateriaal. Veel mensen thuis zijn spontaan schorten en mondmaskers beginnen maken voor ons. De dankbaarheid en warmte van familie en betrokkenen in deze periode is enorm. In ons hechte en gemotiveerde team van medewerkers draagt iedereen op zijn eigen manier een steentje bij.”

Bron: Vesta vzw

RevArte: “Mensen die hier belanden hebben vaak al heel wat meegemaakt. De uitbraak van het coronavirus is een tweede drama om te verwerken.”

RevArte is een revalidatieziekenhuis in Edegem waar mensen na heel wat zware ingrepen zoals bij een hersenletsel, een ruggenmergaandoening of een amputatie terecht kunnen om te revalideren. Sinds 12 maart kwam alles in stroomversnelling terecht: niet alleen werd er een bezoekersverbod vanuit de overheid opgelegd, maar ook het coronavirus zelf werd vastgesteld bij enkele patiënten. “Mensen die hier belanden, hebben vaak al heel wat meegemaakt. De uitbraak van het coronavirus is een tweede drama om te verwerken”, vertelt Christophe Lafosse, paramedisch en wetenschappelijk directeur bij RevArte.

Bron: RevArte

“Bij het vaststellen van het coronavirus bij enkele patiënten, zijn we onmiddellijk in actie geschoten”, vertelt Christophe Lafosse. “We hebben ons noodplan geactiveerd en onze crisiscel komt sindsdien dagelijks samen. Als ziekenhuis, zijn we redelijk zwaar getroffen. We hebben een afdeling die volledig geïsoleerd is en een afdeling voor mensen die nog niet getest zijn, maar waarbij een vermoeden van besmetting is. Deze personen zitten dus volledig in quarantaine.”

“Patiënten die van thuis uit aan het revalideren zijn en dagelijks naar hier kwamen, kunnen tijdelijk hun therapie niet verder zetten in ons ziekenhuis. Momenteel bieden we hen een online-programma aan”, vertelt Christophe. “Enkel de externe firma’s die de aangepaste protheses of rolstoelen leveren, mogen op afspraak binnen. Uiteraard gebeurt dit gecontroleerd en zijn deze personen ook volledig beschermd.”

Om alle vragen van de patiënten te kunnen beantwoorden stuurt RevArte dagelijks een nieuwsbrief uit naar haar patiënten. “Elementen die voor onze patiënten van belang zijn, halen we hierin aan. Nu hebben we bijvoorbeeld de afspraak dat het bezoek vier keer in de week een half uurtje mag langskomen om spullen, zoals de was, op te halen en terug te brengen. Ze komen hier uiteraard niet in direct contact met de patiënten.”

Omdat ze zelf geen bezoek mogen ontvangen voorziet RevArte de patiënten van tablets. “We organiseren gesprekken via Skype waarbij het personeel de nodige hulp en assistentie biedt”, vertelt Christophe. “Ook werken we samen met een plaatselijke radiozender, radio Barbier, die speciaal voor de patiënten en hun familie verzoeknummers draait.”

Bron: RevArte

Dat RevArte zwaar getroffen is, is ook voelbaar in het personeelstekort. “Sinds de uitbraak van het virus en de aankondigingen van de verstrengde maatregelen zien we dat ons personeel aanzienlijk geslonken is”, vertelt Christophe. “Het aantal zieken blijft dagelijks toenemen. Hierdoor kunnen we onze klassieke behandelingen niet geven en moeten we maximaal inzetten op reorganisatie. De verpleegkundigen werken nu samen met de verschillende therapeuten om elkaar te ondersteunen en zo de basiszorg, en liefst ook de extra behandelingen, te kunnen blijven aanbieden.”

Lafosse benadrukt toch ook de positieve kant in deze situatie: “Los van alle drama’s, merken we ook dat we onderling zoveel kunnen leren van elkaar door deze samenwerking en ondersteuning. We merken dat we hieruit lessen kunnen trekken voor de toekomst om ons zorgmodel te optimaliseren. De transdisciplinaire samenwerking waarin we samen de zorgtaken ondersteunen is vooral iets moois en opmerkelijks in deze moeilijke periode.”