De Averechtse

Vroedvrouwen in nood: “Waar blijven onze mondmaskers?”

Gisterenavond laat kreeg ik een bericht van Tine, de zelfstandige vroedvrouw waar ik tijdens mijn zwangerschap en in de eerste maanden na de bevalling blind op kon vertrouwen voor goede zorg en heldere informatie. "Kan jij ons helpen met het onder de aandacht brengen van de hoge nood aan bescherming? Wij vroedvrouwen blijven uit de boot vallen!"

dinsdag 24 maart 2020 09:38

Spread the love

Uit politieke hoek blijft het voorlopig muisstil. Zo kwam er nog geen reactie op bezorgde vragen gericht aan ministers Beke en De Block. Met opgeheven hoofd deelde onze Vlaamse minister van Volksgezondheid en Welzijn op Instagram het nieuws dat de vijf miljoen mondmaskers veilig en wel geland zijn. In de reacties lees je meer dan eens bezorgde verzoeken om ook de vroedvrouwen niet in de kou te laten staan. Geen respons te bespeuren.

“Zouden de politici nog steeds denken dat vroedvrouwen dorpsvrouwtjes zijn die worden ondersteund door de goedheid van de gemeenschap?”

Op Facebook circuleert een open brief, geschreven door vroedvrouw Joke Muyldermans, die ondertussen al meer dan zeshonderd keer gedeeld is:

“Beste minister Beke
Beste minister De Block
Beste kabinetten en andere bevoegde organen

Vandaag had een mooie dag kunnen zijn … spijtig genoeg heeft u mij vandaag letterlijk aan het wenen gebracht. Het zal wellicht de druppel geweest zijn die het vat deed overlopen, na 2 weken strijden, hopen en uiteindelijk geloof in de regering en beloftes.

Degenen die mij kennen, weten dat ik altijd de positieve kant van een situatie zie, daarom geloofde ik ook dat het goed ging komen. De lang verwachte 5 miljoen mondmaskers voor de eerstelijn in Vlaanderen zijn vandaag toegekomen. We waren eerst niet opgenomen in de lijst van zorgberoepen die mondmaskers zouden krijgen, maar na veel lobbywerk, uren mailen, bellen, netwerken door de Vlaamse Beroepsorganisatie van Vroedvrouwen, werd er ons beloofd dat vroedvrouwen zeker niet vergeten zullen worden. Gisteren op het nieuws hoorde ik het nieuwsanker nog ‘en de vroedvrouwen’ zeggen tegen minister Wouter Beke. YES, we gaan erbij zijn!!!

Vandaag kwam dan de mail, kort gezegd: Een deel gaat naar de woonzorgcentra, het andere deel naar de thuisverpleegkundigen. Oeps denk ik, ik vraag het snel na, waar kan ik als vroedvrouw mijn mondmaskers krijgen? En wat krijgen we als antwoord: ‘Waren er mondmaskers voorzien voor de vroedvrouwen?’ ECHT?! Hebben we niet hard genoeg geroepen? Hebben we niet de juiste connecties?

Ik weet het niet meer …

Hecht Vlaanderen dan echt wel zoveel belang aan de jonge gezinnen als dat ze zeggen? De basis, de start van het leven … Kind & Gezin staakt zijn consultaties tot begin april, extra werk voor de vroedvrouw. Gynaecologen zeggen consultaties af, maar medische controles zijn wel nog nodig, die vangen de vroedvrouwen op. Pas bevallen moeders moeten zo snel mogelijk terug naar huis, vroedvrouwen vangen hen thuis op, want zorg blijft wel nodig. Wat als de vroedvrouwen stoppen met werken?

U heeft geluk dat vroedvrouwen gemotiveerde en gepassioneerde zorgverleners zijn. Ze doen hun zorg graag en zullen die blijven doen, niet voor u, maar voor moeder en kind, voor het gezin. Voor een gezonde start van het leven.

Maar hoe gaat de overheid ons hierin steunen en motiveren?

PS Ik ga elke avond om 20 uur luisteren of ik applaus hoor. Ik hoor het nooit, ik woon wat verder van de dorpskern, wellicht daarom. Maar moest u één van de mensen zijn die dagelijks voor zorgverleners applaudisseert, dan hoeft dat voor mij niet. Ik denk dat wij vroedvrouwen meer hebben aan beschermend materiaal, zodat we na een drukke werkdag ook nog veilig naar ons gezin kunnen.

PS 2 Dank aan alle goede zielen die hun 3 maskers die ze thuis liggen hebben, doneren aan de huisartsenpraktijk die er enkele beschikbaar stelt, aan de naaisters die er maken voor ons … de solidariteit voelt fijn, al zou het gewoon zoveel correcter en beter voelen als deze van de overheid kwamen. We roeien verder met de riemen die we hebben.”

“We zijn 2020, vroedvrouwen staan al decennia klaar en draaien mee in de medische wereld, maar worden alsnog als voetvolk behandeld … terwijl zij het zijn die de medische zorg van moeder en kind opnemen nadat ze snel naar huis worden gestuurd om het economisch en medisch systeem niet te belasten. We lossen de problemen mee op, maar blijven verder blijkbaar onzichtbaar.”

Geitenwollensokken

Ook Tine zelf, van wie ik gisterenavond laat een bericht kreeg, lucht haar hart:

“Van bij de eerste meldingen van de intrede van het coronavirus en de gevolgen ervan voor ons land, stonden de vroedvrouwen paraat. Elke dag lazen we de nieuwsberichten, bleven we op de hoogte via alle kanalen. Onze beroepsorganisatie zet zich volop in.”

“Dag één van de lockdown en we zijn al naar oplossingen aan het zoeken, want we horen langs alle kanten dat er nog onvoldoende medisch materiaal is. Dus werden er oproepen gelanceerd, reden we naar Mechelen om mondmaksers op te halen en kwamen mensen een zakje aan de voordeur hangen.”

“Intussen kregen we ook allerlei voorstellen, het ene al onbetrouwbaarder dan het andere. Woekerprijzen voor alcoholgel en maskers. Dan moet je even bedenken hoeveel wij als vroedvrouwen mogen verdienen van het RIZIV: 33,79 per huisbezoek vanaf dag 6. Daar schiet niet veel meer van over als je daarmee ook je mondmaskers moet betalen. En wanneer je bij een besmette patiënt moet langsgaan heb je ook nog een haarnet, een beschermingsbril, handschoenen en beschermende kledij nodig. Wie zorgt er voor ons terwijl wij zorgen?”

“Ondertussen zitten we achter de schermen om onze cliënten verder te helpen, zijn we inventief met video calls en webinars, zodat we niemand in de kou laten staan. We lobbyen verder om alsjeblieft toch ook een deel van de gigantische bestelling aan chirurgische mondmaskers te kunnen krijgen. Zodat we voor ieders veiligheid kunnen werken, want intussen smeken onze moeders om huisbezoeken en ondersteuning. We krijgen lieve woorden van hen en dat is waar we het dan mee moeten doen. Want bij die gigantische bestelling kwamen de vroedvrouwen niet aan bod … en op de vraag of we teleconsultaties krijgen, zoals de huisartsen eerder deze week kregen, blijft het antwoord ook uit.

Zouden de politici nog steeds denken dat vroedvrouwen dorpsvrouwtjes zijn die worden ondersteund door de goedheid van de gemeenschap? Terwijl de artsen, tandartsen, verzorgingstehuizen, gevangenissen … netjes bedeeld worden? ‘Ach, laat die geitenwollensokken maar mondmaskers naaien’, is dat de onderliggende gedachte? We zijn 2020, vroedvrouwen staan al decennia klaar en draaien mee in de medische wereld, maar worden alsnog als voetvolk behandeld … terwijl zij het zijn die de medische zorg van moeder en kind opnemen nadat ze snel naar huis worden gestuurd om het economisch en medisch systeem niet te belasten. We lossen de problemen mee op, maar blijven verder blijkbaar onzichtbaar.”

Sharing is caring

Laat deze noodkreet niet ongehoord, zou ik zeggen. Deel de oproep van vroedvrouwen om beschermd te worden, terwijl ze zich blijvend inzetten voor de zorg van zwangere vrouwen en pasgeboren baby’s.